Brutus
Caput
1 28 | turbulentum illum quidem civem, sed tamen eloquentem constat
2 65 | quem virum, di boni! mitto civem aut senatorem aut imperatorem:
3 79 | Graeca apud Rhodios; quem civem cum gravem tum etiam eloquentem
4 294 | Ego enim Catonem tuum ut civem, ut senatorem, ut imperatorem,
De divinatione
Liber, Par.
5 I, 29 | satis scienter virum bonum e civem egregium censor C. Ateium
De finibus
Liber, Par.
6 IV, 27 | formosum, solum liberum, solum civem, <stultos> omnia contraria,
De haruspicum responso
Caput
7 6 | cognovit quem ad modum armatum civem, qui lapidibus, qui ferro
8 17 | ferre me non potest. Me civem esse Romanum? litterate
9 38 | alii post in illum invictum civem dederunt, hominum beneficia
10 58 | patria loquar? qui primum eum civem vi, ferro, periculis urbe,
11 60 | expeditus iam non erit, civem qui se pro patriae salute
De legibus
Liber, Caput
12 III, 138 | oboedientem et <in>noxium] civem multa vinculis verberibusve
De officiis
Liber, Caput
13 I, 124 | solemus et sentire bonum civem et dicere. ~
14 II, 210 | cum seditiosum et inutilem civem, C. Norbanum, in iudicium
15 III, 330 | legatus erat, summum virum et civem cum ab eo, imperatore suo,
16 III, 330 | qui optimum et gravissimum civem, cuius legatus et a quo
De oratore
Liber, Caput
17 I, XL | iussit educi, quod eum civem negaret esse, quia memoria
18 II, XI | Sex. Titium, seditiosum civem et turbulentum; explicavi
19 II, XXXI | videatur esse adficiendus, qui civem ex senatus consulto patriae
20 II, XL | Carbo, idcirco te isti bonum civem putabunt: simulasse te et
21 II, XLVIII| honeste viderer seditiosum civem et in hominis consularis
22 II, L | arbitrarer, nisi ut homines tibi civem improbum defendenti ignoscendum
23 II, LXIV | bonum" inquit "egregiumque civem esse arbitror." Ridicule
De partitione oratoria
Caput
24 106 | Ne sceleratissimum quidem civem sine iudicio iure ullo necare
25 106 | salutis reipublicae causa civem eversorem civitatis indemnatum
De provinciis consularibus
Caput
26 24 | quod perciciosum patriae civem fore putabam, qui turpissima
De re publica
Liber
27 I | suis libertatem, quam eius civem Archimedem cum istam ipsam
28 II | est, ne quis magistratus civem Romanum adversus provocationem
In Catilinam
Oratio, Caput
29 I, 3 | fortes acrioribus suppliciis civem perniciosum quam acerbissimum
30 II, 12 | ita aspexit ut perditum civem ac non potius ut inportunissimum
31 IV, 10 | publicae sit hostis, eum civem esse nullo modo posse; denique
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
32 IX | Metelli, fuit, quem ego civem meo iudicio cum deorum immortalium
33 XII | amicum et optime meritum civem et suum pristinum morem
34 XV | ipso tempore appellavit, civem servatoremque rei publicae
35 XX | denique civis est, qui modo se civem esse meminerit, qui vos
In Vatinium
Caput
36 10 | fuisse et praestabilius me civem in hac civitate nasci an
37 25 | Macedoniam obtinebat, quem civem, quem virum! qui duo nefarios
38 | viros veneris, non audeas civem singulari virtute, fide,
Laelius de amicitia
Caput
39 95 | est assentatorem et levem civem, et inter constantem et
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
40 III, 26 | in vitae societate audiam civem digitis peccata dimetientem
41 IV, 29 | esse et civis potest. An tu civem ab hoste natura ac loco,
42 V, 38 | contempsisset, utrum illum civem excellentem an atriensem
Philippicae
Oratio, Caput
43 I, 33 | viam gloriae. Carum esse civem, bene de re publica mereri,
44 II, 9 | quod scribam tamquam ad civem, tamquam ad bonum virum,
45 II, 15 | cum principem senatorem, civem singularem tam propinquum
46 II, 16 | quis ullius ordinis, qui se civem esse meminisset, cum senatus
47 III, 8 | populique Romani potestate. O civem natum rei publicae, memorem
48 III, 12 | igitur ego consulem , hunc civem Romanum, hunc liberum, hunc
49 V, 6 | 6] Tu civem sceleratum et perditum Gallorum
50 V, 21 | vero Antonium quis est qui civem possit iudicare potius quam
51 V, 24 | imperatorem, consulem designatum, civem non sibi, sed nobis et rei
52 V, 27 | paruerit Antonius?); ad nostrum civem mittimus, ne imperatorem,
53 V, 27 | Quid simile tandem? Nos ad civem mittimus, ne imperatorem
54 V, 49 | Romano universo senserit civem clarum haberi salutaremque
55 V, 51 | Caesarem talem semper fore civem, qualis hodie sit, qualemque
56 VI, 16 | inprobus civis qui illum civem habendum putet? Nunc enim
57 VII, 5 | consularem aut senatorem, denique civem putes? Accipiet in optimam
58 VIII, 14 | si tum esses, temerarium civem aut crudelem putares aut
59 VIII, 15 | tuam: Ego nolo quemquam civem committere, ut morte multandus
60 VIII, 16 | Clodium arbitrabar perniciosum civem, sceleratum, libidinosum,
61 VIII, 16 | innocentem, modestum, retinendum civem et optandum. In hoc uno
62 X, 7 | prodideritis, quem tandem civem umquam ornabitis, cui favebitis?
63 X, 21 | carissimum populo Romano civem, cuius desiderium ferre
64 XIII, 1 | optavit, eum detestabilem civem rei publicae natum iudico.~
65 XIII, 10 | res publica habitura sit civem, talis futuros in re publica
66 XIII, 27 | tribunum pl. videremus, quem civem numquam videramus?~
67 XIII, 29 | summum ducem, si P. Lentulum, civem cum in ceteris rebus, tum
68 XIII, 29 | Domitium, praestantissimum civem, si Appium Claudium pari
Post reditum in senatu
Caput
69 19 | qui cumvideret sceleratum civem aut domesticum potius hostem,
Pro Archia
Caput
70 21 | moveamur? Homerum Colophonii civem esse dicunt suum, Chii suum
Pro Balbo
Caput
71 | est aut neminem ex sociis civem fieri posse aut etiam posse
72 | interdictum sit ne quem adsciscere civem aut civitate donare possimus. [
73 | etiam si latum esset ne quem civem reciperemus, tamen id esset
74 | gravissima autem in istum civem suum Gaditani senatus consulta
75 | defendunt amore ut suum civem, testimonio ut nostrum,
76 | tamen sacra pro civibus civem facere voluerunt, ut deos
77 | Veliensis, aut sacerdotem illam civem Romanam factam non esse,
Pro Caecina
Caput
78 102 | praeditum, levatum iniuria civem retinere possemus, quam
Pro Caelio
Caput
79 77 | igitur rei publicae, iudices, civem bonarum artium, bonarum
Pro Cluentio
Caput
80 2 | designatum rei pulicae civem sustulisset. Quanto est
81 2 | Romanus iudicem, res publica civem sine ignominia quemquam,
Pro Flacco
Caput
82 8 | amantissimum rei publicae civem iudicastis.
83 4 | famae defenderem, tamen civem a civibus communis humanitatis
84 4 | Graecis, crudelitate barbaris civem ac supplicem vestrum dederetis,
85 13 | ignotissimo Phryge nobilissimum civem vindicetis? Atque huic eidem
86 18 | Hermippum, hominem eruditum, civem suum, cui debebat esse notissimus,
Pro Fonteio
Caput
87 43 | honestissimum, virum fortissimum, civem optimum dedi inimicissimis
88 51 | periculo defendite, iudices, civem fortem atque innocentem;
Pro Milone
Caput
89 | admonere vos debebit, ut eum civem retineatis, qui semper genus
90 | salutarem, tam mansuetum civem desiderant.
91 2 | vellet, singulari virtute civem, et annum integrum ad dilacerandam
92 1 | Vos adepti estis, ne quem civem metueretis: hic exercitationem
93 3 | optimum et fortissimum civem: te, M. Cato, testor, quos
94 2 | dixit comperisse; eum qui civem quem senatus, quem populus
95 2 | singulari virtute et gloria civem domum vi et armis compulit;
96 3 | fortissimum atque optimum civem, iudicem nostrum, pellere
97 2 | sceleratum ac perniciosum civem interficere non auderet,
Pro Murena
Caput
98 36 | Scaurum, hominem gravissimum, civem egregium, fortissimum senatorem,
Pro Plancio
Caput
99 3 | dicam amplius nisi eum et civem optimum semper et mihi amicum
Pro Quinctio
Caput
100 XVI | bona proscribere. Iugulare civem ne iure quidem quisquam
Pro Rabirio
Caput
101 12 | Romano sed indicta causa civem Romanum capitis condemnari
102 24 | Romani illo iudicio improbum civem esse et non retinendum in
Pro Rabirio Postumo
Caput
103 7 | non is qui illo gladio civem aliquem interemit. quam
104 22 | huius, inquam, rei publicae civem, quae est una maxime et
Pro Roscio Amerino
Caput
105 127 | ut ementiretur, ut malum civem Sex. Roscium fuisse fingeret,
Pro Sestio
Caput
106 1 | si quem bonum et fortem civem viderit, quam si quem aut
107 29b | hoc homine facias, aut quo civem importunum aut quo potius
108 29b | amicissimum rei publicae civem, non illo ipso tempore una
109 29b | reique publicae lugentem, sed civem Romanum sine ullo iudicio
110 64 | rege quererentur qui me civem, nullo meo crimine, patriae
111 65 | operas concitatas quemvis civem nominatim tribuni plebis
112 87 | causam rei publicae sic ut civem patriae reciperare vellet
113 93 | quo fortissimum ac summum civem in invidiam homo castus
114 110b | immo quem fortem et bonum civem non petulantissime est insectatus?
115 128 | quem enim umquam senatus civem nisi me nationibus exteris
116 140 | liberavit: alia quaedam civem egregium iniqui iudici procella
Tusculanae
Liber, Caput
117 Tusc, XIX | in hostem et in improbum civem vehementioris iratorum impetus
118 Tusc, XX | uxores haberet, Aristomachen civem suam, Doridem autem Locrensem,
119 Tusc, XXXVII| enim mundi se incolam et civem arbitrabatur. Quid? T. Albucius
|