Academica
Liber, Caput
1 I, 11 | comprehensio facta sensibus et vera esse illi et fidelis videbatur,
Brutus
Caput
2 152 | postremo habere regulam, qua vera et falsa iudicarentur et
3 187 | dicuntur qui audit oratorem, vera putat, adsentitur probat,
De consulatu suo
Caput
4 2 | Graiorum vocibus errant,~re vera certo lapsu spatioque feruntur,~
De divinatione
Liber, Par.
5 I, 5 | quaedam argumenta, cur esset vera divinatio, conlecta sunt;
6 I, 9 | sint ea genera divinandi vera de quibus accepimus quaeque
7 I, 17 | Graiorum vocibus errant,~re vera certo lapsu spatioque feruntur,~
8 I, 35 | ceteris civitatibus gravia et vera praedixerint.
9 I, 60 | sint falsa quaedam; contra vera quid dicimus? Quae quidem
10 I, 62 | tranquillitati mentis quaerenti vera contrariam.
11 I, 67 | est, ut vaticinari furor vera soleat: ~"Adest, adest fax
12 I, 71 | ita est usus oculis, ut vera cerneret, is habet sensum
13 I, 71 | is habet sensum oculorum vera cernentium. Item igitur,
14 I, 71 | habeat, errare aliquando nec vera cernere, satis est ad confirmandam
15 I, 82 | 82 Quam quidem esse re vera hac Stoicorum ratione concluditur: '
16 I, 96 | somniandi causa excubabant, quia vera quietis oracla ducebant.~
17 I, 121 | tranquillitatem adcommodatis, certa et vera cernit in somnis, sic castus
18 II, 142 | geometria describuntur, quae vera, quae falsa sint: sunt enim
19 II, 165 | sint sane ista Democritea vera; quando ea nos extis exquirimus?
20 II, 181 | plane despero ista esse vera, sed nescio et discere a
21 II, 240 | semel ita est usus oculis ut vera cerneret, is habet sensum
22 II, 240 | is habet sensum oculorum vera cernentium. Item igitur,
23 II, 240 | habeat, errare aliquando nec vera cernere, satis est ad confirmandam
24 II | non videntur. Oculi enim vera cernentes utuntur natura
25 II | vaticinando vel somniando vera viderunt, usi sunt fortuna
26 II, 242 | Quid est perspicuum? "Multa vera" inquit "evadere." Quid
27 II, 242 | ista conclusio, Cratippe, vera est (tecum enim mihi res
28 II, 243 | senatu putabatur eum, quem re vera regem habebamus, appellandum
29 II | LV "At multi saepe vera vaticinati, ut Cassandra: ~"
30 II | vero quis dicere audeat vera omnia esse somnia? "Aliquot
31 II | somnia? "Aliquot somnia vera," inquit Ennius, " sed omnia
32 II | tandem ista distinctio? Quae vera, quae falsa habet? Et si
33 II | quae falsa habet? Et si vera a deo mittuntur, falsa unde
34 II | mendacibus visis concitare? Sin vera visa divina sunt, falsa
35 II, 261 | quae si alia falsa, alia vera, qua nota internoscantur
36 II, 262 | Ut, si iam fieri possit vera coniectura somniorum, tamen
37 II, 279 | autem distingui possunt vera somnia a falsis, cum eadem
De fato
Caput
38 14 | necessarium est (omnia enim vera in praeteritis necessaria
39 20 | dialectici appellant) aut vera aut falsa erit; causas enim
40 20 | omnis autem enuntiatio aut vera aut falsa est; motus ergo
41 26 | non omnis pronuntiatio aut vera aut falsa sit, nisi concesserimus
42 26 | quaecumque fiant? Quia futura vera, inquit, non possunt esse
43 26 | causas necesse est ea, quae vera sunt; ita, cum evenerint,
44 27 | An aliter haec enuntiatio vera esse potest, 'Capiet Numantiam
45 27 | dictum? Et si tum non esset vera haec enuntiatio: 'Capiet
46 27 | ne illa quidem eversa vera est haec enuntiatio: 'Cepit
47 27 | esse? Nam ut praeterita ea vera dicimus, quorum superiore
48 27 | quorum superiore tempore vera fuerit instantia, sic futura,
49 27 | quorum consequenti tempore vera erit instantia, ea vera
50 27 | vera erit instantia, ea vera dicemus. ~
51 28 | Tusculanum Hortensius," vera non est, sequitur, ut falsa
52 32 | naturalis ex aeternitate futura vera efficiat, an etiam sine
53 32 | naturali, futura quae sint, ea vera esse possint intellegi.
54 33 | qui, quae futura sunt ea vera esse ex aeternitate dicunt
55 37 | causam; sed ex aeternitate vera fuit haec enuntiatio: 'Relinquetur
56 38 | aeternitate quaedam esse vera, et ea non esse nexa causis
De finibus
Liber, Par.
57 I, | senserit ille, tibi non vera videantur. ~
58 I, | 52] Invitat igitur vera ratio bene sanos ad iustitiam,
59 I, | inmortalibus sine ullo metu vera sentit, non dubitat, si
60 I, | falsis initiis profecta vera esse non possunt et, si
61 I, | non possunt et, si essent vera, nihil afferrent, quo iucundius,
62 II, | virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est. ita
63 II, | his initiis inducti omnia vera diligimus, id est fidelia,
64 II, | quod certissimum est, pro vera certaque iustitia simulationem
65 II, | tuendis fuerit, tamen, si haec vera sunt—nihil enim affirmo—,
66 II, | oblitus es. primum enim, si vera sunt ea, quorum recordatione
67 II, | gaudere dicis, hoc est, si vera sunt tua scripta et inventa,
68 III, | certe superiora firma ac vera sint, his autem ea consentanea
69 IV, 5 | cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis
70 IV, 10 | atque ultimi. Quem, si prima vera sunt, ita constitui necesse
71 IV, 15 | bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt; nunc
72 IV, 19 | e quibus haec nata sunt, vera esse non possint. ~
73 IV, 19 | illa conclusio non solum vera, sed ita perspicua, ut dialectici
74 V, 52 | philosophi non tam gloriosa quam vera quaerentis nec pro nihilo
75 V, 54 | posse putavit, vereor, ne vera sint. nam illud vehementer
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
76 10 | dicam, Quirites, ut neque vera laus ei detracta oratione
77 51 | adhuc dicta sunt, eidem isti vera esse concedunt,—et necessarium
78 53 | ipsius populi Romani salus et vera causa valuisset, hodie hanc
De inventione
Liber, Caput
79 I, 47 | est conducere." Haec tum vera sunt, hoc pacto: "Quoniam
80 I, 82 | contrariis locis, si res aut vera aut veri similis permittet,
81 I, 83 | concesseris, debet tollere: si vera est, numquam reprehendetur;
82 II, 112 | singularia sint an vulgaria, vera an falsa quadam exornatione
De lege agraria
Oratio, Caput
83 II, 10 | verbis ostentari potest, re vera fieri nisi exhausto aerario
84 II, 32 | potestatem verbo praetoriam, re vera regiam; definit in quinquennium,
De legibus
Liber, Caput
85 II, 73 | divina. Quam ob rem lex vera atque princeps, apta ad
86 II, 79 | abhorrebunt ab utili aut a vera sententia. Quid est enim
87 II, 96 | praedictis multa incredibiliter vera cecidisse. Neque enim Polyidi
88 II, 99 | initiaque ut appellantur ita re vera principia vitae cognovimus,
89 II, 106 | rapimur in errorem, nec vera cernimus. Morte aut dolore
De officiis
Liber, Caput
90 I, 65 | qui propulsant iniuriam. Vera autem et sapiens animi magnitudo
91 II, 204 | rentur, vehementer errant. Vera gloria radices agit atque
92 III, 312 | Quod si Aquiliana definitio vera est, ex omni vita simulatio
93 III, 326 | posset scriptus esse, qui re vera non esset heres, in foro,
De oratore
Liber, Caput
94 I, XLIII | expetendam videmus, cum vera virtus atque honestus labor
95 II, XXVII | rebus est nixa: ut probemus vera esse, quae defendimus; ut
96 II, XXXVIII| tradere bene disserendi et vera ac falsa diiudicandi, quam
97 III, IV | cogitanti sententia saepe tua vera ac sapiens videri solet,
98 III, VI | est etiam illa Platonis vera et tibi, Catule, certe non
99 III, XVII | patrocinium voluptatis, etsi cui vera videatur? procul abest tamen
De partitione oratoria
Caput
100 78 | quae sint in disputando vera atque falsa quibusque positis
101 139 | sumpta sunt efficiatur, et vera a falsis, verisimilia ab
Cato Maior de senectute
Caput
102 1 | nec erat ei verendum ne vera praedicans de se nimis videretur
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
103 I | adsecutum? Mihi ista licet de me vera cum gloria praedicare; omnis
In Vatinium
Caput
104 15 | erumpet enim aliquando ex me vera vox et dicam sine cunctatione
Laelius de amicitia
Caput
105 22 | delectat et prodest, sed de vera et perfecta loquor, qualis
106 24 | ficta; quid arbitramur in vera facturos fuisse? Facile
107 57 | assentior. Nec enim illa prima vera est, ut, quem ad modum in
108 58 | affluentior videtur esse vera amicitia nec observare restricte,
Orator
Caput
109 16 | possumus nec iudicare quae vera quae falsa sint neque cernere
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
110 I, 8 | vult, plus apud me tamen vera ratio valebit quam vulgi
Philippicae
Oratio, Caput
111 II, 100 | falsa, cur probantur? si vera, cur veneunt? At sic placuerat,
112 V, 50 | iudicio optatius, nihil vera gloria dulcius.~
113 X, 19 | erumpat enim aliquando vera et me digna vox!), si veteranorum
114 XII, 12 | ab eo iudicavimus; num ea vera possumus iudicare? Leges
Post reditum in senatu
Caput
115 25 | naturae bonitas haberet et vera nobilitas, intellegere potuistis.
Pro Balbo
Caput
116 | putanda est. Cuius igitur? Re vera nullius, actione accusatoris
Pro Caelio
Caput
117 42 | denegentur; non semper superet vera illa et derecta ratio; vincat
Pro Cluentio
Caput
118 3 | ille reus erat, re quidem vera et periculo tota accusatione
119 1 | senatoria, non falsa invidia sed vera atque insigni turpitudine
120 2 | Atque haec, iudices, quae vera dicuntur a nobis, facilius
Pro Flacco
Caput
121 33 | laudatorumque Flacci ex vera atque integra Graecia; tum
122 48 | litteris imponebant, re vera non plus aurum tibi quam
123 23 | populique Romani praeclara et vera laudatio.
Pro Fonteio
Caput
124 39 | accusatore obiceretur, si non vera, at ficta cum aliqua ratione
Pro Marcello
Caput
125 4 | est enim splendor in laude vera, tanta in magnitudine animi
Pro Milone
Caput
126 3 | ipso Clodio audirent et re vera putarent, fecerunt id servi
127 4 | falsa fuerunt, quae certe vera exstitissent, si Milo admisisset
128 2 | Addit haec, quae certe vera sunt: fortis et sapientis
Pro Murena
Caput
129 11 | quaedam accusatoria quam vera male dicendi facultas de
Pro Plancio
Caput
130 2 | severitatem illorum, si ista vera sunt, sed ne voltus quidem
131 2 | tulerit docebo. estne haec vera contentio? placetne sic
132 2 | 73] ego, cum ceteri vera beneficia etiam minora dissimulent,
Pro Quinctio
Caput
133 XVII | verbis non audet, re quidem vera palam loquitur. Etenim si
Pro Rabirio Postumo
Caput
134 43 | 43] Haec vera laus est, quae non poetarum
135 43 | sane illa magna, quae re vera magna sunt;
Pro Roscio Amerino
Caput
136 51 | aut sibi iucundius aut re vera honestius facere posset. ~
Pro Sestio
Caput
137 15b | rerum loquebantur, re quidem vera in universam rem publicam,
138 106 | quidem esset non conducta sed vera, in qua populi Romani consensus
Timaeus
Caput
139 <LIV2 | semper eadem. Ratio autem vera, quae versatur in is quae
Topica
Caput
140 82 | honestum, ecquid aequum re vera; an haec tantum in opinione
Tusculanae
Liber, Caput
141 Tusc, XI | Harum sententiarum quae vera sit, deus aliqui viderit;
142 Tusc, XI | enim ratio ut, quaecumque vera sit earum sententiarum quas
143 Tusc, XII | melius ea fortasse quae erant vera cernebant. ~
144 Tusc, XVII | admiror, quam cum istis vera sentire. ~
145 Tusc, XXI | Pythagorae sit et Platonis vera sententia. ut enim rationem
146 Tusc, XLI | 98 sin vera sunt quae dicuntur, migrationem
147 Tusc, XLVI | non eam fama populari, sed vera bonorum laude metiens, fidenti
148 Tusc, XXVII | XXVII. [64] Haec omnia recta vera debita putantes faciunt
149 Tusc, XXVII | repellere, ratio ac sapientia vera non poterit? ~
150 Tusc, XXV | adiungit, perfecta concludit, vera et falsa diiudicat, disserendi
|