Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | referrentur, constituebantque extremum esse rerum expetentiarum
Commentariolum petitionis
Caput
2 XII | non agantur; deinde esse extremum ut irascatur is cui mendacium
De divinatione
Liber, Par.
3 II, 157 | 25 addunt ad extremum omnia levius casura rebus
4 II, 218 | nobilem, somniis crebris, ad extremum etiam minacibus cum iuberetur
5 II, 224 | inde ad caelum ipsum, quod extremum atque ultumum mundi est.
6 II | finitum est" inquit "habet extremum." Quis hoc non dederit?- "
7 II | dederit?- "Quod autem habet extremum, id cernitur ex alio extrinsecus."
8 II | Nihil igitur cum habeat extremum, infinitum sit necesse est."
9 II, 239 | si accipere non possumus? Extremum : 'Est igitur divinatio."
10 II, 239 | Est igitur divinatio." Sit extremum, effectum tamen non est;
De finibus
Liber, Par.
11 I, | quaeritur, qui sit finis, quid extremum, quid ultimum, quo sint
12 I, | expetendis, quid fugiat ut extremum malorum? qua de re cum sit
13 I, | nec medium nec ultimum nec extremum sit, ita ferri, ut concursionibus
14 I, | ille melius. addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. ~
15 I, | quaerimus igitur, quid sit extremum et ultimum bonorum, quod
16 I, | 40] Extremum autem esse bonorum voluptatem
17 I, | bonorum vel ultimum vel extremum -- quod Graeci telos nominant --,
18 I, | quin id sit summum atque extremum bonorum omnium, beateque
19 II, | hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum definiebas
20 II, | voluptatem esse dicat, id extremum, id ultimum bonorum, id
21 II, | principiis naturalibus esset extremum. Epicurus autem cum in prima
22 III, | deinde ea perpetua, tum ad extremum constans consentaneaque
23 III, | insit, non foris petatur extremum, id est artis effectio.
24 III, | consequentia. cum enim hoc sit extremum —sentis enim, credo, me
25 III, | Graeci dicant, id dicere tum extremum, tum ultimum, tum summum;
26 III, | dicere—, cum igitur hoc sit extremum, congruenter naturae convenienterque
27 III, | Academici constituisse dicuntur, extremum bonorum et summum munus
28 III, | rationis, hoc quarto, quod extremum posui, boni notitia facta
29 III, | bonorum finem, quod appellamus extremum, quod ultimum, crescere
30 III, | iudicetur beatusne fuerit, cum extremum vitae diem morte confecerit,
31 IV, 10 | hoc iis bonorum videbatur extremum.~
32 IV, 11 | animantium statui deceat extremum. Cum autem hominem in eo
33 IV, 13 | vim retineat a primo ad extremum. Quo modo igitur evenit,
34 V, 34 | intellegitur, quid sit et bonorum extremum et malorum, inventa vitae
35 V, 34 | quaeritur, in his quid sít extremum et ultimum, fons reperiendus
36 V, 37 | dicimus omnibus animalibus extremum esse secundum naturam vivere,
37 V, 37 | dicamus unum esse omnium extremum, sed ut omnium artium recte
38 V, 37 | suo genere perveniant ad extremum; ut iam liceat una comprehensione
39 V, 37 | propositum quasi finem et extremum, se ut custodiat quam in
40 V, 41 | ut rerum expetendarum sit extremum. Quo cognito dubitari non
41 V, 42 | atque ratio? Sic, quod est extremum omnium appetendorum atque
42 V, 43 | subsequens ad naturae perveniat extremum. nam, ut saepe iam dixi,
43 V, 47 | solemus persequi usque ad extremum, <cum> praetermissa repetimus,
44 V, 51 | in quibus completar illud extremum, quae sunt aut animi aut
45 V, 56 | currit oratio. venit ad extremum; haeret in salebra. cupit
De haruspicum responso
Caput
46 18 | Sullani Cinnanique temporis extremum paene discrimen, tum hanc
47 60 | 60] Qua re, id quod extremum est in haruspicum responso,
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
48 17 | neglegendum est, quod mihi ego extremum proposueram, cum essem de
49 24 | non dicam. Fuit enim illud extremum ut ex eis locis a militibus
De inventione
Liber, Caput
50 I, 29 | ultimo repetatur, ne ad extremum prodeatur, ne quid, quod
51 I, 54 | concedere, deducendus est. Extremum autem aut taceatur oportet
52 I, 85 | hereditate venisse, aut si illud extremum non erit turpe concedere,
53 I, 108 | postremam vocem eius audivi, non extremum spiritum eius excepi." Item: "
54 II, 34 | poterunt, dicendum erit illud extremum, non esse mirum, si nunc
De lege agraria
Oratio, Caput
55 II, 15 | primo capite legis usque ad extremum reperio, Quirites, nihil
De legibus
Liber, Caput
56 I, 32 | esse intellegatur, illud extremum est, [ . . . . ] quod recte
57 II, 117 | perfamiliaris; sed mensem credo extremum anni ut veteres Februarium
De officiis
Liber, Caput
58 I, 84 | fecisset egregie, vertit ad extremum omnia, cum consilio non
59 II, 232 | sed qualis quisque sit. Extremum autem praeceptum in beneficiis
60 III, 278 | autem primum, verum igitur extremum. ~
61 III, 340 | partem disputat, sed tamen ad extremum utilitate, ut putat, officium
62 III, 341 | accusabit, minabitur etiam; ad extremum, si ad perniciem patriae
De oratore
Liber, Caput
63 I, VII | multum inter se usque ad extremum tempus diei conlocuti sunt;
64 I, XX | diceretur, refellere, ad extremum deprecari aliquid et conqueri,
65 I, XXXI | post memoria saepire; ad extremum agere cum dignitate ac venustate.
66 II, XIX | memoriae mandare, tum ad extremum agere ac pronuntiare; rem
67 II, XXXVIII| cuiusque rationis, et ad extremum ipsi se compungunt suis
68 III, LIV | primo repetitio, tum in extremum conversio et in eadem verba
69 III, LXI | est quiddam contentionis extremum, quod tamen interius est,
De partitione oratoria
Caput
70 46 | permotis animis iacit ad extremum.
71 61 | mihi nunc quem ex tribus extremum proposuisti, quaestionis
72 122 | diluerit et miseratione ad extremum. ~
De provinciis consularibus
Caput
73 13 | totiens dilata res nec ad extremum e manibus erepta, restituissetis,
74 33 | terrarumque illarum idem esset extremum. ~
75 47 | 47] Extremum illud est. Ego, si essent
Cato Maior de senectute
Caput
76 2 | aetatis bene descriptae sint, extremum actum tamquam ab inerti
77 2 | necesse fuit esse aliquid extremum et, tamquam in arborum bacis
78 1 | praescribebantur, quorum usque ad extremum spiritum est provecta prudentia. ~
79 1 | triumphasset, consumpsit extremum tempus aetatis. Cuius quidem
80 3 | videtur in quo est aliquid extremum. Cum enim id advenit, tum
In Catilinam
Oratio, Caput
81 III, 11 | respondere coepisset, ad extremum nihil ex iis, quae Galli
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
82 XII | deinde non libenter, ad extremum tamen pro Cn. Pompeio vere
83 XXXI | si restitissem. Deinde ad extremum neque se neque generum neque
84 XLI | expetivi tuum, numquam illud extremum quod posset esse improbis
In Vatinium
Caput
85 | te veniam, de me hoc sit extremum. quid quisque nostrum de
86 11 | beneficio sed consulis, extremum adhaesisse?
87 41 | coniungis testimonio diiungere? extremum illud est quod mihi abs
Laelius de amicitia
Caput
88 14 | cuius disputationis fuit extremum fere de immortalitate animorum,
89 20 | voluptates. Beluarum hoc quidem extremum, illa autem superiora caduca
90 33 | quam amicitiam usque ad extremum vitae diem permanere. Nam
91 99 | simulans blandiatur atque ad extremum det manus vincique se patiatur,
Orator
Caput
92 135 | idem iteratum aut idem ad extremum refertur aut continenter
93 174 | causa, post natura, tum ad extremum usus ipse explicetur orationis
94 199 | abiciendus. Qua re cum aures extremum semper exspectent in eoque
95 199 | capite ita fluere, ut ad extremum veniens ipsa consistat.
96 201 | ad modum velis venire ad extremum. Nec in numeris magis quam
97 217 | volubiliter pervenit ad extremum, si est extremus choreus
Phaenomena Aratea
Pars
98 Hydra | relucet :~~~~ ~~~~ ~~~~~~extremum nitens plumato corpore Corvus~~~~ ~~~~
Philippicae
Oratio, Caput
99 II, 75 | suscepisses, defendenda usque ad extremum. Ter depugnavit Caesar cum
100 III, 35 | di omen avertant! fatum extremum rei publicae venit, quod
101 VI, 19 | imperare voluerunt. Res in extremum est adducta discrimen; de
102 VII, 1 | maximum periculum et in extremum paene discrimen. Non sine
103 VII, 21 | enim, quae proposui, hoc extremum est. Quae potest pax esse
104 XII, 22 | cuius in complexu libenter extremum vitae spiritum ediderim,
105 XIII, 45 | Sed iam se colligit et ad extremum incipit philosophari. 'Si
106 XIV, 32 | parricidii luent, vos vero, qui extremum spiritum in victoria effudistis,
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
107 16 | Italia cuncta, deinde ipse ad extremum pro mea vos salute non rogavit
Post reditum in senatu
Caput
108 36 | res publica per eundem me extremum in discrimen vocaretur. ~
Pro Archia
Caput
109 33 | versamur, ut, cum usque ad extremum spatium nullum tranquillum
Pro Balbo
Caput
110 | interfuisse, cum Pompeio ad extremum belli tempus fuisse. [ETMLS:
111 | rerum? qui pueritiae tempus extremum principium habuit bellorum
112 | perpoliendi quendam operis extremum laborem, peto a vobis ut
Pro Caecina
Caput
113 28 | testis exspectatus et ad extremum reservatus dixit, senator
114 46 | qui fugerint quam qui ad extremum usque contenderint.
Pro Caelio
Caput
115 59 | partibus oppressa mens esset, extremum sensum ad memoriam rei publicae
Pro Cluentio
Caput
116 2 | vestrae subiciatis, sed ad extremum exspectetis meque meum dicendi
117 | graviterque tractata ad extremum manifesta veneni deprehensione
Pro Deiotaro
Caput
118 35 | praeteritum, sed aliquid ad extremum causae reservatum. Id autem
Pro Marcello
Caput
119 1 | diu, in quo est aliquid extremum? quod cum venit, omnis voluptas
Pro Murena
Caput
120 41 | integritatis, facilitatis ad extremum ludorum voluptate concluditur. ~
121 84 | sententiam feretis. In discrimen extremum venimus; nihil est iam unde
Pro Plancio
Caput
122 1 | 95] nunc venio ad illud extremum in quo dixisti, dum Planci
Pro Rabirio Postumo
Caput
123 5 | id non exsequi usque ad extremum. ~
124 39 | est, nudus atque egens ad extremum fugit e regno.
Pro Sestio
Caput
125 100b | principiis rerum neglectis ad extremum ipsa denique necessitate
126 136 | 136. sed ut extremum habeat aliquid oratio mea,
Timaeus
Caput
127 <LIV2 | conparetur, vicissimque ut extremum cum medio sic medium cum
Tusculanae
Liber, Caput
128 Tusc, XXXVII | tum quidem post spiritum extremum; nec enim potest esse miser
129 Tusc, 0 | dicit et malorum omnium extremum, sapientem censet id suave
130 Tusc, 0 | Frendens efflavit graviter extremum halitum?~Haec dextra Lernam
131 Tusc, XIX | consulatus et contaminare extremum tempus aetatis. ~
132 Tusc, XXV | sit quod natura spectet extremum in bonis, quid in malis
|