Brutus
Caput
1 65 | novit omnino? at quem virum, di boni! mitto civem aut senatorem
2 230 | sene pro Cn. Pompei bonis di cens in illa causa, adulescens
3 289 | Demosthenem igitur imitemur.' o di boni! quid, quaeso, nos
Commentariolum petitionis
Caput
4 II | supplicare. Alter vero, di boni! quo splendore est?
De divinatione
Liber, Par.
5 I, 9 | esse deos, vicissimque, si di sint, esse qui divinent." ~
6 I, 10 | ut et, si divinatio sit, di sint et, si di sint, sit
7 I, 10 | divinatio sit, di sint et, si di sint, sit divinatio. Quorum
8 I, 10 | deo possunt et, ut sint di, potest fieri ut nulla ab
9 I, 64 | appareant; tertio, quod ipsi di cum dormientibus conloquantur.
10 I, 79 | An dum in foro nobiscum di immortales, dum in viis
11 I, 82 | ratione concluditur: 'Si sunt di neque ante declarant hominibus
12 I, 82 | futura, aut ea ne ipsi quidem di significare possunt. At
13 I, 83 | 83 Non igitur sunt di nec significant futura.
14 I, 83 | significant futura. Sunt autem di; significant ergo. Et non,
15 I, 116 | cum omni utilitate quam di hominibus dederunt ars aliqua
16 I, 129 | voveant, non dubitent quin di illud exaudiant), sic animi
17 II, 174 | concludere solent: "si di sunt, est divinatio; sunt
18 II, 174 | est divinatio; sunt autem di; est ergo divinatio." Multo
19 II, 174 | divinatio; non sunt ergo di." Vide quam temere committant
20 II, 174 | sit divinatio, nulli sint di. Divinatio enim perspicue
21 II, 186 | 53 Hoc civili bello, di immortales, quam multa luserunt!
22 II, 187 | calamitatum? Quid autem volunt di immortales, primum ea significantes
23 II, 209 | disciplinam, ego ex illo sui. Di immortales, quantum differebat!,
24 II, 234 | concludere hoc modo: "Si sunt di neque ante declarant hominibus
25 II, 234 | futura, aut ea ne ipsi quidem di significare possunt.
26 II, 235 | praenoscere. Non igitur di sunt nec significant nobis
27 II, 235 | nobis futura. Sunt autem di; significant ergo. Et non,
28 II, 237 | enim hoc sumitis: "Si sunt di, benefici in homines sunt."
29 II, 239 | concludunt: "Non igitur et sunt di nec significant futura";
30 II, 239 | Deinde adsumunt: 'Sunt autem di", quod ipsum non ab omnibus
31 II, 239 | significare et tamen esse di. Nec, si significent, non
32 II, 245 | quem Romae posthac nec di nec homines esse patientur. ~
33 II, 257 | deorum. Nostra enim causa di id facerent, ut providere
34 II, 259 | poterat; idque si nostra causa di secundum quietem facerent,
35 II, 265 | Intellegi enim a nobis di velle debebant ea quae nostra
De finibus
Liber, Par.
36 II, | et plane diu. quos ille, di inmortales, cum omnes artus
37 II, | Quaero enim de te, si sunt di, ut vos etiam putatis, qui
De haruspicum responso
Caput
38 22 | dicunt? Eos quorum ipsi di immortales atque illa mater
39 25 | 25] Pro di immortales! qui magis nobiscum
40 32 | factitarint. Et quaerimus di immortales quae loca desiderent,
41 37 | loquuntur an patrii penatesque di? Multi enim sunt, credo,
42 42 | tam multa nunc dico, pro di immortales! quid est, quid
43 42 | civitas, si cadet,—quod di omen obruant!—a viro tamen
44 53 | salute diiunctae. Qua re cum di immortales monent de optimatium
45 61 | servitutis; quo ne trudamur di immortales nos admonent,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
46 33 | atque oppressa est? Pro di immortales! tantamne unius
47 48 | optare, quot et quantas di immortales ad Cn. Pompeium
De inventione
Liber, Caput
48 I, 91 | affertur, hoc modo: ~"Eho tu, di, quibus est potestas motus
De lege agraria
Oratio, Caput
49 I, 20 | At quem ad modum armatur, di immortales! Nam bello Punico
De legibus
Liber, Caput
50 I, 28 | 28] Atticvs: Di immortales, quam tu longe
51 II, 71 | dei. Ex quo illa lex, quam di humano generi dederunt,
52 III, 159 | impetum iniustum auspiciis di immortales represserunt.
De officiis
Liber, Caput
53 III, 334 | coner avellere? Potest enim, di immortales, cuiquam esse
De oratore
Liber, Caput
54 I, XLI | laborem impellere: sed, o di immortales, non dicerem
55 II, L | tradidissem, quod tuum principium, di immortales, fuit! Qui timor!
56 II, LV | efferretur anus Iunia. Pro di immortales, quae fuit illa,
57 III, XXXII | 126] Hic Catulus "di immortales," inquit "quantam
58 III, XXXVIII| ille senius desertus," ut "di genitales," ut "bacarum
De re publica
Liber
59 I | domicilium quamque patriam di nobis communem secum dederunt,
60 I | Qualem te patriae custodem di genuerunt!~O pater, o genitor,
61 II | dubitatione versatum.' 'di inmortales' inquit Manilius, '
Cato Maior de senectute
Caput
62 7 | 19. Quam palmam utinam di immortales, Scipio, tibi
63 2 | utereturne rebus veneriis, 'Di meliora!' inquit; ' libenter
64 3 | 69. Quamquam, O di boni! quid est in hominis
In Catilinam
Oratio, Caput
65 I, 9 | 9] O di inmortales! ubinam gentium
66 I, 22 | Utinam tibi istam mentem di inmortales duint! tametsi
67 II, 25 | hominum studia deficiant, di ipsi inmortales cogant ab
68 III, 18 | quae nunc fiunt, canere di inmortales viderentur, hoe
69 III, 19 | adpropinquare dixerunt, nisi di inmortales omni ratione
70 IV, 2 | hunc exitum consulatus mei di inmortales esse voluerunt,
71 IV, 15 | habendos puto. Ceteri vero, di inmortales! qua frequentia,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
72 XVIII | XVIII] O di immortales! tune etiam atque
73 XIX | quod saepe feci, in quo di immortales meas preces audiverunt,
74 XIX | recitatae, relatum ad senatum. Di immortales! idne ego optarem
75 XXV | homines errore ducuntur, quas di neglegunt; qui, ut noster
76 XXXV | direptum est. Tua scelera di immortales in nostros milites
77 Fr | Quint. IX. 4, 76,: Pro di inmortales! qui hic inluxit
Laelius de amicitia
Caput
78 96 | libentius. Quanta illi, di immortales, fuit gravitas,
Orator
Caput
79 52 | iudicarem: rem difficilem, di immortales, atque omnium
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
80 VI, 42 | ostentatio? solusne tu dives? pro di immortales! egone me audisse
81 VI, 49 | 49] O di immortales! non intellegunt
Phaenomena Aratea
Pars
82 Hydra | qualia plura hominum generi Di signa dederunt.]~~~~ ~~~~ ~~~ ~
Philippicae
Oratio, Caput
83 I, 13 | impendeant. Sed hoc ignoscant di immortales velim et populo
84 I, 20 | In quo quantus error est, di immortales, eorum, qui istam
85 II, 14 | rettulisti? At ad quos refert? di immortales! Ad eos scilicet,
86 II, 19 | in hac cella Concordiae, di immortales! in qua me consule
87 II, 20 | esse voluisti. Quam id te, di boni, non decebat! In quo
88 II, 80 | autem iratus quae dixit, di boni! Primum cum Caesar
89 II, 90 | invideris. [XXXVI] Qui tu vir, di immortales, et quantus fuisses,
90 III, 34 | 34] Di immortales nobis haec praesidia
91 III, 35 | coniuncta. Quodsi iam, quod di omen avertant! fatum extremum
92 III, 36 | pauci; quorum opprimendorum di immortales incredibilem
93 IV, 9 | arbitrantur; quibus M. Antonius (o di immortales, avertite et
94 IV, 10 | prodigiis atque portentis di immortales nobis futura
95 V, 14 | Qui porro ille consessus, di boni! Cretensis iudex, isque
96 V, 25 | sua cogitaverunt. Ad hunc, di boni! legatos mitti placet?
97 V, 39 | 39] Quid enim, o di immortales! admirabilius
98 VI, 19 | servire fas non est, quem di immortales omnibus gentibus
99 VIII, 9 | nos num quid tale habemus? Di meliora! id enim ipsum agimus,
100 VIII, 23 | 23] [VIII] Pro di immortales! ubi est ille
101 VIII, 29 | 29] O di immortales! quam magnum
102 IX, 1 | 1] [I] Vellem di immortales fecissent, patres
103 X, 5 | Antoniis eligas, quem velis. 'Di meliora'! inquies. Cur igitur
104 X, 7 | est. Tantamne patientiam, di boni, tantam moderationem,
105 X, 11 | 11] Quae tempestas, di immortales, quae flamma,
106 X, 13 | qui iam captus est (quod di duint!) aut certe homo verecundus
107 XI, 10 | 10] Et hic, di immortales, aliquando fuit
108 XI, 10 | Lucium fratrem, quam facem, di immortales, quod facinus,
109 XII, 14 | patrias relicturum, si, quod di omen averterent, rem publicam
110 XIII, 18 | cuiusque, rapiebat! Quo tempore di ipsi immortales praesidium
111 XIII, 41 | lucrum, quo te victore (quod di omen avertant!) beata mors
112 XIII, 45 | me rectis sensibus euntem di immortales, ut spero, adiuverint,
113 XIII, 45 | publica bellum est. Omnes te di, homines, summi, medii,
114 XIV, 8 | omnium hominum vel, si etiam di oderunt, quos oportet, deorum.~
115 XIV, 25 | quot et quantae virtutes, di immortales, fuerunt!~
116 XIV, 26 | alterum fecit, alterius di immortales omen avertant!~[
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
117 4 | essent. ipsa autem patria, di immortales, dici vix potest,
118 5 | opera servatam iudicaverunt. di immortales mihi liberos
Post reditum in senatu
Caput
119 9 | 9] Di immortales, quantum mihi
Pro Caelio
Caput
120 59 | 59] Pro di immortales! cur interdum
Pro Cluentio
Caput
121 3 | 48. Pro di immortales! Oppianicum quisquam
122 1 | respondendum surrexi, qua cura, di immortales! qua sollicitudine
123 1 | tribunicios. Quod erat odium, di immortales, quae superbia,
124 3 | 188. Quod hoc portentum, di immortales! quod tantum
Pro Deiotaro
Caput
125 8 | renovare voluisti; te eius di penates acceperunt, te amicum
126 12 | secuti sumus; ad quem cum di atque homines omnia ornamenta
127 21 | cubiculo malle dixisti." Di te perduint, fugitive! Ita
Pro Flacco
Caput
128 5 | 5] Di, inquam, immortales Lentulum * * * ~
129 47 | Castricium quibus verbis, di immortales! 'decus patriae,
130 19 | poena cogitandum putet. ~O di immortales! quid hoc miserius?
131 26 | quidem, iudices, si, quod di immortales omen avertant,
Pro Fonteio
Caput
132 14 | accusatum esse concedam. Pro di immortales! quae haec est
133 50 | repudiare cuius preces si di aspernarentur, haec salva
Pro Ligario
Pars, Caput
134 VI | iudicanda est quam etiam di adiuuerunt. Cognita uero
135 XI | patria, quam domus, quam di penates uno illo exsulante.
Pro Marcello
Caput
136 3 | ut mihi quidem videantur di immortales, etiam si poenas
Pro Milone
Caput
137 2 | locus, quod tempus illud, di immortales, fuit! cum se
138 2 | Appius. Unde? ab Appio. Di boni! quid potest agi severius? [
139 | perculissent, ut sustinuit, di immortales! Sustinuit? immo
140 4 | huic T. Furfanio,—cui viro, di immortales! quid enim ego
141 3 | Romani et vestra felicitas et di immortales sibi deberi putant.
142 | XXXIII. Hic di immortales, ut supra dixi,
143 1 | fecisset: postremo, nisi eum di immortales in eam mentem
144 | XXXVIII. Utinam di immortales fecissent—pace
145 1 | 104. O di immortales! fortem et a
Pro Murena
Caput
146 84 | est, sed in urbe, in foro--di immortales! sine gemitu
147 84 | curia non nemo hostis est. Di faxint ut meus conlega,
Pro Rabirio
Caput
148 20 | ordo--at quorum equitum, di immortales! patrum nostrorum
Pro Rabirio Postumo
Caput
149 6 | corruptum esse dicunt. O di immortales! haec est illa
Pro Roscio Amerino
Caput
150 37 | Roscius arguitur. Scelestum, di immortales, ac nefarium
151 77 | servos id admiserit. O, di immortales, rem miseram
152 151 | suis manibus effugerint. Di prohibeant, iudices, ne
Pro Roscio Comoedo
Caput
153 4 | et expensi non sunt? Pro di immortales! essene quemquam
154 46 | insidiae tenduntur alicui, di immortales hominibus irasci
Pro Scauro
Caput
155 29 | producto. at quo teste, di immortales! non satis quod
156 3 | eripuisset ex illo incendio di . . .
Pro Sestio
Caput
157 19 | 19. alter, o di boni, quam taeter incedebat,
158 53 | provincia rogata est. pro di immortales, custodes et
159 93 | 93. O di immortales! quemnam ostenditis
160 122 | 122. pro di immortales! quid? illa quem
161 146 | sine me videbunt. sed haec di immortales,~
Pro Sulla
Caput
162 40 | tabulas publicas rettulisse. O di immortales!—vobis enim tribuo
163 86 | 86] Quam ob rem vos, di patrii ac penates, qui huic
Tusculanae
Liber, Caput
164 Tusc, XXXI | aliud potius, si quidem vel di ipsi vel cum dis futuri
165 Tusc, XL | cruciamur, angimur, pro di immortales, quam illud iter
166 Tusc, XLI | placatissimam quietem adfert, di boni, quid lucri est emori!
167 Tusc, VII | Nam quid profitetur? o di boni! perfecturam se, qui
168 Tusc, XXVII | vita cedet? Quam turpe, o di boni! Pueri Spartiatae non
169 Tusc, XL | ferantur. quid est tandem, di boni, quod laboremus? portus
|