Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | me saepe deliberatam ei multum agitatam requiris. itaque
2 I, 2 | promptu, quod ista ipsa de re multum ut dixi et diu cogitavi.
Brutus
Caput
3 27 | Solonem posteaque Clisthenem multum, ut temporibus illis, valuisse
4 97 | 97] Tum L. Cassius multum potuit non eloquentia, sed
5 97 | putabatur. tum duo Caepiones multum clientes consilio et lingua,
6 105 | exercitationibus commentationibusque multum operae solitum esse ponere. ~
7 128 | in consulatu mortuus, non multum ille quidem nec saepe dicebat,
8 137 | numero, dicendi non ita multum laude processerat, sed de
9 150 | illorum nihil aut non fere multum differunt. ~
10 175 | 175] multum etiam in causis versabatur
11 178 | in eodem genere causarum multum erat T. Iuventius nimis
12 222 | 222] Multum ab his aberat L. Fufius,
13 240 | studi ille quidem habuit non multum, sed acuminis et orationis
14 273 | constantius. quam eius actionem multum tamen et splendida et grandis
15 306 | autem iuris civilis studio multum operae dabam Q. Scaevolae
16 310 | cotidie, idque faciebam multum etiam Latine sed Graece
Commentariolum petitionis
Caput
17 I | aliud nullum fore. Etiam hoc multum videtur adiuvare posse novum
18 I | teneas studiosos quos habes; multum dignitatis adferent. Plurimos
19 II | II. Ac multum etiam novitatem tuam adiuvat
De divinatione
Liber, Par.
20 II, 135 | aliquantum medetur, ceteris item multum illam profuturam Puto. Interiectus
21 II, 209 | auspicia accepta habemus, quam multum iis utimur? Bellicam rem
22 II, 273 | ut mihi temporibus illis multum in animo Marius versabatur
23 II, 275 | antea non solebam, nec tam multum dormiens ullo somnio sum
24 II, 281 | disputatione id maxume egimus. Multum enim et nobismet ipsis et
De fato
Caput
25 2 | pueritia viximus, deditus, multum una eramus, maxime nos quidem
26 32 | contexteque fieri', nihil dicat. Multum enim differt, utrum causa
De finibus
Liber, Par.
27 II, | coniectura consequentium non multum a divinatione differens,
28 IV, 15 | summi boni referemus, non multum ab Erilli levitate aberrabimus.
29 IV, 24 | Cato, in quibus quamvis multum processeris tamen illud
30 IV, 24 | studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. ~
31 V, 29 | dignos viros acceperimus multum esse versatos, magis moveamur,
32 V, 29 | Epicuro insectari soletis, sum multum equidem cum Phaedro, quem
33 V, 33 | beata vita liber, in quo multum admodum fortunae datur.
34 V, 49 | aetate fingeret neque sane multum adiumentis externis et adventiciis
35 V, 49 | idoneis, ut nihil aut non multum adiumento ullo ad suam confirmationem
36 V, 53 | potestas saepius fieret, non multum Graecis supplicandum putarem.
37 V, 53 | solitumi assentientem iis, qui multum in fortuna secunda aut adversa,
38 V, 53 | fortuna secunda aut adversa, multum in bonis aut malis corporis
De haruspicum responso
Caput
39 4 | perniciem civitatis. Non multum mihi sane post ad odium
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
40 13 | adventus in urbis sociorum non multum ab hostili expugnatione
41 43 | in bellis administrandis multum atque in imperio militari
De inventione
Liber, Caput
42 I, 1 | 1] Saepe et multum hoc mecum cogitavi, bonine
43 II, 2 | quodam tempore Crotoniatae multum omnibus corporum viribus
44 II, 15 | profectus est. Caupo non multum post conclamat hominem esse
45 II, 58 | esset, defensor in hoc ipso multum oportet et diu consistat:
46 II, 107 | delicta concessa sint. Ac multum proficiet, si se misericordem
47 II, 143 | causa abundabit, necessario multum proficiet, ideo quod, si
48 II, 163 | magnis et honestis in rebus multum ipse animus in se fiduciae
De lege agraria
Oratio, Caput
49 II, 88 | 88] De Capua multum est et diu consultatum;
50 II, 91 | pulcherrimam non sustulerunt, et multum in posterum providerunt
51 III, 13 | accommodatissimam. Nam socer huius vir multum bonus est; neque ego nunc
De legibus
Liber, Caput
52 I, 11 | aliquid, ut iam oratio tua non multum a philosophorum lenitate
53 II, 86 | mihi quidem videtur, non multum discrepat ista constitutio
54 II, 87 | oportet intellegi, quom multum animus corpori praestet,
55 III, 144 | nihil habui sane <aut> non multum quod putarem novandum in
56 III, 165 | versabor in re difficili ac multum et saepe quaesita, suffragia
De officiis
Liber, Caput
57 I, 2 | tamen nostra legens non multum a Peripateticis dissidentia,
58 I, 109 | 109] Sunt his alii multum dispares, simplices et aperti,
59 I, 140 | magnificentia prodeas, quo in genere multum mali etiam in exemplo est.
60 I, 145 | 145] Sed ea, quae multum ab humanitate discrepant,
61 I, 149 | debemus, tribuere etiam multum senectuti, cedere iis, qui
62 II, 165 | philosophiam retulissem Cui cum multum adulescens discendi causa
63 II, 191 | una res prorsus, ut non multum differat inter summos et
64 II, 195 | iustitia sine prudentia multum poterit, sine iustitia nihil
65 II, 221 | hic ipse Panaetius, quem multum in his libris secutus sum
66 II, 225 | utile iis, qui honeste posse multum volunt, per hospites apud
67 III, 282 | necessariae, qui si occiderit, multum de communi utilitate detraxerit,
De oratore
Liber, Caput
68 I, IV | iudicare, nostrorum hominum multum ceteris hominibus omnium
69 I, VI | huic generi re quaesita et multum disputata summorum hominum
70 I, VII | quam ob causam venerant, multum inter se usque ad extremum
71 I, XXVIII | natura nisi haberet, non multum a magistro adiuvaretur,
72 I, XLIX | dicendi copia est consecutus: multum inter se distant istae facultates
73 I, LIX | 252] Quod si in gestu, qui multum oratorem adiuvat, et in
74 I, LX | sed me hercule non ita multum spati mihi habere videntur,
75 II, II | laborandum; sed cum alter non multum, quod quidem exstaret, et
76 II, XXIII | sed ne te quidem, Antoni, multum scriptitasse arbitror."
77 II, XXX | civium suorum hospes, non multum ei loci proderunt illi,
78 II, XLIII | 182] Valet igitur multum ad vincendum probari mores
79 II, XLVII | meae praesens ac sedens multum lacrimis suis adiuvaret
80 II, LIV | tamen, ut dicis, Antoni, multum in causis persaepe lepore
81 II, LVI | Antoni, utrumque adsentior et multum facetias in dicendo prodesse
82 II, LXXXIV | nos laudationibus non ita multum uti soleremus, totum hunc
83 II, LXXXVI | mihi nihil aut [quod] non multum relinquis, percommode facis
84 III, II | dicenti condoluisse sudoremque multum consecutum esse audiebamus;
85 III, II | in qua ipse florentissima multum omnibus [gloria] praestitisset. ~
86 III, IX | videmur, certe tamen ab huius multum genere distamus; quod quale
87 III, X | erit scriptis studiose et multum volutatus. ~
88 III, XVI | dissentientes inter se et multum disiunctae et dispares,
89 III, XX | vitae suae conlocarunt, multum sane in disputatione concedimus. ~
90 III, XXIV | se dicendi magistros, non multum est maius quam illud vulgare
91 III, LI | doctum et rudem, quam non multum differat in iudicando. Ars
De partitione oratoria
Caput
92 13 | deliberant sua causa parati. Nec multum sane saepe narrandum est;
93 40 | videntur esse exigua per se, multum tamen cum sunt coacervata
94 89 | perspicua sunt, consilio multum egeremus. Sed quia temporibus,
De re publica
Liber
95 I | palam dicere atque in eo multum etiam gloriari solent, se
96 I | Tarentino et cum Timaeo Locro multum fuisse et Philolai commentarios
97 I | scrutantur plagas.' ~atque idem—multum enim illum audiebam et libenter—
98 IV | ingenuis, de qua Graeci multum frustra laborarunt, et in
Cato Maior de senectute
Caput
99 4 | pontificium, civile tracto; multum etiam Graecis litteris utor,
100 4 | frequens ultroque adfero res multum et diu cogitatas, easque
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
101 V | passus sis, dico. Neque vero multum interest, praesertim in
102 XXXII | huius voluntatis eum quem multum posse intellegebat, mihi
Laelius de amicitia
Caput
103 2 | quod P. Sulpicio utebare multum, cum is tribunus plebis
Orator
Caput
104 23 | nostro qui est eitus in Bruto multum tribuerim Latinis, vel ut
105 52 | naturae variae et voluntates multum inter se distantia effecerunt
106 98 | 98] Sed multum interest inter hoc dicendi
107 166 | nihil prodest; quod nescis multum obest. ~
108 220 | velimus, laxare nequeamus. Multum interest utrum numerosa
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
109 Ded, 2 | qua dicuntur ea, quae non multum discrepent ab opinione populari,
Phaenomena Aratea
Pars
110 Sagitti | Sed Nepa non multum prior, at prior exit ab
111 Hydra | sed spatio multum superis praestare duobus~~~~ ~~~~ ~~~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
112 I, 7 | ut transmitterem, nec ita multum provectus, reiectus austro
113 I, 31 | mensibus, quibus te quidam, multum a me dissentientes, beatum
114 III, 36 | iuvantibus, nobis vigilantibus et multum in posterum providentibus,
115 V, 20 | in illa gladiatoria pugna multum profuderat. Hic pecunias
116 VIII, 16 | te plurimum vidisse, me multum errasse concedo. Nam quod
117 IX, 9 | singulari pietate filius; non multum eius perturbationi meus
118 IX, 12 | 12] Multum etiam valuisse ad patris
119 XII, 30 | quoniam liberum est spatium, multum etiam atque etiam considerandum
120 XIII, 2 | summa gravitate Pompeius, multum de cupiditate Caesar remisisset,
Pro Caelio
Caput
121 76 | fecit me invito mehercule et multum repugnante, sed tamen fecit),
Pro Cluentio
Caput
122 2 | numquam est vocata. Ita multum agitata, ita diu iactata
123 1 | necesse est te opinionem multum fefellise, quod existimaris
124 2 | consilio uti consuevi, sed multum etiam eius quem defendo
125 | vita remanebit, saepe et multum queretur deprehensum esse
Pro Deiotaro
Caput
126 17 | consuetudine criminandi non multum res abhorrebat. ~
127 26 | frugi hominem dici non multum habet laudis in rege: fortem,
Pro Flacco
Caput
128 40 | Domitium legatum, Pergami non multum.
Pro Marcello
Caput
129 2 | sociorum, classes, commeatus multum iuvant: maximam vero partem
Pro Milone
Caput
130 1 | appello, fortissimi viri, qui multum pro re publica sanguinem
Pro Murena
Caput
131 19 | est; ius civile didicit, multum vigilavit, laboravit, praesto
132 29 | dicendi consuetudo longe et multum isti vestrae exercitationi
133 30 | tamen virtutes ipsae per se multum valent, iustitia, fides,
134 37 | quae ambae in consulatu multum Murenae profuerunt, una
135 38 | vero in consule declarando multum etiam apud universum populum
136 59 | universus et sapientes ac multum in posterum prospicientes
137 81 | conlegae tui; contra quem multum tua mens, multum omnes boni
138 81 | contra quem multum tua mens, multum omnes boni providerunt qui
Pro Plancio
Caput
139 | honore nihil amplius, laude multum. sic igitur Plancius nihilo
140 2 | imperiis arbitror ut non ita multum mihi gloriae sit ex quaesturae
Pro Quinctio
Caput
141 I | causis exercitatus et in hac multum ac saepe versatus, hoc tempore
142 XVII | prudentiam cognovi, non multum me fallit, si consulamini,
Pro Rabirio Postumo
Caput
143 1 | cui bene quid processerit, multum illum providisse, cui secus,
Pro Roscio Amerino
Caput
144 63 | est enim vis humanitatis; multum valet communio sanguinis;
Pro Sestio
Caput
145 71 | profectum, sin iratior, non multum; sed tamen sedulitatem atque
146 105 | sed valebant in senatu multum, apud bonos viros plurimum,
Pro Sulla
Caput
147 14 | pervenerunt, nulla suspicio. Multum haec vox fortasse valere
148 41 | quispiam similis—nam id me multum fefellit—sed ut aliquis
Topica
Caput
149 16 | nominibus fuerunt legata sunt. Multum enim differt in arcane positum
150 44 | eaque vos in respondendo uti multum soletis.
151 65 | prudentia. Nam et adsunt multum et adhibentur in consilia
Tusculanae
Liber, Caput
152 Tusc, I | in qua cum virtute nostri multum valuerunt, tum plus etiam
153 Tusc, III | nostram ad aetatem, ut non multum aut nihil omnino Graecis
154 Tusc, 0 | erat, militari, pauca ipsa multum saepe prosunt et ferunt
155 Tusc, 0 | potest apud omnes; tum valet multum, cum est idoneam complexa
156 Tusc, II | perturbantur animi, ut non multum absint ab insania, quod
157 Tusc, III | ad corporurn sanationem multum ipsa corpora et natura valeat
158 Tusc, IV | aestimanda est, siquidem non multum differt ab insania.~ -Quid?
159 Tusc, XIV | aegritudinem, tamen, quoniam multum potest provisio animi et
160 Tusc, XVI | est laetitia gestiens, non multum differunt ab amentia. Ex
161 Tusc, XXX | levitate dicendum est, tamen multum prodest ea, quae metuuntur,
162 Tusc, XXXIII | litigant cum Epicuro non multum, ut opinio mea fert, mentiente.
163 Tusc, XXXIV | qui nihil absit aut non multum ab insanÏa, qualis in Leucadia
164 Tusc, XXXVIII| perturbatio gravis est nec multum differt ab amentia, [tamen
165 Tusc, XXIII | animum adverti columellam non multum e dumis eminentem, in qua
166 Tusc, XXIV | suos quaeque tenere cursus multum inter se aut altitudine
167 Tusc, XXVI | huic ergo, ut dixi, non multum differenti a iudicio ferarum
168 Tusc, XXXVI | videlicet didicerat, non multum ipse secum. ~[104] Intellegendum
|