Academica
Liber, Caput
1 I, 11 | hoc duxerat [at] cum eo verbo antea nemo tali in re usus
De consulatu suo
Caput
2 2 | signorum in sede locatae,~quae verbo et falsis Graiorum vocibus
De divinatione
Liber, Par.
3 I, 17 | signorum in sede locatae,~quae verbo et falsis Graiorum vocibus
4 II, 143 | si necesse sit, Latino verbo liceat "acervalem" appellare;
5 II, 266 | aperte dixeris." ~At ille uno verbo: "testudo". Non potueras
De finibus
Liber, Par.
6 II, | declarat voluptas. huic verbo omnes, qui ubique sunt,
7 II, | modestia, si pudicitia, si uno verbo temperantia poenae aut infamiae
8 II, | fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. ~
9 III, | helluari libris, si hoc verbo in tam clara re utendum
10 III, | nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit, ut interpretes
11 III, | nobis oportere ut Graeco verbo utamur, si quando minus
12 III, | appellemus—id erit verbum e verbo—vel promota et remota vel,
13 V, 49 | virtutibus congruentes, quae uno verbo complexi omnia honesta dicimus;
De haruspicum responso
Caput
14 12 | aut M. Luculli responso ac verbo liberemur? De sacris publicis,
15 23 | lorum omisit, aut si aedilis verbo aut simpuvio aberravit,
16 24 | consederit, qui uni ludi ne verbo quidem appellantur Latino,
17 53 | definiri putem? nam hoc quidem verbo neque P. Clodius neque quisquam
18 55 | Mementote, patres conscripti, verbo illo nefario temptatas auris
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
19 11 | neglegetis? ius legationis verbo violatum illi persecuti
De inventione
Liber, Caput
20 I, 56 | iudicio vestro mutari, quod ne verbo quidem commutari potest."
21 II, 54 | scribendi aut sermocinandi eo verbo uti soleant, considerabitur.
22 II, 116 | sermonis sic uti solent eo verbo uno pluribusve in eam sententiam,
23 II, 121 | Hoc modo scripsisset, isto verbo usus non esset, non isto
24 II, 133 | esse indignius, quam rem verbo et litteris mutare non possint,
De lege agraria
Oratio, Caput
25 II, 32 | Dat praeterea potestatem verbo praetoriam, re vera regiam;
26 II, 53 | lege conatur concessurus verbo. 'Te volo cvrare vt mihi
27 II, 70 | exhauriendam esse; hoc enim <verbo> est usus, quasi de aliqua
28 III, 11 | hic noster obiurgator uno verbo facere conetur: 'Qvae data,
29 III, 12 | res neque parvum sub hoc verbo furtum, Quirites, latet.
De legibus
Liber, Caput
30 III, 146 | erudito Panaetio. Nam veteres verbo tenus acute illi quidem,
31 III, 157 | fuerunt, aut plebi re, non verbo, danda libertas. Quae tamen
De officiis
Liber, Caput
32 I, 142 | interpretamur modestiam, quo in verbo modus inest, sed illa est
33 II, 170 | utile appellatur. In quo verbo lapsa consuetudo deflexit
34 III, 334 | quidem sic, ut haec duo verbo inter se discrepare, re
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
35 V, 14 | In quibus non verbum pro verbo necesse habui reddere, sed
De oratore
Liber, Caput
36 I, IX | orationis copia, sed nutu atque verbo libertinos in urbanas tribus
37 II, XXV | vocetur, quaeritur, cum quo verbo quid appellandum sit, contenditur;
38 II, XXV | minutam negabam, ex quo verbo lege Appuleia tota illa
39 II, XXV | definitio primum reprehenso verbo uno aut addito aut dempto
40 II, XXXV | labore; complectar uno verbo, quo saepe iam usi sumus,
41 II, XXXVIII| falsa diiudicandi, quam verbo Graeco dialektiken appellaret?
42 II, LVIII | omnes acumen uno saepe in verbo positum maxime respondentis,
43 II, LXI | alias in re habere, alias in verbo facetias; maxime autem homines
44 II, LXII | positae videntur esse aut in verbo; nam quod, quibuscumque
45 II, LXII | in primis acuta atque in verbo posita, non in re; sed non
46 II, LXIII | invenisse; atque haec omnia verbo continentur. ~
47 II, LXIV | 259] Est etiam in verbo positum non insulsum genus
48 II, LXVI | est, cum parva re et saepe verbo res obscura et latens inlustratur;
49 II, LXVII | fuisse egregium et Graeco eum verbo appellat eirona; sed, uti
50 II, LXVII | dissimulationi, cum honesto verbo vitiosa res appellatur;
51 III, XIII | declarari volemus, sine ambiguo verbo aut sermone, non nimis longa
52 III, XXXVIII| XXXVIII] Tria sunt igitur in verbo simplici, quae orator adferat
53 III, XXXVIII| Quod enim declarari vix verbo proprio potest, id translato
54 III, XXXVIII| volumus, eius rei, quam alieno verbo posuimus, similitudo.
55 III, XLI | mollienda est praeposito saepe verbo; ut si olim, M. Catone mortuo, "
56 III, XLI | profluit non est in uno verbo translato, sed ex pluribus
57 III, XLII | aenigmata; non est autem in verbo modus hic, sed in oratione,
58 III, XLII | traductio atque immutatio in verbo quandam fabricationem habet [
59 III, XLII | cum inflexo immutatoque verbo res eadem enuntiatur ornatius;
60 III, XLIII | 169] Abutimur saepe etiam verbo non tam eleganter quam in
61 III, XLIX | exiguo sermonis tui tempore verbo uno meo deminueretur."
De partitione oratoria
Caput
62 23 | ita tractatur ut aut ex verbo dilatetur aut in verbum
63 23 | verbum contrahatur oratio—ex verbo cum aut proprium aut idem
64 102 | ab adversario ponatur in verbo; tertius quod id recte factum
65 123 | definiendo describendoque verbo magis ad sensum iudicis
66 124 | explicando excutiendoque verbo, ut si in reo pecunia absoluto
67 125 | in iudiciis corruptis ea verbo uno praevaricationis comprehendisse
De re publica
Liber
68 I | istis civitatibus in quibus verbo sunt liberi omnes? ferunt
69 II | originem; libenter enim etiam verbo utor Catonis. faciliUs autem
In Catilinam
Oratio, Caput
70 II, 12 | esse Catilinam. Quod ego si verbo adsequi possem, istos ipsos
71 II, 13 | vehemens ille consul, qui verbo civis in exilium eicio,
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
72 IV | tum Romae dicis fuisse, verbo numquam significaris sententiam
Laelius de amicitia
Caput
73 89 | autem, quoniam Terentiano verbo libenter utimur, comitas
Orator
Caput
74 27 | Graeciae, hocine an illo verbo usus sit, hucine an illuc
75 58 | hominum orationem, in omni verbo posuit acutam vocem nec
76 | nec re solum sed saepe verbo; etsi sine re nulla vis
77 | reicitur alio atque alio elata verbo.
78 92 | immutata, in quibus pro verbo proprio subicitur aliud
79 121 | ambigui quod ex praeterito verbo fieri solet, in quo quod
80 135 | commutata ponuntur, aut ab eodem verbo ducitur saepius oratio aut
81 158 | duo verba nullo alio in verbo reperietur. Noti erant et
82 190 | syllaba dempta ex primo verbo sententiae postremum ad
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
83 I, 7 | commutabilia [pecuniae membra] verbo bona putaverunt appellanda,
Philippicae
Oratio, Caput
84 II, 1 | publicae causa lacessiti. Tu ne verbo quidem violatus, ut audacior
85 II, 9 | adversario, quod ille si verbo negarit, longius progredi
86 II, 11 | consulatum meum. Qui consulatus verbo meus, patres conscripti,
87 II, 54 | subolem iuventutis unoque verbo rem publicam expulsam atque
88 III, 3 | quamquam non sum usus eo verbo, quo debui; non enim ecfudit;
89 III, 14 | praemiorum et iudicetur non verbo, sed re non modo non consul,
90 III, 20 | ipsos qui convenerant, ne verbo quidem ausus est facere
91 IV, 1 | est hostis a senatu nondum verbo adpellatus, sed re iam iudicatus
92 VII, 9 | quam, quem modo hostem non verbo, sed re multis decretis
93 VIII, 4 | potest? Sed nimis multa de verbo; rem potius videamus, patres
94 VIII, 4 | conscripti, quam quidem intellego verbo fieri interdum deteriorem
95 XI, 11 | Quid Censorinum? qui se verbo praetorem esse urbanum cupere
96 XI, 14 | Lysidicum ipsum [Graeco verbo], quoniam omnia iura dissolvit,
97 XIV, 24 | ergo ille re, id ego etiam verbo, cum imperatores eos appello;
Post reditum in senatu
Caput
98 14 | deditus, sed captus uno verbo voluptatis. habet autem
99 17 | misericordem fuisse? quo verbo senatum atque omnis bonos
Pro Balbo
Caput
100 | hoc magno opere delectare verbo, si tum fit fundus cum scita
101 | rationis ac partis non re, non verbo, non vultu denique offendit.
Pro Caecina
Caput
102 7 | quod spopondit, qua in re verbo se uno obligavit, id non
103 32 | 32] Posterius de verbo videbimus; nunc rem ipsam
104 49 | detrusum dicesne? nam eo verbo antea praetores in hoc interdicto
105 55 | quin, si ad rem iudicandam verbo ducimur, non re, familiam
106 58 | agatur. Etiam, ut longius a verbo recedamus, ab aequitate
107 59 | homines coactos non fuisse, et verbo quidem superabis me ipso
108 59 | interdictum est; quod etiam si verbo differre videbitur, re tamen
109 66 | causa cum tu sis is qui te verbo litteraque defendas, cum
110 77 | valere oportere, libidinis, verbo ac littera ius omne intorqueri:
111 79 | mecum facere fatebatur, verbo me excludi dicebat, a verbo
112 79 | verbo me excludi dicebat, a verbo autem posse recedi non arbitrabatur.
113 80 | omni memoria antiquitatis a verbo et ab scripto plurimis saepe
114 81 | possessionum omnium constituere in verbo? Ego quid mihi videretur,
115 81 | si aut praeterito aliquo verbo aut ambigue posito re et
116 88 | Videtis igitur hoc uno verbo 'vnde' significari res duas,
117 104 | armatis fecisse fateatur, verbo se, non aequitate, defendere
Pro Caelio
Caput
118 56 | Herennium dicere audistis verbo se molestum non futurum
Pro Cluentio
Caput
119 3 | nos defendere videremur, verbo ille reus erat, re quidem
Pro Deiotaro
Caput
120 26 | admiranda frugalitas: etsi hoc verbo scio laudari regem non solere;
Pro Flacco
Caput
121 2 | una ex domo prodeunt; si verbo titubaverint, quo revertantur
Pro Quinctio
Caput
122 II | adversarium P. Quinctius verbo Sex. Naevium, re ura huiusce
Pro Rabirio
Caput
123 8 | tenuissimam quidem suspicionem verbo est umquam vocatus. An de
Pro Rabirio Postumo
Caput
124 2 | rationem sive, ut gravissimo verbo utar, temeritatem vituperandam
125 34 | iudicio Gabini tertio quoque verbo excitabantur; negabant pecuniam
Pro Roscio Amerino
Caput
126 82 | pertinebant; de quibus quoniam verbo arguit, verbo satis est
127 82 | quibus quoniam verbo arguit, verbo satis est negare. Si quid
128 123 | recuset, eum profecto, tametsi verbo non audeat, tamen re ipsa
Pro Sestio
Caput
129 77b | manus pervenitur: nullo vero verbo facto, nulla contione advocata,
Timaeus
Caput
130 <LIV2 | eorum, ut utamur veteri verbo, prosapiam.~Quando igitur
Topica
Caput
131 30 | velim. Cum autem utroque verbo idem significetur, commoditatem
132 35 | appellant, id est verbum ex verbo veriloquium; nos autem novitatem
133 36 | notatione eliciuntur ex verbo, ut cum quaeritur postliminium
Tusculanae
Liber, Caput
134 Tusc, VII | putas illos? Quoniam me verbo premis, posthac non ita
135 Tusc, XXXVI | relinquatur aliquid erroris in verbo. carere igitur hoc significat:
136 Tusc, 0 | etiamne maius quam dedecus, verbo de sententia destitisti.
137 Tusc, 0 | non sit malum; quasi de verbo, non de re laboretur. Quid
138 Tusc, 0 | verborum, quod omnes uno verbo malum appellamus, id tot
139 Tusc, IV | morbos', et id verbum esset e verbo, sed in consuetudinem nostram
140 Tusc, V | quidem, sed parum valent verbo: quem nos furorem, melagxoli/
141 Tusc, X | nominaverunt. ~[23] Hoc propemodum verbo Graeci omnem animi perturbationem
142 Tusc, XX | ei summum bonum. Non enim verbo solum posuit voluptatem,
143 Tusc, VII | utendum est enim docendi causa verbo minus usitato, quoniam invidia
144 Tusc, X | malo; neque ulla alia huic verbo, cum beatum dicimus, subiecta
|