Academica
Liber, Caput
1 II | serius honores adamaverunt, vix admittuntur ad eos nec satis
Brutus
Caput
2 82 | Catonis; itaque exaruerunt, vix iam ut appareant. ~
3 122 | omnium optima putabatur, quae vix iam comparet in hac turba
4 129 | legebamus, quas iam reperire vix possumus. ~
5 138 | cum tamen spisse atque vix, ut dudum ad Demosthenen
6 173 | raverim aut tertium qui vix e carceribus exierit, cum
7 173 | qui tantum absit a primo, vix ut in eodem curriculo esse
8 202 | flectere animos iudicum vix posset nec omnino eo genere
9 278 | animos, somnum isto loco vix tenebamus.' sic nos summi
10 293 | equidem in quibusdam risum vix tenebam, cum Attico Lysiae
11 333 | 333] Nonne cernimus vix singulis aetatibus binos
De divinatione
Liber, Par.
12 I, 41 | et blanda voce vocabam.~Vix aegro cum corde meo me somnus
13 II, 227 | nullo modo, intellegi autem vix potest, quae a luna ceterisque
De finibus
Liber, Par.
14 I, | nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit
15 I, | antiquitate repetitis tria vix amicorum paria reperiuntur,
16 II, | laborantibus, nobis autem aut vix aut ne vix quidem suppetunt
17 II, | nobis autem aut vix aut ne vix quidem suppetunt multo labore
18 III, | ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam
19 IV, 1 | ita multa dicunt, quae vix intellegam. ~Obscura, inquit,
20 IV, 13 | quae propter exiguitatem vix aut ne vix quidem appareant.
21 IV, 13 | propter exiguitatem vix aut ne vix quidem appareant. Quid,
22 IV, 18 | reliquis rebus, ut dici vix possit, et beatus esse poterit
23 IV, 19 | tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Ex rebus
24 V, 49 | excellens perfectio, ut vix cogitari possit quid intersit.
De haruspicum responso
Caput
25 19 | quae tanta mente fiunt ut vix quisquam arte ulla ordinem
26 60 | statvs commvtetvr; etenim vix haec, si undique fulciamus
27 60 | fulciamus iam labefacta, vix, inquam, nixa in omnium
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
28 14 | ipsas provincias tutandas vix contenti esse possimus:
29 44 | hominis spe ac nomine, quantum vix in summa ubertate agrorum
De lege agraria
Oratio, Caput
30 I, 14 | cupiunt, dent quod retinere vix possunt. ~
31 II, 22 | pervenire. Nam hoc quidem vix est liberi populi, vix vestrorum
32 II, 22 | quidem vix est liberi populi, vix vestrorum animorum ac magnificentiae.
33 II, 22 | principem renuntiavit? Rullum. Vix me hercule servis hoc eum
34 II, 45 | tamen exterae nationes ferre vix possunt. Grave est enim
35 II, 59 | nummatus quam bene capillatus. ~Vix iam videtur locus esse qui
36 II, 87 | videbatur. Corinthi vestigium vix relictum est. Erat enim
37 II, 93 | Considi videre ferendum vix erat. Quem hominem 'vegrandi
38 II, 97 | magna sapientia praeditus, vix cancellis et regionibus
De legibus
Liber, Caput
39 II, 69 | ad multa accesserim, ut vix pede temptare id possim,
40 II, 79 | non putet? Aut ut ea quae vix summa ingenii ratione moveri
41 II, 101 | canendi sonos, quorum dici vix potest quanta sit vis in
42 III, 158 | re non ita valde probas, vix satis mihi illud videris
De officiis
Liber, Caput
43 I, 65 | est sane lubricus, quod vix invenitur, qui laboribus
44 II, 211 | enim hominis, vel potius vix hominis videtur periculum
45 III, 262 | ex altera parte collocata vix minimi momenti instar habeant,
De oratore
Liber, Caput
46 I, II | incohata ac rudia exciderunt, vix sunt hac aetate digna et
47 I, II | dicendo autem excellentis vix paucos proferre possimus?
48 I, II | cum boni perdiu nulli, vix autem singulis aetatibus
49 I, IX | rem publicam, quam nunc vix tenemus, iam diu nullam
50 I, XVII | et meo iudicio et omnium vix ullam ceteris oratoribus -
51 I, XXI | paene intimam veniretis, vix optandum nobis videbatur.
52 I, XXXV | aspexerim, vestigia ingressumque vix viderim, et tamquam in aliquam
53 I, XXXV | contemplari cum cuperem, vix aspiciendi potestas fuit;
54 I, XXXVI | communibus et pervagatis vix huic aetati audiendum putas,
55 I, XXXVI | sed ne foro quidem dignos vix putarim." "Atqui non defuit
56 II, XIV | libros ad Misenum - nam Romae vix licet - studiosius legerim,
57 II, XXI | sibi magistrum futurum. Vix annus intercesserat ab hoc
58 II, XLVII | ego ad id restinguendum vix conarer accedere? Habueras
59 II, XLVIII | existimarere; ego, homo censorius, vix satis honeste viderer seditiosum
60 II, XLVIII | bonorum virorum plenum forum, vix ut mihi tenuis quaedam venia
61 II, LVI | contigit uni, [id] mihi vix ferendum videbatur."
62 II, LXII | solum non foro digna, sed vix convivio liberorum. Detractis
63 II, LXXXVII| quae cogitando complecti vix possemus, intuendo quasi
64 III, I | morte exstincta subita est vix diebus decem post eum diem,
65 III, XXIII | Tuberonem; at eius avunculum vix intellegeres id agere, cum
66 III, XXXVIII| dicunt. Quod enim declarari vix verbo proprio potest, id
67 III, LXI | tanto minorem praecurrere vix honestum est." "Sed iam
De provinciis consularibus
Caput
68 5 | exercitu ita vexata est, vix ut se possit diuturna pace
69 31 | aut ita sublata sir, ut vix extet, aut ita domita, ut
De re publica
Liber
70 I | imperio legumque poena, quod vix paucis persuadere oratione
71 I | illi familiari, qui quae vix coniectura qualia sint possumus
72 I | et in optimatium dominatu vix particeps libertatis potest
73 I | sed expediri quae restant vix poterunt, si hoc incohatum
74 I | illa viderunt, quae nos vix audiendo cognoscimus.' '
75 I | ista vero' inquit 'adulta vix'. (Scipio) 'ergo his annis
76 I | magnam], qua carere diutius vix possunt liberi, deinde firmitudinem,
77 II | ipsis eruditis ad fingendum vix quicquam esset loci. antiquitas
78 VI | appellari potest; in quo vix dicere audeo, quam multa
79 VI | hominum gloria, quae pertinere vix ad unius anni partem exiguam
Cato Maior de senectute
Caput
80 5 | arboribus, cruda si sunt, vix evelluntur, si matura et
In Catilinam
Oratio, Caput
81 I, 21 | exaudire potuisti. Quorum ego vix abs te iam diu manus ac
82 I, 23 | recta perge in exilium; vix feram sermones hominum,
83 I, 23 | hominum, si id feceris, vix molem istius invidiae, si
84 II, 28 | tanto et tam insidioso bello vix optandum videtur, ut neque
85 III, 7 | indicaret. Tum ille dixit, cum vix se ex magno timore recreasset,
86 III, 18 | consequi possumus, quod vix videtur humani consilii
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
87 VI | oportere. Atque haec dicere vix audeo; vereor ne qui sit
88 XII | Gabinius, conlegit ipse se vix, sed conlegit tamen, et
89 XIV | publica esse seiunctum, quod vix potest, privatim ad meum
90 XXVI | generis oblite, materni vix memor! ita nescio quid istuc
91 XXXVI | misisti, quod, cum sustentare vix posses maerorem tuum doloremque
In Vatinium
Caput
92 3 | Albinovanum, quem antea vix tibi notum esse dixisses,
93 10 | impudenter ut manus a te homines vix abstinere possint, aut ita
94 11 | suffragiis factus, tunc te vix, invitis omnibus, non populi
95 20 | cogitatione nos qui te oderamus vix dolorem ferebamus, illi
96 20 | quibus eras in deliciis vix risum tenebant: sed quaero,
Laelius de amicitia
Caput
97 15 | quod ex omnibus saeculis vix tria aut quattuor nominantur
98 22 | opportunitates habet quantas vix queo dicere. Principio qui
Orator
Caput
99 1 | etiam cogitatione complecti, vix arbitrabar esse eius qui
100 19 | possumus, quod idem ille vix deo concessum esse dicebat,
101 30 | obscuras abditasque sententias vix ut intellegantur; quod est
102 55 | vultus; quibus omnibus dici vix potest quantum intersit
103 99 | copiosissimus, si nihil aliud est, vix satis sanus videri solet.
104 141 | peteret, ea vero repugnante vix suas regiones finisque defenderet.
105 184 | abiecti, ut non numquam vix in eis numerus et versus
106 189 | et Hipponacteos effugere vix possumus; magnam enim partem
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
107 Ded, 3 | ego tibi illa ipsa, quae vix in gymnasiis et in otio
108 VI, 45 | vectigalibus iam pridem vix potest. Ergo hoc proposito
Phaenomena Aratea
Pars
109 Hydra | quatuor hunc lato vix condunt sidera ponto,~~~~ ~~~~ ~~~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
110 II, 67 | fuit; Oceanus medius fidius vix videtur tot res tam dissipatas,
111 II, 114 | gloriam consecuti sint, quae vix caelo capi posse videatur.
112 V, 45 | Itaque illa quaeramus, quae vix hodierno die consequemur. [
113 X, 11 | publicum ire cum cupimus, vix solemus extrudere, hunc
114 XII, 15 | parricidiis contaminatos vix ferebamus, hos nunc omni
115 XII, 24 | Domesticis me parietibus vix tueor sine amicorum custodiis.
116 XII, 26 | ceteri viderint; ego me vix tutum futurum puto. Novi
117 XIII, 5 | esset externus, id ipsum vix talibus factis, sed posset
118 XIII, 6 | sapientia postulatur (quamquam vix videntur haec posse seiungi,
119 XIII, 36 | aut humane esse facturos. Vix etiam veri simile est, qui
120 XIV, 10 | adsentiar; hoc vulgari contentus vix sum, leviore non utar.~
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
121 4 | patria, di immortales, dici vix potest, quid caritatis,
122 17 | quantum hominem homini debere vix fas est. huius consilia,
Pro Caelio
Caput
123 15 | crimen non haerebat, sed vix diserti adulescentis cohaerebat
124 37 | facis ut nequiquam velim, ~vix ferendi. Diceret talis pater: "
125 40 | in moribus nostris, sed vix iam in libris reperiuntur.
126 41 | casu aliquo aut prolapsione vix posset; multarum rerum iucundissimarum
Pro Cluentio
Caput
127 3 | turpitudine parentis dici vix oportere. Non essem ad ullam
128 3 | perturbat, cui loco respondere vix videor posse, quod elogium
129 2 | Adversari advocati et iam vix ferre posse; furere crudelis
130 2 | aut callida esset audacia, vix ullo eis obsisti modo posset.
Pro Deiotaro
Caput
131 22 | alere poterat; nunc exiguas vix tueri potest. ~
Pro Flacco
Caput
132 1 | obsignari iubet; tricesimo die vix deferuntur. Ne corrumpi
Pro Marcello
Caput
133 2 | magna esse fatear, ut ea vix cuiusquam mens aut cogitatio
134 2 | omnibus semper nota fuit, ut vix C. Marcello, optimo et amantissimo
Pro Milone
Caput
135 1 | et, si vellent, fortasse vix possent frangere hominis
136 3 | Frangetis impetum vivi, cuius vix sustinetis furias insepulti?
Pro Murena
Caput
137 56 | multis etiam alienis, exitio vix cuiquam inimico esse deberet. ~
Pro Plancio
Caput
138 2 | adiuvabat, quibus e municipiis vix iam qui carnem Latinis petant
139 | invidiosa gratia, non potentia vix ferenda, sed commemoratione
140 2 | coniuncta tribus ederetur, vix recusandum. ~
141 | si diligenter quaeres, vix decimam partem reperies
142 1 | multa Romae geruntur ut vix ea quae fiunt in provinciis
143 1 | tempore in omnis verear ne vix possim gratus videri. ~
Pro Quinctio
Caput
144 I | cetera, temporis quidem certe vix satis habui ut rem tantam,
145 XVII | domum denuntiare. Dici vix potest quam multa sint quae
146 XXVIII | superiorem fuisse, nunc nobis vix respirandi potestatem dare. ~
Pro Rabirio
Caput
147 21 | constitisset, qui cum ingredi vix posset, non ad insequendum
Pro Rabirio Postumo
Caput
148 42 | frigorum hiemumque quam nos vix huius urbis tectis sustinemus
Pro Roscio Amerino
Caput
149 132 | in Bruttiis habent unde vix ter in anno audire nuntium
Pro Roscio Comoedo
Caput
150 20 | malitia existimarit, mihi <vix> videtur, nisi forte quod
151 50 | praedae particeps esset? vix me dius fidius tu, Fanni,
Pro Sestio
Caput
152 77b | aliqua discessione contionis, vix sero et raro ad manus pervenitur:
153 83 | templo Castoris animam quam vix retinuit edidisset, non
154 109 | omitto eas quae feruntur ita vix ut quini, et ii ex aliena
155 116 | alios nisi eos a quibus vix vivus effugit. semel, inquam,
156 117 | vaecordi mente venisset, vix se populus Romanus tenuit,
157 117 | populus Romanus tenuit, vix homines odium suum a corpore
Pro Sulla
Caput
158 12 | animo nihil comperi, sed vix ad auris meas istius suspicionis
Timaeus
Caput
159 <LIV2 | singulis essent bina media - vix enim audeo dicere medietates,
Topica
Caput
160 73 | sed vulgi opinio mutari vix potest ad eamque omnia dirigunt
161 76 | refutare interdum veritas vix potest. Huius etiam est
Tusculanae
Liber, Caput
162 Tusc, XVI | atque advenio Acherunte vix via alta atque ardua Per
163 Tusc, 0 | adsidue instillant Caucasi. ~Vix igitur posse videmur ita
164 Tusc, 0 | asperum, contra naturam vix quod ferri tolerarique possit;
165 Tusc, 0 | qui dolorem summum malum. Vix satis constanter. Audiamus. "
166 Tusc, 0 | flebilis, ei qui se dederit vix eum virum dixerim. Qui quidem
167 Tusc, XVII | aut, ne opprimare, mente vix constes? eaque omnia aut
168 Tusc, XXXVII | Clitum familiarem suum, vix a se manus abstinuit; tanta
169 Tusc, XXXIX | Is vero, quod credibile vix esset, cum in philosophia
170 Tusc, XXXIX | sine oculis fieri posse vix videtur, geometriae munus
|