Brutus
Caput
1 27 | ornatum aliquem habeat et oratoris esse videatur. quamquam
2 47 | conscripsisset, quod iudicaret hoc oratoris esse maxume proprium, rem
3 93 | illa vis et quasi flamma oratoris exstinguitur. ~
4 110 | dicere, quorum neuter summi oratoris habuit laudem et est uterque
5 140 | illa, quae proprie laus oratoris est in verbis. nam ipsum
6 140 | nescire, neque tam id mihi oratoris boni quam civis Romani proprium
7 185 | vehementius. quibus virtutibus oratoris horum quidque efficiatur
8 186 | id enim ipsum est summi oratoris summum oratorem populo videri. ~
9 197 | faciebat; quod est ex tribus oratoris officiis alterum. ~
10 198 | nemo videreur. hoc erat oratoris officium partitione tertium,
11 216 | ridiculus—neque aliud in eo oratoris simile quicquam. ~
12 250 | ei nullam deesse virtutem oratoris putem; maxumeque laudandus
13 258 | ille, et quasi fundamentum oratoris vides locutionem emendatam
14 274 | arbitrio fingeretur, ut nullius oratoris aeque in potestate fuerit:
15 278 | tenebamus.' sic nos summi oratoris vel sanitate vel vitio pro
16 279 | fateatur, cum ex omnibus oratoris laudibus longe ista sit
17 284 | religionem et verecundiam oratoris probat. haec omnium debet
18 294 | Origines vero cum omnibus oratoris laudibus refertas diceres
19 322 | ad privatas causas et ad oratoris prudentiam maxume necessariam;
20 322 | animum eius, quod unum est oratoris maxume proprium, quocumque
21 330 | post Hortensi clarissimi oratoris mortem orbae eloquentiae
De inventione
Liber, Caput
22 I, 6 | sanare curatione, item, oratoris quid officium et quid finem
23 I, 7 | nostra quidem fert opinio, oratoris ars et facultas in hac materia
24 I, 8 | intellegere videtur, qui oratoris materiam in causam et in
25 I, 8 | Quas quaestiones procul ab oratoris officio remotas facile omnes
26 I, 8 | quiddam constituisse de oratoris artificio et non quid ars,
De legibus
Liber, Caput
27 III, 172 | modo senatoris sed etiam oratoris magna laus est in sententia,
28 III, 172 | tanta causa est ut opus sit oratoris copia vel ad hortandum vel
De officiis
Liber, Caput
29 I, 2 | concedens multis, quod est oratoris proprium, apte, distincte,
De oratore
Liber, Caput
30 I, VI | licere nescire, quamquam vis oratoris professioque ipsa bene dicendi
31 I, VIII | sic enim statuo, perfecti oratoris moderatione et sapientia
32 I, XI | maximarum rerum scientia? Sin oratoris nihil vis esse nisi composite,
33 I, XI | ornatus vero ipse verborum oratoris putandus est; et, si Plato
34 I, XII | nescit maximam vim exsistere oratoris in hominum mentibus vel
35 I, XII | adsumet; hoc enim est proprium oratoris, quod saepe iam dixi, oratio
36 I, XIV | istas ipsas artis velit, ad oratoris ei confugiendum est facultatem.
37 I, XIV | artificio disertum quam oratoris fuisse; nec, si huic M.
38 I, XV | quis universam et propriam oratoris vim definire complectique
39 I, XV | tertium vero, quod semper oratoris fuit, nisi tenebimus, nihil
40 I, XVII | quae ego vellem non esse oratoris, concederes et ea ipsa nescio
41 I, XVII | comites ac ministratrices oratoris esse diceres.
42 I, XVII | inquit "me non de mea, sed de oratoris facultate dixisse; quid
43 I, XVIII | de officio et de ratione oratoris disputabat.
44 I, XIX | caput enim esse arbitrabatur oratoris, ut et ipse eis, apud quos
45 I, XXIII | comprehensis, non mihi videtur ars oratoris esse ulla; sunt enim varia
46 I, XXVI | dignum re, dignum nomine oratoris, dignum hominum auribus
47 I, XXVII | Roscius," aut "crudior fuit"; oratoris peccatum, si quod est animadversum,
48 I, XXX | imponitis neque ex me de oratoris arte, sed de hac mea, quantulacumque
49 I, XXXI | 138] primum oratoris officium esse dicere ad
50 I, XXXI | 142] cumque esset omnis oratoris vis ac facultas in quinque
51 I, XXXVI | prudentia sciebam inesse; in oratoris vero instrumento tam lautam
52 I, XXXVI | narrare Mucium - non modo oratoris nomine sed ne foro quidem
53 I, XLIII | quam Scaevola non putat oratoris esse propriam, sed cuiusdam
54 I, XLVI | tam caduceo quam nomine oratoris ornatus incolumis vel inter
55 I, XLIX | scientiam comprehendere uno oratoris officio ac nomine; atque
56 I, XLIX | vero mihi noster visus est oratoris facultatem non illius artis
57 I, XLIX | vindicari a te, Crasse, quod eam oratoris propriam esse dicas, iam,
58 I, L | quadam varietate, sit boni oratoris multa auribus accepisse,
59 I, LI | restinguere, cum eo maxime vis oratoris magnitudoque cernatur, nisi
60 I, LI | valde probent ingenium, oratoris sapientiam admirentur, se
61 I, LII | auctoribus, quorum tu praecepta oratoris facultate complecteris?
62 I, LVII | hastas acceperit, ipse eas oratoris lacertis viribusque torquebit.
63 I, LX | Quamquam, quoniam multa ad oratoris similitudinem ab uno artifice
64 I, LXI | omnia consecutus, tamen ab oratoris proprio officio atque munere
65 I, LXII | quibusdam finibus totum oratoris munus circumdedisti, hoc
66 I, LXII | de officiis praeceptisque oratoris quaesita sunt; sed opinor
67 II, VII | rerum est, quae sciuntur; oratoris autem omnis actio opinionibus,
68 II, VIII | Neque ulla non propria oratoris res est, quae quidem ornate
69 II, IX | vetustatis, qua voce alia nisi oratoris immortalitati commendatur?
70 II, X | ille in Trinummo: ita vim oratoris cum exprimere subtiliter
71 II, XII | eloquentiam laudarem, dixi oratoris esse, neque habent suum
72 II, XII | inquit Antonius "qualis oratoris et quanti hominis in dicendo
73 II, XIV | usus, et qui illum impetum oratoris non habeat, vehemens fortasse
74 II, XV | videtisne, quantum munus sit oratoris historia? Haud scio an flumine
75 II, XV | 66] si enim est oratoris, quaecumque res infinite
76 II, XVII | longe maximum; in quibus vis oratoris plerumque ab imperitis exitu
77 II, XXVII | disputatione et in argumentatione oratoris conlocata est;
78 II, XXVII | videre; alterum est, in quo oratoris vis illa divina virtusque
79 II, XXXI | dixi, nihil pertinet ad oratoris locos Opimi persona, nihil
80 II, XXXVII | arbitror, imminuit enim et oratoris auctoritatem et orationis
81 II, XLII | 181] nam si ego omnem vim oratoris in argumentis et in re ipsa
82 II, XLIII | dicendi, ut quasi mores oratoris effingat oratio; genere
83 II, XLIV | iudices ad id, quod utilitas oratoris feret, accommodatam; facilius
84 II, XLV | tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi,
85 II, LIII | qua asperitas contentionis oratoris ipsius humanitate conditur,
86 II, LVIII | unde sit; tertium, sitne oratoris risum velle movere; quartum,
87 II, LVIII | tertium veniam, est plane oratoris movere risum; vel quod ipsa
88 II, LXXIV | mementote, non me de perfecti oratoris divinitate quadam loqui,
89 II, LXXIV | nihil solet, quam quod ex oratoris dicto aliquo aut responso
90 II, LXXVI | est vel maxime proprium oratoris prudentiae. Multa enim occurrunt
91 II, LXXXIII | autem ut, quia maxima quasi oratoris scaena videatur contionis
92 II, LXXXV | si laudationes essent in oratoris officio, quod nemo negat,
93 II, LXXXVIII| rerum memoria propria est oratoris; eam singulis personis bene
94 II, XC | tecum, ut ipse instrumentum oratoris exponeret, tibi eius distinctionem
95 III, XIX | praeclaram et eximiam speciem oratoris perfecti et pulcritudinem
96 III, XXI | hesterni et hodierni diei totum oratoris munus explicemus, dum modo
97 III, XXV | diuturna. Atque eo citius in oratoris aut in poetae cincinnis
98 III, XXVII | plurimum, eaque una laus oratoris est [et] propria maxime.
99 III, XXVIII | arte tradenda nominant et oratoris esse dicunt; sed neque vim
100 III, XXIX | ornate dicere propriumne sit oratoris an id etiam aliquis praeterea
101 III, XXXI | cavillantur aut aliquid de oratoris arte paucis praecipiunt
102 III, XXXVII | igitur est [verbis] illa laus oratoris, ut abiecta atque obsoleta
103 III, LII | puto, ne quid esse aliud oratoris putetis, quod quidem sit
De partitione oratoria
Caput
104 3 | C.P. Primum in ipsam vim oratoris, deinde in orationem, tum
105 5 | igitur invenire primum est oratoris, quid quaeret? C.P. Ut inveniat
106 22 | oratio, quaeque significat oratoris ipsius amabiles mores: qui
107 27 | C.F. Quoniam igitur vis oratoris omnis exposita est, quid
108 48 | sunt, sed quod ea non parit oratoris ars sed foris ad se delata
Orator
Caput
109 | utinam in Latinis talis oratoris simulacrum reperire possemus!
110 37 | enim ilia quasi nutrix eius oratoris quem informare volumus et
111 42 | roborat, non alienum fuit de oratoris quasi incunabulis dicere.
112 49 | 49] Quorum ab oratoris iudicio dilectus nisi magnus
113 61 | Sed iam illius perfecti oratoris et summae eloquentiae species
114 64 | oratio est, tamen unius oratoris locutio hoc proprio signata
115 67 | laudabilior quod virtutes oratoris persequitur, cum versu sit
116 69 | plurimum. Sed quot officia oratoris, tot sunt genera dicendi:
117 69 | flectendo; in quo uno vis omnis oratoris est.
118 84 | pleraque apta huius ipsius oratoris de quo loquor parsimoniae.
119 90 | ego iudico formam summissi oratoris, sed magni tamen et germani
120 103 | enim ullo in genere laus [oratoris] cuius in nostris orationibus
121 219 | numerum sine ulla aperta oratoris industria—; itaque si quae
122 232 | licet, si aut compositi oratoris bene structam conlocationem
Philippicae
Oratio, Caput
123 II, 9 | enim est minus non dico oratoris, sed hominis quam id obicere
Pro Caelio
Caput
124 54 | 54] Sed haec, quae sunt oratoris propria, quae mihi non propter
Pro Flacco
Caput
125 2 | Vbi est igitur illa laus oratoris quae vel in accusatore antea
Pro Murena
Caput
126 30 | una imperatoris, altera oratoris boni. Ab hoc enim pacis
Pro Rabirio
Caput
127 9 | esse voluisti; quae non oratoris ingenium sed consulis auxilium
Pro Roscio Amerino
Caput
128 34 | ingenium patroni requirit aut oratoris eloquentiam magno opere
Pro Sulla
Caput
129 31 | probabatis. Deinde alterum iam oratoris <est> vitium non videre
Tusculanae
Liber, Caput
130 Tusc, XIX | arbitrantur, ut auditoris iram oratoris incendat actio. Virum denique
|