De divinatione
Liber, Par.
1 I, 5 | Colophonius Xenophanes unus, qui deos esse diceret, divinationem
2 I, 8 | contra Stoicos disserendi deos mihi videtur funditus tollere.
3 I, 9 | accepimus quaeque colimus, esse deos, vicissimque, si di sint,
4 I, 10 | satis est argomenti et esse deos et eos consulere rebus humanis,
5 I, 33 | quidvis denique potius quam deos res humanas curare fateamur;
6 I, 104 | intellego, sed id ipsum est deos non putare, quae ab iis
7 I, 117 | continet de quo agimus: esse deos, et eorum providentia mundum
8 I, 132 | paucis ante versibus esse deos censet, sed eos non curare
9 II, 173 | faciliius facere possunt: deos enim ipsos iocandi causa
10 II, 173 | hic, circumitione quadam deos tollens, recte non dubitat
11 II, 174 | enim perspicue tollitur, deos esse retinendum est. ~
12 II | stultitia est earum rerum deos facere effectores, causas
13 II, 190 | venit Callistheni dicere deos gallis signum dedisse cantandi,
14 II, 199 | nihil nobilius fore, miror deos immortales histrioni futuro
15 II, 237 | Epicurusne? qui negat quicquam deos nec alieni curare nec sui;
16 II, 238 | 105 Sequitur porro, nihil deos ignorare quod omnia sint
17 II, 239 | est divinatio. " Fac dare deos, quod absurdum est; quid
18 II, 247 | dicebat. Utrum tandem, per deos atque homines, magis veri
19 II | una ratio est; quae, per deos immortalis, videamus ne
De finibus
Liber, Par.
20 II, | si nec cupidi sint nec deos metuant nec mortem nec dolorem.
21 III, | nec vero pietas adversus deos nec quanta iis gratia debeatur
22 III, | me traxit ordo; quem, per deos inmortales! nonne miraris?
23 IV, 5 | videant quanta sit etiam apud deos moderatio, quantus ordo,
24 IV, 5 | illos secuti sunt, ut et deos esse et quattuor ex rebus
De haruspicum responso
Caput
25 5 | sceleratior fuit quam in ipsos deos immortalis. Etenim illos
26 19 | cum suspexit in caelum, deos esse non sentiat, et ea
27 19 | casu fieri putet, aut, cum deos esse intellexerit, non intellegat
28 20 | motu non magnum aliquid deos populo Romano praemonstrare
29 43 | quaestura, in qua idem iste deos hominesque, pudorem, pudicitiam,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
30 53 | 53] Quid? tum (per deos immortalis!) si plus apud
31 59 | magis res publica, dum per deos immortalis licet, frui debet
32 70 | 70] testorque omnis deos, et eos maxime qui huic
De inventione
Liber, Caput
33 I, 23 | inlustres homines aut ad deos inmortales aut ad summam
34 I, 46 | dent operam, non arbitrari deos esse. Similitudo autem in
De lege agraria
Oratio, Caput
35 I, 1 | pugnantibus restitistis? Haec, per deos immortalis! utrum esse vobis
36 I, 26 | Quam ob rem, per deos immortalis! conligite vos,
De legibus
Liber, Caput
37 I, 32 | idcirco qui canem et felem ut deos colunt, non eadem superstitione
38 I, 40 | scelerum in homines atque <in deos> inpietatum nulla expiatio
39 I, 43 | homines obsequia, sed etiam in deos caerimoniae religionesque
40 II, 78 | omnium rerum ac moderatores deos, eaque quae gerantur eorum
41 II, 82 | Separatim nemo habessit deos neve novos neve advenas
42 II, 87 | Caste iubet lex adire ad deos, animo videlicet in quo
43 II, 88 | confirmari videtur. Suosque deos aut novos aut alienigenas
44 II, 89 | Nam <a> patribus acceptos deos ita placet coli, si huic
45 II, 89 | quod parietibus includerent deos, quibus omnia deberent esse
46 II, 89 | ut augerent pietatem in deos, easdem illos urbis quas
47 II, 90 | antiquitas proxume accedit ad deos, a dis quasi traditam religionem
48 II, 91 | habent autem omnes boni — deos ipsos in animis suis conlocatos
49 II, 93 | praetermittit. Nam sunt ad placandos deos alii constituti, qui sacris
50 II, 95 | disciplinae nostrae. Si enim deos esse concedimus, eorumque
51 II, 100 | perpetua sustulit. Novos vero deos et in his colendis nocturnas
52 II, 104 | impii ne placare audeant deos, Platonem audiant, qui vetat
De officiis
Liber, Caput
53 II, 166 | dignissima. Quid enim est, per deos, optabilius sapientia, quid
54 II, 172 | deorum unum, alterum hominum. Deos placatos pietas efficiet
55 II, 172 | proxime autem et secundum deos homines hominibus maxime
56 II, 173 | eadem divisio est. Sed quia deos nocere non putant, iis exceptis
57 III, 279 | tollunt, etiam adversus deos immortales impii iudicandi
58 III, 289 | persuasum esse debet, si omnes deos hominesque celare possimus,
De partitione oratoria
Caput
59 78 | iustitia dicitur, eaque erga deos religio, erga parentes pietas,
De provinciis consularibus
Caput
60 14 | non potuisse, postremo ne deos quidem immortalis velle
61 35 | nollet, si in patriam, si ad deos penatis, si ad eam dignitatem,
De re publica
Liber
62 I | esse rege melius, quoniam deos omnis censent unius regi
63 I | custodes, sed patres, sed deos; nec sine causa; quid enim
64 III | fana iussisse dicitur, quod deos, quorum domus esset omnis
Cato Maior de senectute
Caput
65 1 | aeternitatique contrarium. Sed credo deos immortalis sparsisse animos
66 3 | cum corpore, vos tamen, deos verentes, qui hanc omnem
In Catilinam
Oratio, Caput
67 II, 19 | praeterea militum copias; deos denique inmortalis huic
68 III, 2 | hanc urbem condidit, ad deos inmortalis benivolentia
69 III, 20 | ulla, quae ad placandos deos pertineret, praetermissa
70 IV, 1 | me voluntas, sed eam, per deos inmortales, deponite atque
71 IV, 3 | primum debeo sperare omnis deos, qui huic urbi praesident,
In Vatinium
Caput
72 14 | elicere, cum puerorum extis deos manis mactare soleas, auspicia
Laelius de amicitia
Caput
73 12 | gradu ad superos videatur deos potius quam ad inferos pervenisse. ~
74 14 | cui censemus cursum ad deos faciliorem fuisse quam Scipioni?
Philippicae
Oratio, Caput
75 I, 29 | 29] Sed per deos immortales!—te enim intuens,
76 I, 38 | Quid igitur? hoc vos, per deos immortales! quale sit, non
77 II, 65 | detestabilem, non omnis tibi deos, non omnis homines et esse
78 II, 72 | populumque Romanum, contra deos patrios arasque et focos,
79 II, 75 | communis. Repetebant praeterea deos patrios, aras, focos, larem
80 III, 29 | serviamus, aliquando, per deos immortales, patres conscripti,
81 III, 34 | occasionem oblatam tenete, per deos immortales, patres conscripti,
82 IV, 10 | solum homines, sed etiam deos immortales ad rem publicam
83 V, 27 | est? Quid interest, per deos immortales! utrum hanc urbem
84 VII, 20 | denuntiabo, testabor semper deos hominesque, quid sentiam,
85 VII, 25 | non potest, et cavete, per deos immortales! patres conscripti,
86 XI, 39 | quae spopondimus. Id enim deos immortalis spero aequissimum
87 XII, 7 | III] Quid enim potest, per deos inmortales! rei publicae
88 XII, 13 | parricidae quid habemus, per deos immortales! quod remittamus?
89 XII, 14 | Excessurum se ex Italia dixit, deos penatis et sedes patrias
90 XIII, 5 | III] Non recordamini, per deos immortalis, quas in eos
91 XIII, 16 | manu contra patriam, contra deos penates, contra aras et
92 XIII, 20 | populum Romanum et omnis deos, qui huic urbi praesident)
93 XIV, 10 | diviserat? Recordamini, per deos immortales! patres conscripti,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
94 18 | sanctissimi homines pietate erga deos immortalis esse soleant,
Post reditum in senatu
Caput
95 2 | civitas tradita est, si deos immortalis, quorum beneficio
Pro Balbo
Caput
96 | ETMLS:capitolo][23] Sed, per deos immortalis, quae est ista
97 | civem facere voluerunt, ut deos immortalis scientia peregrina
98 | Romani definiunt, nolite, per deos immortalis, iudices, hunc
Pro Caecina
Caput
99 40 | 40] Videte, per deos immortalis! quod ius nobis,
Pro Caelio
Caput
100 42 | homini ego fortasse et pauci deos propitios, plerique autem
Pro Cluentio
Caput
101 1 | 60. Utrum, per deos immortales! magis est mirandum,
102 | LVII. Interea quidem, per deos immortales! quoniam omnia
103 2 | cognovimus; quibus illa etiam deos immortales de suo scelere
104 2 | furorem atque crudelitatem deos immortales a suis aris atque
105 1 | Cluentio quosdam alios deos ad omne vitae tempus fortuna
Pro Flacco
Caput
106 6 | condicione omnium nostrum. Per deos immortalis! iudices, vos,
107 34 | pulchritudinem etiam inter deos certamen fuisse proditum
108 26 | civi non pepercisse, per deos immortalis, iudices, providete.
Pro Fonteio
Caput
109 33 | quando aliquo metu adducti deos placandos esse arbitrantur,
110 33 | existimatis esse eos qui etiam deos immortalis arbitrentur hominum
Pro Ligario
Pars, Caput
111 XII | est. ~[38] Homines enim ad deos nulla re propius accedunt
Pro Milone
Caput
112 3 | Potuitne, cum domum ac deos penatis suos illo oppugnante
113 2 | fuit in Clodium.] Proxime deos accessit Clodius, propius
114 1 | revertisse, recordamini (per deos immortalis!) quae fuerit
Pro Murena
Caput
115 87 | 87] Nolite, per deos immortalis! iudices, hac
Pro Quinctio
Caput
116 XXVI | accipere vellet. Nam, per deos immortalis! si Alfenus procurator
117 XXXI | iacuit stratus obsecrans per deos immortalis, ut aut secum
Pro Rabirio Postumo
Caput
118 9 | ante in lege Servilia, per deos immortalis! quid agimus,
119 36 | postea, etiam si per pluris deos iuret, non oportet, praesertim,
Pro Roscio Amerino
Caput
120 34 | non est ferendum. Nam per deos immortalis! Quid est in
121 56 | quoque canes latrent, cum deos salutatum aliqui venerint,
122 146 | quidem causa reservavit, per deos immortalis! quae ista tanta
123 153 | bona venierunt, cavete, per deos immortalis! iudices, ne
124 153 | aspernamini, videte, per deos immortalis! quem in locum
Pro Scauro
Caput
125 1 | avus huius, sanctissimos deos illo constituisse templo
Pro Sestio
Caput
126 17 | arbitrabantur? quorum, per deos immortalis, si nondum scelera
127 95 | tutatus sic ut in privata re deos penatis suos, in re publica
128 102 | 102. haec imitamini, per deos immortalis, qui dignitatem,
Timaeus
Caput
129 <LIV2 | autem deorum et inter ipsos deos concursiones, quaeque in
Topica
Caput
130 90 | dicitur esse: una ad superos deos, altera ad manes, tertia
Tusculanae
Liber, Caput
131 Tusc, XIII| hoc adferri videtur cur deos esse credamus, quod nulla
132 Tusc, XIV | conservandos, arbitrantur? abiit ad deos Hercules: numquam abisset,
133 Tusc, XVI | 36 Sed ut deos esse natura opinamur, qualesque
134 Tusc, XXVI| potest. non enim ambrosia deos aut nectare aut Iuventate
135 Tusc, XXVI| haec Homerus et humana ad deos transferebat: divina mallem
136 Tusc, XLII| iudicaverunt. etsi, quod praeter deos negat scire quemquam, id
137 Tusc, XVII| esset <et> nec mortem nec deos extimesceret. Habes formam
|