Brutus
Caput
1 115 | eloquentissimi viri L. Crassus et M. Antonius consulares, eorum adhibere
2 140 | proprium videtur. sed tamen Antonius in verbis et eligendis,
3 144 | 144] Nam ut Antonius coniectura movenda aut sedanda
4 161 | triennio ipso minor quam Antonius. quod idcirco posui, ut
5 207 | dixi nemini; propterea quod Antonius, qui maxume expetebatur,
6 215 | memoriaque ea comprendebat Antonius, excellebat autem actione;
7 304 | legatus; aberat etiam M. Antonius; exercebatur una lege iudicium
8 307 | interfecti, Q. Catulus M. Antonius C. Iulius. eodem anno etiam
9 333 | eloquentiae perfecta nondum fuit; Antonius, Crassus, post Cotta, Sulpicius,
Commentariolum petitionis
Caput
10 II | tibi paris non esse. At Antonius et Catilina molesti sunt.
11 II | virtute. Quam ob rem? Quod Antonius umbram suam metuit, hic
12 VII | possint. Nam qui incipiat Antonius homines adiungere atque
De officiis
Liber, Caput
13 II, 210 | Idem fecit adulescens M. Antonius. Etiam P. Sulpicii eloquentiam
14 III, 318 | Gratidianum defendebat Antonius. Ius Crassus urgebat, "quod
15 III, 318 | oportere praestari", aequitatem Antonius, "quoniam id vitium ignotum
De oratore
Liber, Caput
16 I, VII | Mucius dicebatur et M. Antonius, homo et consiliorum in
17 I, XVIII | 80] Tum Antonius "probas mihi" inquit "ista,
18 I, XXII | hoc ex te, de quo modo Antonius euit, quid sentias, quaerimus,
19 I, XXIII | definitur, ut paulo ante euit Antonius, ex rebus penitus perspectis
20 I, XXIV | 110] Tum Antonius vehementer se adsentiri
21 I, XXV | quibus paulo ante dixit Antonius, scriptoribus artis rationem
22 I, XXVII | XXVII] Tum Antonius "saepe, ut dicis," inquit "
23 I, XLVIII| Deprehensum equidem me" inquit Antonius "plane video atque sentio,
24 I, LXII | LXII] Haec cum Antonius dixisset, sane dubitare
25 II, I | prudentiam Graecis anteferre; Antonius autem probabiliorem hoc
26 II, III | apud eum Sulpicius sederet, Antonius autem inambularet cum Cotta
27 II, VIII | genere sum confessus," inquit Antonius "artem esse non maximam,
28 II, X | humanitatis atque inurbanum." Tum Antonius "heri enim" inquit "hoc
29 II, XI | tertium." "Ita," inquit Antonius "et in eo quidem genere
30 II, XII | 51] "Age vero," inquit Antonius "qualis oratoris et quanti
31 II, XII | nostros contemnas," inquit Antonius, "Graeci quoque ipsi sic
32 II, XIII | Minime mirum," inquit Antonius "si ista res adhuc nostra
33 II, XIV | Atqui, Catule," inquit Antonius "non ego utilitatem aliquam
34 II, XVII | Non est ita," inquit Antonius;
35 II, XIX | Erras, Catule," inquit Antonius "nam egomet in multos iam
36 II, XXXIII| Ergo " inquit "ista" Antonius "tum a Crasso discemus,
37 II, XXXIII| putabit." "Nam hercle," inquit Antonius "si haec vere a Catulo dicta
38 II, XXXIV | hic est finis," inquit Antonius; "quoniam intellegeretur
39 II, XXXVII| 156] "Minime," inquit Antonius; "ac sic decrevi philosophari
40 II, L | si ita placet," inquit [Antonius] "trademus etiam, quae nos
41 II, LVI | 228] Tum Antonius "ego vero ita fecissem,"
42 II, LVI | Crassus, "ac tamen," inquit Antonius "cum artem esse facetiarum,
43 II, LVII | horum ipsorum, de quibus Antonius iam diu loquitur, ars ulla
44 II, LVII | Antoni reliqua videamus." Et Antonius "perpauca quidem mihi restant,"
45 II, LXVI | diceret, "multos" inquit Antonius "possum tuos Aiaces Oileos
46 II, LXXIII| Me vero libente" inquit Antonius "dixerit sive refellendi
47 II, LXXXVI| ego reliquerim," inquit Antonius "erit in tua potestate;
48 II, XC | inquit Crassus "mihi reliquit Antonius, rem ipse sumpsit."
49 III, VI | antemeridiano sermone significavit Antonius, eloquentia, quascumque
50 III, IX | dissimile quam ego in dicendo et Antonius? Cum ille is sit orator,
51 III, X | oratore, quae explicavit Antonius, et dicenda quodam modo.
52 III, XII | te reprehendere, quoniam Antonius mihi te simillimum dixit
53 III, XIV | XIV] "Atqui vides" inquit Antonius "quam alias res agamus [
54 III, XIV | negavit adhuc se vidisse Antonius et eis hoc nomen dixit eloquentiae
55 III, XIX | dicuntur, et uberius explicavit Antonius - sed, si his contenti estis
56 III, XX | cuius memoria commemoravit Antonius; et inde decedens Athenis,
57 III, XXI | ex illis locis, quos euit Antonius, hac dicendi exercitatione,
58 III, XXVI | est, qua de parte dixit Antonius; haec formanda filo ipso
59 III, XXVII | faciendam adhiberi dixit Antonius, vel cum explanamus aliquid
60 III, XXVII | extremo sermone instruxit Antonius, primo reiciebat, laudandi
61 III, XXX | ex illis locis, quos euit Antonius, omnia sunt ad quaeque genera
62 III, XXX | adulescentes, est cohortatus Antonius atque a minutis angustisque
63 III, XLIX | 189] "Ego vero" inquit Antonius "inveni iam, quem negaram
In Vatinium
Caput
64 27 | tulisses, exspectarisne dum C. Antonius reus fieret apud Cn. Lentulum
65 28 | distulisse. ac nunc quidem C. Antonius hac una re miseriam suam
Orator
Caput
66 18 | 18] Itaque M. Antonius, cui vel primas eloquentiae
67 19 | possumus, quem numquam vidit Antonius aut qui omnino nullus umquam
68 33 | informandum quam in nullo cognovit Antonius.
69 | eloquens, quem numquam vidit Antonius. Quis est igitur is? Complectar
70 105 | in ea urbe in qua, ut ait Antonius, auditus eloquens nemo erat.
Philippicae
Oratio, Caput
71 I, 16 | otii. Vellem adesset M. Antonius, modo sine advocatis (sed,
72 II, 2 | ingeni quid despicere possit Antonius. An in senatu facillime
73 II, 15 | 15] Hodie non descendit Antonius. Cur? Dat nataliciam in
74 II, 53 | circumscriptus a senatu esset Antonius? Omitto, quam haec falsa,
75 II, 55 | interfectos; interfecit Antonius. Desideratis clarissimos
76 II, 55 | eos quoque vobis eripuit Antonius. Auctoritas huius ordinis
77 II, 55 | ordinis adflicta est; adflixit Antonius. Omnia denique, quae postea
78 II, 70 | crebro usurpat: 'Et consul et Antonius'! hoc est dicere: et consul
79 II, 70 | nequissimus. Quid est enim aliud Antonius? Nam, si dignitas significaretur
80 II, 70 | tuus, nisi si tu es solus Antonius. Sed omitto ea peccata,
81 II, 100 | egisse Caesarem dixisset Antonius. Unde ista erumpunt, quo
82 II, 110 | Quirino, sic divo Iulio M. Antonius. Quid igitur cessas? Cur
83 III, 1 | Ianuariae; quas non expectat Antonius, qui in provinciam D. Bruti,
84 III, 2 | quo primum ex urbe fugit Antonius, aut eae non essent expectatae,
85 III, 4 | hoc non intellegat, si M. Antonius a Brundisio cum iis copiis,
86 III, 8 | cervicibus nostris est depulsus Antonius. Sed haec, ut dixi, superiora;
87 III, 9 | innumerabilia et facit et fecit Antonius? Senatum etiam reges habebant;
88 III, 11 | gerebat tum cum est expulsus; Antonius contra populum Romanum exercitum
89 III, 14 | consul, sed etiam hostis Antonius. Nam, si ille consul, fustuarium
90 III, 26 | delectet? + L. Annius, M. Antonius. O felicem utrumque! nihil
91 III, 26 | nihil enim maluerunt. C. Antonius Macedoniam. Hunc quoque
92 III, 27 | direptor et vexator esset Antonius? Et quidem se introiturum
93 III, 31 | exercitum duxit, fecit M. Antonius.~
94 IV, 1 | adpellatus, sed re iam iudicatus Antonius.~
95 IV, 8 | iudicio excitatam. Si consul Antonius, Brutus hostis; si conservator
96 IV, 8 | publicae Brutus, hostis Antonius. Num igitur, utrum horum
97 IV, 9 | defuturum arbitrantur; quibus M. Antonius (o di immortales, avertite
98 V, 3 | 3] Pacem vult M. Antonius; arma deponat, roget, deprecetur.
99 V, 10 | causis eas leges, quas M. Antonius tulisse dicitur, omnes censeo
100 V, 10 | agros deducendis tulisse M. Antonius dicitur, easdem leges de
101 V, 12 | est, cum, quae vendebat Antonius, ea se ex actis Caesaris
102 V, 17 | sunt notanda, quod unus M. Antonius in hac urbe post conditam
103 V, 20 | quantum reliquerat divisor Antonius.~
104 V, 25 | Ergo Hannibal hostis, civis Antonius? Quid ille fecit hostiliter,
105 V, 27 | iubemus ire, si non paruerit Antonius?); ad nostrum civem mittimus,
106 V, 42 | omnis bonos cum exercitu, Antonius. Quid huius audaciae et
107 VI, 6 | 6] Non is est Antonius; nam, si esset, non commisisset,
108 VI, 9 | Quirites, ne, cum audierit Antonius me hoc et in senatu et in
109 VI, 10 | opinor, cum ei labare M. Antonius videretur, mortem fratri
110 VI, 12 | Romani igitur est patronus L. Antonius. Malam quidem illi pestem!
111 VI, 14 | Nuculae, friget patronus Antonius. Nam possessores animo aequiore
112 VII, 10 | hostis est a vobis iudicatus Antonius, cum laudati auctoritate
113 VII, 11 | quod erat bellum, si hostis Antonius non erat?~
114 VII, 13 | non est iudicatus hostis Antonius?~
115 VII, 17 | appellavi, ut interdum etiam M. Antonius gladiator appellari solet,
116 VII, 18 | queretur expulsos? M. vero Antonius non is erit, ad quem omni
117 VII, 21 | et cum his pacem servabit Antonius?~
118 VII, 24 | poteritne esse pacatus Antonius? Quid? C. Caesari, qui illum
119 VII, 27 | crudelitate iam pridem intendit Antonius, auctoritas vestra, quam
120 VIII, 8 | patriam defendimus; contra M. Antonius id molitur, id pugnat, ut
121 VIII, 9 | provehuntur. Ergo habet Antonius, quod suis polliceatur;
122 VIII, 9 | quibus omnia pollicetur Antonius.~
123 VIII, 17 | infirmetur Brutus, melior fiat Antonius? Quousque enim dices pacem
124 VIII, 17 | contempsit, reiecit, repudiavit Antonius; tu tamen permanes constantissimus
125 VIII, 28 | irati revertistis. Vobis M. Antonius nihil tribuit clarissimis
126 IX, 7 | maxime perturbatus esset Antonius, quod ea, quae sibi iussu
127 IX, 7 | quam Ser. Sulpicium occidit Antonius. Is enim profecto mortem
128 X, 9 | quantaeque restitit! Si enim C. Antonius, quod animo intenderat perficere
129 X, 22 | mortalium turpissimus esset M. Antonius. Est una Trebellius, qui
130 XI, 1 | spurcissima, Dolabella et Antonius, quorum alter effecit, quod
131 XI, 2 | potuit, multis idem minatur Antonius. Sed ille cum procul esset
132 XI, 4 | 4] In Galliam invasit Antonius, in Asiam Dolabella, in
133 XI, 6 | feri hominis amentia, neque Antonius ullius supplicii adhibendi,
134 XI, 10 | quos et quam multos habeat Antonius. Primum Lucium fratrem,
135 XI, 12 | agrum Campanum est largitus Antonius, ut haberent reliquorum
136 XI, 14 | generis copiam tantam habeat Antonius, quod scelus omittet, cum
137 XI, 26 | Brutum retinet etiam nunc C. Antonius, qui tenet Apolloniam, magnam
138 XII, 5 | etiam spe salutis spoliatus Antonius.~
139 XII, 7 | conanti e manibus est ereptus Antonius.~
140 XII, 11 | nobis est invitatus ad pacem Antonius, bellum tamen maluit. Missi
141 XII, 14 | rem publicam oppressisset Antonius.~
142 XII, 16 | meo semper periculo peccet Antonius, cum ei peccandi potestas
143 XII, 19 | in quibus non offendatur Antonius. Quodsi de Antonio non laboratis,
144 XII, 28 | reiciam, quaecumque postulabit Antonius. Neque enim licet aliter,
145 XIII, 10 | eamque non minoris, quam emit Antonius, redimet, redimet, inquam,
146 XIII, 11 | urbana quaedam, quae possidet Antonius. Nam argentum, vestem, supellectilem,
147 XIII, 17 | Caesari diadema imponens Antonius servum se illius quam collegam
148 XIII, 18 | armis barbarorum stipatus Antonius? Caesare dominante veniebamus
149 XIII, 22 | fecistis, me attente audiatis. 'Antonius Hirtio et Caesari.' Neque
150 XIII, 26 | Antoni, Cotyla Varius, quem Antonius deliciarum causa loris in
151 XIII, 26 | amores populi Romani, L. Antonius, tribuni primum duo designati,
152 XIII, 32 | rei publicae natus hostis Antonius, qui tanto opere eam civitatem
153 XIII, 35 | prius imperatori suo quam Antonius etiam collegae parentasset.~
154 XIV, 8 | propudium illud et portentum, L. Antonius, insigne odium omnium hominum
155 XIV, 9 | dicere reformidat, quae L. Antonius in Parmensium liberis et
156 XIV, 9 | capta quam in Parma surrepta Antonius? nisi forte huius coloniae
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
157 11 | quidem, qui secutus est, M. Antonius, homo eloquentissimus, cum
Pro Flacco
Caput
158 17 | 95] Oppressus est C. Antonius. Esto; habuit quandam ille
Pro Milone
Caput
159 2 | fuit! Nuper vero cum M. Antonius summam spem salutis bonis
Pro Scauro
Caput
160 2 | summo imperio praeditus M. Antonius potuit imitari?
Tusculanae
Liber, Caput
161 Tusc, V | L.Crassus defendet nec M.Antonius nec, quoniam apud Graecos
|