Academica
Liber, Caput
1 I, 2 | melius a deis datum munus homini; ~sed meos amicos in quibus
2 III | tanta animantium varietate homini ut soli cupiditas ingeneraretur
Commentariolum petitionis
Caput
3 II | Catilina molesti sunt. Immo homini navo, industrio, innocenti,
4 III | petitionis data est quam nuper homini novo, C. Coelio! ille cum
5 IV | atque ita summum ut forti homini, diserto, innocenti multo
6 XII | illud alterum subdurum tibi homini Platonico suadere, sed tamen
De divinatione
Liber, Par.
7 I, 127 | possit, relinquendum est homini, ut signis quibusdam consequentia
8 II, 138 | adflixi neque ita gessi quasi homini aut temporibus iratus, neque
9 II, 239 | quoque potest, ut non dent homini, ipsi habeant; cur enim
10 II, 279 | mirum videatur, cum mendaci homini ne verum quidem dicenti
De finibus
Liber, Par.
11 I, | Democrito magnus videtur, quippe homini erudito in geometriaque
12 I, | aequitatem, fidem, neque homini infanti aut inpotenti iniuste
13 I, | viam! eum enim certe nihil homini possit melius esse quam
14 II, | natura cupiditatem ingenuit homini veri videndi, quod facillime
15 II, | conservatio indicat innatam esse homini probitatem gratuitam, non
16 II, | voluptatis causa nulla erit? et homini, qui ceteris animantibus
17 III, | iustitiam, et ut omnia, quae homini accidant, infra se esse
18 III, | esse vincula putant, sic homini nihil iuris esse cum bestiis.
19 III, | Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio,
20 V, 37 | reliquis et cum bestiis homini communia, quoniam omnium
21 V, 37 | natura, aliud bovi, aliud homini. et tamen in omnibus est
22 V, 37 | ex quo intellegi debet homini id esse in bonis ultimum,
23 V, 50 | quis est tam dissimile homini. Qui non moveatur et offensione
De haruspicum responso
Caput
24 28 | Brogitaro Gallograeco, impuro homini ac nefario, cuius legati
25 39 | immortalibus quae potest homini maior esse poena furore
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
26 2 | facultatis tantum, quantum homini vigilanti ex forensi usu
27 20 | quantum forti viro et sapienti homini et magno imperatori debeatur,
28 61 | praeter consuetudinem quam homini peradulescenti, cuius aetas
De inventione
Liber, Caput
29 II, 84 | viro bono, verum omnino homini libero videatur non fuisse
30 II, 92 | oportuisse, sed alicui rei aut homini causam attribuit, quae voluntati
De lege agraria
Oratio, Caput
31 II, 60 | hoc capite honos haberi homini, an invidia quaeri videtur? ~
32 II, 100 | rem publicam vigilanti homini, non timido, diligenti, <
De legibus
Liber, Caput
33 I, 16 | magis patefieri, quid sit homini a natura tributum, quantam
34 I, 23 | homine et in deo, prima homini cum deo rationis societas.
35 I, 25 | perducta natura: est igitur homini cum deo similitudo. Quod
36 I, 43 | ea coniunctione quae est homini cum deo conseruandas puto.
37 I, 58 | sententia est, ut ea non homini quoipiam, sed Delphico deo
38 II, 82 | olla propter quae datur homini ascensus in caelum, Mentem,
39 II, 105 | Quo quid accidere potuit homini praeclarius? Quorum scelere
40 II, 123 | augetur XII sustulerulit. 'Homini' inquit 'mortuo ne ossa
De officiis
Liber, Caput
41 I, 12 | rationis hominem conciliat homini et ad orationis et ad vitae
42 I, 66 | oportere, nullique neque homini neque perturbationi animi
43 I, 138 | suffragata domino, novo homini, ad consulatum putabatur.
44 I, 155 | hominum utilitatem, qua nihil homini esse debet antiquius. Atque
45 II, 166 | quid praestantius, quid homini melius, quid homine dignius?
46 II, 177 | detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur. Est
47 II, 182 | Quaecumque igitur homines homini tribuunt ad eum augendum
48 II, 200 | feras. Ergo etiam solitario homini atque in agro vitam agenti
49 II, 218 | liberis esse grata, gravi vero homini et ea, quae fiunt, iudicio
50 II, 219 | est avaritiae. Mamerco, homini divitissimo, praetermissio
51 III, 276 | hominem naturae oboedientem homini nocere non posse. ~
52 III, 278 | natura praescribit, ut homo homini, quicumque sit, ob eam ipsam
53 III, 279 | esse contra naturam hominem homini detrahere sui commodi causa
54 III, 280 | abstulerit cibum alteri homini ad nullam rem utili? Minime
55 III, 295 | mentem suam, qua nihil homini dedit deus ipse divinius.
56 III, 302 | Antipatro, discipulo eius, homini acutissimo; Antipatro omnia
57 III, 351 | humana despicere, nihil, quod homini accidere possit intolerandum
De oratore
Liber, Caput
58 I, XXV | meo, magno honori fuisse, homini novo, illam ipsam, quamcumque
59 I, XLVI | cuius cum ipsa natura magnam homini facultatem daret, auctor
60 II, XII | Catulus; "non enim deerit homini diserto in eius modi rebus
61 II, XVII | oratio, mihi crede, ludus est homini non hebeti neque inexercitato
62 II, XXXI | 136] Atque haec forsitan homini non omnia, quae sunt in
63 II, LXVIII | adulescentulus male audisset, festivo homini Egilio, qui videretur mollior
64 II, XC | tandem hodie aut cuiquam homini quod dici possit reliquisti?
65 II, XC | autem committere vides quam homini censorio conveniat." "Agite
66 III, I | 4] Hic cum homini et vehementi et diserto
67 III, XXIII | sentiam, non tantum ingenioso homini et ei, qui forum, qui curiam,
68 III, XXIV | adsentior; satis video tibi homini ad perdiscendum acerrimo
De provinciis consularibus
Caput
69 14 | 14] Quae enim homini, in quo aliqui si non famae
70 14 | Gabinio denegavit, primum homini sceleribus flagitiis contaminatissimo
71 20 | inimicus, si ita vultis, homini, amicus esse, sicut semper
72 28 | scribendo adfui. Tum quoque homini plus tribui quam nescio
73 47 | dignitas agitur Caesaris, homini tribuam, si honos quidam,
De re publica
Liber
74 I | hostium moenia. M. vero Catoni homini ignoto et novo, quo omnes
75 II | de Romulo Proculo Iulio homini agresti crederetur, quod
76 V | verecundia, quam natura homini dedit quasi quendam vituperationis
Cato Maior de senectute
Caput
77 2 | nisi voluptatis; cumque homini sive natura sive quis deus
78 4 | futuri, tamen exstingui homini suo tempore optabile est.
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
79 I | populus Romanus mihi ipsi homini detulit. Nam tu cum quaestor
80 I | populus Romanus faciebat, homini ille honorem non generi,
81 XXVIII | Epicureos omnis res quae sint homini expetendae voluptate metiri;
82 Fr | Arus. Mess. I. VII, III: homini levi et subito filiam conlocavit. ~[
Laelius de amicitia
Caput
83 8 | casu arbitror hoc constanti homini posse contingere, ut ulla
84 11 | quid non adeptus est quod homini fas esset optare? qui summam
85 20 | excepta sapientia nihil melius homini sit a dis immortalibus datum.
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
86 V, 40 | quam vehemens! Cethego, homini non probatissimo, servire
87 V, 41 | ista servitus tam claro homini tamque nobili? Omnis animi
Philippicae
Oratio, Caput
88 V, 7 | hic omnem Italiam moderato homini, L. Antonio, dividendam
89 VII, 24 | Visidio, equiti Romano, homini in primis ornato atque honesto
90 VIII, 18 | caritas sit patriae; cum homini sit iratus, tamen rei publicae
91 XI, 7 | enim sapientis, quicquid homini accidere possit, id praemeditari
92 XI, 19 | tamquam comitiis honorem homini amicissimo denegavisse.
93 XI, 20 | quidem hactenus, ne refragari homini amicissimo ac de me optime
94 XII, 15 | etiam didicit nihil esse homini Romano foedius servitute?~
95 XII, 24 | dicam; scio enim quidvis homini accidere posse; verum tamen
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
96 2 | Qua re, etsi nihil est homini magis optandum quam prospera,
97 17 | 17] Huic ego homini, Quirites, tantum debeo,
98 17 | tantum debeo, quantum hominem homini debere vix fas est. huius
Post reditum in senatu
Caput
99 3 | quod ne optandum quidem est homini, immortalitatem quandam
100 24 | putarem. ~Quando enim ego huic homini ac liberis eius, quando
Pro Balbo
Caput
101 | 9] Quid enim abest huic homini quod, si adesset, iure haec
102 | certavit ut omnium iudicio plus homini quam deae tribueretur. An
103 | Cognovit adulescens; placuit homini prudentissimo; in summa
Pro Caecina
Caput
104 19 | litium terrore abradere, homini Romae in foro denuntiat
105 30 | fuisse dixit. Quid huic tu homini facias? nonne concedas interdum
106 64 | hercule mihi, non copioso homini ad dicendum, optio detur,
107 104 | extra iudicium est quod homini tribuendum sit, habetis
Pro Caelio
Caput
108 10 | multi boni adulescentes illi homini nequam atque improbo studuerunt),
109 42 | auribus omnem suavitatem, huic homini ego fortasse et pauci deos
110 53 | disiunctos; minime esse credendum homini tam ingenioso tamque prudenti
111 73 | contubernalis, castissimo homini atque omnis officii diligentissimo;
Pro Cluentio
Caput
112 1 | intellegatis nihil esse homini tam timendum quam invidiam,
113 1 | omnium Cannutio, perito homini, qui quodam odore suspicionis
114 2 | quam existimationis. Morem homini gessi, et tamen idcirco
115 | fortes, equites Romanos, qui homini clarissimo ac potentissimo,
116 3 | repudiare debetis, ne Oppianico, homini nefario, condemnato iam
Pro Flacco
Caput
117 14 | neglegentia factum arbitremur. Homini enim Phrygi qui arborem
118 24 | causam publicam commisisse, homini egenti, sordido, sine honore,
Pro Milone
Caput
119 2 | ipsi neminem umquam hominem homini cariorem fuisse quam te
Pro Murena
Caput
120 17 | Galbam. Quod si id crimen homini novo esse deberet, profecto
121 28 | continetur. Itaque si mihi, homini vehementer occupato, stomachum
122 54 | equitum centuriis, M. Catoni, homini in omni virtute excellenti,
Pro Plancio
Caput
123 1 | iudici retinere potuisset, homini nobilissimo, innocentissimo,
124 1 | huic A. Plotio, ornatissimo homini familiari meo, et ab eo
125 | tribuno pl. potentissimo homini, M. Druso, et multa in re
Pro Quinctio
Caput
126 XV | posses reservares? Nam quid homini potest turpius, quid viro
127 XXIV | Cum cupidius instaret, homini pro amicitia familiarius
128 XXX | Naevius non volt, si est homini honesto locus in civitate
Pro Rabirio Postumo
Caput
129 23 | tamen Postumo non ignoscam, homini mediocriter docto, <in>
130 27 | et pallium; nec vero id homini quisquam sed tempori adsignandum
Pro Roscio Amerino
Caput
131 51 | consumpserint, ignosci oportere ei homini qui se fateatur esse rusticum,
Pro Roscio Comoedo
Caput
132 17 | socium fraudavit! Potest hoc homini huic haerere peccatum? qui
133 43 | nega nunc equiti Romano, homini honesto, iudici tuo credi
Pro Sestio
Caput
134 12 | quos stimulos admoverit homini studioso fortasse victoriae,
135 48 | quicquam expetendum esse homini in vita putassem, mortem,
136 56 | grandi Brogitaro, impuro homini atque indigno illa religione,
137 80a | male dic Titio, Sabino homini Reatino, cur tam temere
138 89 | praestantissimus vir profligatissimo homini daret? an causam susceptam
139 115 | impertitur; sed, si est leve, homini gravi leve est, ei vero
Pro Sulla
Caput
140 25 | videtur ita vivere ut non modo homini nemini sed ne cupiditati
141 81 | fuit advocatus, improbo homini, at supplici, fortasse audaci,
Tusculanae
Liber, Caput
142 Tusc, II | censemus, si Fabio, nobilissimo homini, laudi datum esset, quod
143 Tusc, XXI | nullam adferret —vide, quid homini tribuam —, ipsa auctoritate
144 Tusc, XXXI | videbatur, ut verear ne homini nihil sit non malum aliud
145 Tusc, XXXIX | nihil enim est profecto homini prudentia dulcius,quam,
146 Tusc, XXXIX | longa est, aut quid omnino homini longum? nonne Modo pueros,
147 Tusc, XLVII | pro pietate, quod maxumum homini dari posset a deo; post
148 Tusc, XLVII | sed quod esset optimum homini. quibus Apollo se id daturum
149 Tusc, XLVIII | docuisse regem non nasci homini longe optimum esse, proximum
150 Tusc, 0 | Hercule, digna! - sed Epicuro, homini aspero et duro, non est
151 Tusc, 0 | Volo autem dicere illud homini longe optimum esse, quod
152 Tusc, II | videantur, qui nihil melius homini, nihil magis expetendum,
153 Tusc, XIV | dolorem, sint semper omnia homini humana meditata. Et nimirum
154 Tusc, XVII | ut omnia, quae possint homini evenire, contemnas et pro
155 Tusc, XXIII | cognoverit necesse esse homini tale aliquid accidere? Haec
156 Tusc, XXVI | tale ei, cui nihil, quod homini evenire possit, <non praemeditatum
157 Tusc, XXXVIII| aegritudinis, qua nullum homini malum maius est. Etsi enim
158 Tusc, XIII | nec discedit ab eo, sic homini multo quiddam praestantius;
159 Tusc, XIV | celsus et erectus et ea, quae homini accidere possunt, omnia
160 Tusc, XXI | sermone omnino familiari, homini praesertim docto a puero
|