Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | tempus numquam in mentem venit a te requirere. sed nunc
Brutus
Caput
2 22 | intuenti crebro in mentem venit vereri, ecquodnam curriculum
3 56 | ut erat laena amictus ita venit in contionem seditionemque
4 159 | locum principum oratorum venit. accusavit C. Carbonem eloquentissimum
De divinatione
Liber, Par.
5 II, 190 | sua sponte, quid in mentem venit Callistheni dicere deos
6 II, 262 | 129 Venit enim iam in contentionem,
De finibus
Liber, Par.
7 II, | Nursino, ultro ad mulierem venit eique nihil opinanti viri
8 V, 29 | Velut ego nunc moveor. Venit enim mihi Platonis in mentem,
9 V, 56 | proclivi currit oratio. venit ad extremum; haeret in salebra.
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
10 15 | Nam in ceteris rebus cum venit calamitas, tum detrimentum
11 23 | L. Lucullus cum exercitu venit, plures etiam gentes contra
12 34 | inde Sardiniam cum classe venit, atque haec tria frumentaria
De inventione
Liber, Caput
13 I, 27 | perspici possint, hoc modo: ~"Venit ad me saepe clamitans: Quid
14 I, 84 | emisti neque hereditate venit neque donatus est neque
15 II, 62 | est, quam in suam tutelam venit. De hereditate ea, quae
16 II, 62 | hereditate ea, quae pupillo venit, inter eos, qui patris pupilli
De lege agraria
Oratio, Caput
17 II, 10 | agrariae vituperare non possum. Venit enim mihi in mentem duos
18 II, 17 | tribuno plebis potissimum venit in mentem, populum Romanum
19 III, 11 | etiamne si clam, si precario venit in possessionem? Ergo hac
De legibus
Liber, Caput
20 II, 120 | communiter in omnibus sepultis venit usu <ut> humati dicantur,
De officiis
Liber, Caput
21 I, 39 | se rediturum, primum, ut venit, captivos reddendos in senatu
22 II, 189 | cupiditatum ad multos improbos venit hereditas. ~
23 II, 216 | proverbii consuetudinem venit, largitionem fundum non
24 II, 243 | Ptolomaeum, suum hospitem, venit, qui tum regnabat alter
25 III, 266 | poematis, in picturis usu venit in aliisque compluribus,
26 III, 300 | contionem magna exspectatione venit dixitque perutile esse consilium,
27 III, 309 | vellet. Ad cenam tempori venit Canius; opipare a Pythio
28 III, 310 | postridie familiares suos, venit ipse mature, scalmum nullum
29 III, 337 | ac potente, perfuga ab eo venit in castra Fabricii eique
30 III, 351 | Itaque quid fecit? In senatum venit, mandata euit, sententiam
De oratore
Liber, Caput
31 I, XXXIII | consuetudine ad dicendum venit, hanc adfert facultatem,
32 I, XXXV | Nihilne vobis in mentem venit, quod praeterea ab Crasso
33 I, XL | Quod usu memoria patrum venit, ut paterfamilias, qui ex
34 I, LVI | inquit "quid tibi in mentem venit ita respondere?" Tum ille
35 II, III | senex cum C. Iulio fratre venit; quod ubi audivit, commotus
36 II, XXX | ad id, quod in iudicium venit, spectantia debent adferri. ~
37 II, XXXI | qua id, quod in iudicium venit, reorum personis ac non
38 II, LX | hercule in mentem mihi quidem venit: sunt enim dicaces; Granio
39 III, I | frequens vocatu Drusi in curiam venit; ibi cum Drusus multa de
40 III, XXXVIII| tempestate Poenus in Italiam venit," nec "prolem" aut "subolem"
De partitione oratoria
Caput
41 33 | omne quod in controversiam venit, id aut an sit necne aut
42 97 | enim supplex ut ad iudicem venit orator sed hortator atque
43 99 | ante quam res in iudicium venit aut concertata aut diiudicata
44 107 | Ne in definitionem quidem venit genere scripti ipsius; nam
De re publica
Liber
45 I | eum primus sororis filius venit Q. Tubero. quem cum comiter
46 II | suspicari queat, nec vero cum venit prae se fert aut qui sit
47 II | Curibus accivit. qui ut huc venit, quamquam populus curiatis
In Catilinam
Oratio, Caput
48 I, 2 | immo vero etiam in senatum venit, fit publici consilii particeps,
49 III, 5 | tardissime autem Lentulus venit, credo quod in litteris
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
50 XVI | gesserit, quaero! Qui ut venit, statim—nondum commemoro
51 XIX | benignitatis consuetudinem venit ut eos qui bene rem publicam
52 XXI | hoc turpius? In Aegyptum venit, signa contulit cum Alexandrinis.
53 XXIII | tuorum legatorum obviam venit? Mecum enim L. Flaccus,
54 XXXI | Torquatus pater, non M. Lucullus venit? qui omnes ad eum multique
55 XXXVIII | incidique posset, Dyrrachium ut venit decedens, obsessus est ab
In Vatinium
Caput
56 19 | si tibi in mentem modo venit, nemo sit qui te ullo cruciatu
Philippicae
Oratio, Caput
57 II, 18 | 18] Qui autem tibi venit in mentem redigere in memoriam
58 II, 40 | viverent. Sed qui istuc tibi venit in mentem? Ego enim amplius
59 II, 77 | ad urbem advectus domum venit capite obvoluto. Ianitor: '
60 III, 35 | fatum extremum rei publicae venit, quod gladiatores nobiles
61 V, 19 | Veni postridie, ipse non venit. Locutus sum de re publica
62 V, 20 | quadrato in aedem Concordiae venit atque in me apsentem orationem
63 VI, 19 | 19] Venit tempus, Quirites, serius
Pro Archia
Caput
64 5 | absentibus notus, Romam venit Mario consule et Catulo.
65 6 | eodem Lucullo decederet, venit Heracliam: quae cum esset
Pro Caecina
Caput
66 6 | quoniam iam in consuetudinem venit et id viri boni vestri similes
67 15 | an non in mentem vobis venit omnibus illius hoc munus
68 20 | Caecina cum amicis ad diem venit in castellum Axiam, a quo
69 20 | ipse Aebutius in castellum venit; denuntiat Caecinae se armatos
70 74 | hereditas uni cuique nostrum venit in isdem bonis a iure et
71 94 | Caecina cum circuiret praedia, venit in istum fundum, rationes
Pro Caelio
Caput
72 10 | illi ne advocatus quidem venit umquam. Deinceps fuit annus,
73 36 | omnis iuventus natandi causa venit; hinc licet condiciones
Pro Cluentio
Caput
74 3 | Dinaea matre iussit. Interim venit index ad Dinaeam neque obscurus
75 3 | Larinum confestim exanimata venit et ibi de integro funus
76 3 | arcessitus ab Oppianico venit. Iam cetera nota sunt omnibus:
77 1 | est is cui nihil in mentem venit, quam ille qui quod stulte
78 1 | ille qui quod stulte alteri venit in mentem comprobat. Istam
79 2 | Qua re qui vobis in mentem venit haec appellare iudicia,
80 3 | potuissent. Larinum postquam venit, quae a Stratone illo venenum
81 2 | An hoc dicitis (mihi enim venit in mentem quid dici possit,
82 3 | nulla littera invenitur. Non venit in mentem primum orationem
Pro Deiotaro
Caput
83 13 | eum igitur rex Deiotarus venit hoc misero fatalique bello,
84 13 | familiaritate coniunctus, et venit vel rogatus ut amicus, vel
85 13 | parere didicisset: postremo venit ut ad fugientem, non ut
86 32 | Nonne ad hunc Cn. Domitium venit? Nonne audiente hoc Servio
Pro Flacco
Caput
87 18 | ornatissimoque comitatu venit in oppidum Graecorum, postulat
88 16 | Pari felicitate legatus una venit Nicomedes, qui nec in senatum
89 19 | mutuationibus fraudavisset, in Asiam venit Hermippoque percontanti
90 19 | cum litteris ad Hermippum venit; pecunia petitur ab Hermippo.
91 3 | suspicionem nullo suo delicto venit.
92 10 | dicendum testimonium non venit.
Pro Fonteio
Caput
93 47 | gravissima auxilia sumuntur. Venit huic subsidio misero atque
Pro Marcello
Caput
94 2 | esse sapiens. Saepe enim venit ad auris meas te idem istud
95 1 | aliquid extremum? quod cum venit, omnis voluptas praeterita
Pro Milone
Caput
96 2 | senatus est dimissus, domum venit; calceos et vestimenta mutavit;
97 2 | non illud iam in iudicium venit, occisusne sit (quod fatemur),
98 | igitur aliud in iudicium venit, nisi uter utri insidias
Pro Murena
Caput
99 55 | dignitatis conatus est, venit in periculum ne et ea quae <
100 69 | cum bene magna caterva sua venit, quid habet ista multitudo
Pro Plancio
Caput
101 2 | saepiusque, iudices, mihi venit in mentem admirandum esse
Pro Quinctio
Caput
102 II | cogitat, non minus saepe ei venit in mentem potestatis quam
103 V | quicquam profectum esset, venit ad vadimonium Naevius. ~
104 VI | Publicium; qui, ut Romam venit, narrat Naevio quo in loco
105 VIII | VIII. Venit Romam Quinctius, vadimonium
106 XI | Quinctius in Galliam ad te ipsum venit in agrum communem, eo denique
107 XII | est ille, res ad heredem venit; cum eum cotidie videres,
108 XVI | possit. Ad vadimonium non venit. Quis? Propinquus. Si res
109 XVI | levaretur. Ad vadimonium non venit. Quis? Socius. Etiam gravius
110 XVI | coniunxisset. ~Ad vadimonium non venit. Quis? Is, qui tibi praesto
111 XVI | Quinctius ad vadimonium non venit. Quid ago?" Si me hercule
112 XXI | Naevio sisti Quinctium. Venit ad vadimonium Quinctius.
Pro Rabirio Postumo
Caput
113 4 | sensit Postumus, Romam venit. cui egenti et roganti hic
Pro Roscio Amerino
Caput
114 13 | ipsum iudicium cum praesidio venit, ne hic ibidem ante oculos
115 19 | diluculo nuntius hic Ameriam venit; decem horis nocturnis sex
116 23 | procurator Chrysogoni, Ameriam venit, in praedia huius invadit,
117 42 | accusatione, idem mihi usu venit in causa optima. Ille quo
118 49 | si et in hanc calamitatem venit propter praediorum bonitatem
119 74 | qui Romam multis annis non venit neque umquam plus triduo
120 95 | immuto voluntatem meam; venit enim mihi in mentem oris
121 105 | hominem aut rem. At qui ei venit in mentem praedia concupiscere
122 109 | 109] Venit in decem primis legatus
123 122 | mihi nunc primum in mentem venit dicere. Meministis me ita
Pro Roscio Comoedo
Caput
124 30 | nuper in Erote comoedo usu venit; qui postea quam e scaena
125 35 | ita Flavio sibi cavere non venit in mentem? nesciebat videlicet
126 49 | se praeclare confirmavit, venit ad Cluvium. Quem hominem?
Pro Sestio
Caput
127 9 | palamque armata volitaret, venit cum exercitu Capuam, quam
128 62 | timentibus, ipse animo firmissimo venit in templum, et clamorem
129 75 | auctoritas impediretur, venit tandem concilio de me agendi
130 79 | sacratis esse armatum putaret, venit in templum Castoris, obnuntiavit
131 124 | magistratu nisi meam causam, venit et se populo dedit non plausus
132 124 | universi populi viderent: venit, ut scitis, a columna Maenia:
Tusculanae
Liber, Caput
133 Tusc, XXX | cogitantibus, quod iis saepe usu venit, qui cum acriter oculis
134 Tusc, 0 | laus ita ducta ab humili venit ad summum, ut iam, quod
135 Tusc, 0 | 44 Venit Epicurus, homo minime malus
|