Academica
Liber, Caput
1 II | si interrogetur qui sit sapiens, respondebit eum esse quem
Brutus
Caput
2 126 | neminem. grandis est verbis, sapiens sententiis, genere toto
De divinatione
Liber, Par.
3 I, 28 | auspicia, quod Cato ille sapiens queritur, neglegentia collegii
4 I, 36 | idemque et summus augur et vir sapiens civisque praestans, nonne,
5 I, 66 | ardentibus?~ubi illa paululo ante sapiens virginalis modestia?"~C. "
6 I, 85 | futura prospiciat, Priamus sapiens hoc idem facere non queat?
7 II, 243 | divinum vocatis, ut, quae sapiens non videat, ea videat insanus,
De finibus
Liber, Par.
8 I, | amarissimam necesse est effici, ut sapiens solum amputata circumcisaque
9 I, | nobis. sic enim ab Epicuro sapiens semper beatus inducitur:
10 I, | habent, ut non plus habeat sapiens, quod gaudeat, quam quod
11 I, | 68] Quocirca eodem modo sapiens erit affectus erga amicum,
12 II, | Laelius, eo dictus est sapiens, quod non intellegeret quid
13 II, | ad voluptatem. sic vester sapiens magno aliquo emolumento
14 II, | quo natus, an eum, quo sapiens factus est? Non potuit,
15 II, | Non potuit, inquies, fieri sapiens, nisi natus esset. [et]
16 II, | eo est, non est beatus; sapiens autem semper beatus est
17 III, | sit danda nescio. si enim sapiens aliquis miser esse possit,
18 III, | iudicia levitatis. itaque his sapiens semper vacabit. ~
19 III, | praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. quam ob rem
20 III, | anteponunt, sic vir bonus et sapiens et legibus parens et civilis
21 III, | consentaneum est huic naturae, ut sapiens velit gerere et administrare
22 IV, 9 | Plato, tantus ille vir, si sapiens non fuerit, nihil melius
23 IV, 11 | ineat gratiam, nec si ille sapiens ad tortoris eculeum a tyranno
24 IV, 16 | introduxit autem, quibus commotus sapiens appeteret aliquid. Quodcumque
25 IV, 20 | concedit, negatque Platonem, si sapiens non sit, eadem esse in causa,
26 IV, 24 | evertere. Nec tamen ille erat sapiens - quis enim hoc aut quando
27 V, 55 | in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse
28 V, 55 | fuisset triumphasset, ut sapiens fuerit, nonne beatior quam,
29 V, 55 | nonne beatior quam, ut item sapiens fuerit, qui in potestate
30 V, 56 | nemo potest, quamvis sit sapiens. at Zeno eum non beatum
31 V, 58 | tyrannus —, numquam beatus; si sapiens, ne tum quidem miser, cum
De inventione
Liber, Caput
32 I, 2 | magnus videlicet vir et sapiens cognovit, quae materia esset
33 I, 58 | is, cui praepositus est sapiens et callidus imperator, omnibus
34 I, 90 | hoc modo: "Non potest esse sapiens, qui pecuniam neglegit.
35 I, 90 | pecuniam neglegebat: non igitur sapiens erat." ~C o m m u n e est,
De legibus
Liber, Caput
36 I, 34 | late longeque diffusam uir sapiens in aliquem pari uirtute
37 II, 119 | odio incitatus, quam si tam sapiens fuisset quam fuit vehemens. ~
38 III, 149 | Quo posteaquam modica et sapiens temperatio accessit* ~[Macrobius
De officiis
Liber, Caput
39 I, 65 | iniuriam. Vera autem et sapiens animi magnitudo honestum
40 I, 114 | videbit in scena, non videbit sapiens vir in vita? Ad quas igitur
41 I, 159 | conservandae quidem patriae causa sapiens facturus sit. Ea Posidonius
42 II, 201 | quem C. Laelius, is qui Sapiens usurpatur, praetor fregit
43 III, 267 | exemplum; nemo enim horum sic sapiens, ut sapientem volumus intellegi,
44 III, 280 | quispiam dixerit: Nonne igitur sapiens, si fame ipse conficiatur,
45 III, 289 | igitur ipsum anulum si habeat sapiens, nihil plus sibi licere
46 III, 340 | arripuerit, extorquebitne eam sapiens, si potuerit?" Negat, quia
47 III, 342 | 91] Quaerit etiam, si sapiens adulterinos nummos acceperit
48 III, 344 | 93] Quid? si qui sapiens rogatus sit ab eo, qui eum
De oratore
Liber, Caput
49 I, XVIII | oratorem autem, nisi qui sapiens esset, esse neminem, atque
50 I, XXXVIII| iudicio stultus et suo valde sapiens et ab iuris studio non abhorrens,
51 I, LI | atque ornat; neque vult ita sapiens inter stultos videri, ut
52 II, XXIII | modo copiosus, sed etiam sapiens orator habere deberet. ~
53 II, LV | ego et Marcus filius." "Sapiens videlicet homo cum primis
54 II, LXX | cuius iocus est familiaris "sapiens si algebis, tremes" et alia
55 II, LXXXII | minore apparatu agenda sunt; sapiens enim est consilium multisque
56 III, IV | sententia saepe tua vera ac sapiens videri solet, qui propter
57 III, XXI | doctrinae satis politus et sapiens esse orator potest.
58 III, XXVI | eo gestu, quo potest: nam sapiens virtuti honorem praemium,
De partitione oratoria
Caput
59 64 | quaeritur, ecquisnam perfecte sapiens esse possit? alterum, quemadmodum
De re publica
Liber
60 I | praestantius. nam vel rex aequus ac sapiens, vel delecti ac principes
61 II | oppositus alter, bonus et sapiens et peritus utilitatis dignitatisque
Laelius de amicitia
Caput
62 5 | prudentior; nunc Laelius et sapiens (sic enim est habitus) et
63 9 | credo, aut si quisquam, ille sapiens fuit. Quo modo, ut alia
64 59 | esse dictum crederet, qui sapiens habitus esset unus e septem;
Orator
Caput
65 99 | acute et veteratorie dicit, sapiens iam, medius suavis, hic
66 214 | brevis; deinde: Patris dictum sapiens temeritas fili comprobavit—
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
67 II, 19 | potest, sic bonus vir et sapiens et fortis miser esse nemo
68 V, 34 | Fortuna ipsa cedit, si, ut sapiens poeta dixit, 'suis ea cuique
69 V, 41 | Crassi, copiosa magis quam sapiens oratio: 'Eripite nos ex
Philippicae
Oratio, Caput
70 II, 11 | sententia? Haec tu homo sapiens, non solum eloquens, apud
71 II, 31 | suum occidere. Tu, homo sapiens et considerate, quid dicis?
72 II, 96 | 96] Sciebat homo sapiens ius semper hoc fuisse ut,
Pro Balbo
Caput
73 | defui. Sed contentio tam diu sapiens est quam diu aut proficit
Pro Caelio
Caput
74 55 | finxisse crimen, an gravis sapiens moderatus que vir religiose
Pro Flacco
Caput
75 14 | lorica; metuit homo doctus et sapiens, ne L. Flaccus nunc se scelere
Pro Fonteio
Caput
76 27 | ob rem ille nescio quis sapiens homo ac multarum rerum peritus
Pro Marcello
Caput
77 2 | noli nostro periculo esse sapiens. Saepe enim venit ad auris
78 2 | avidissimum, quamvis sis sapiens, non negabis. ~
Pro Milone
Caput
79 1 | quaestionem ferendam; sed homo sapiens atque alta et divina quadam
Pro Murena
Caput
80 26 | ite viam.' Praesto aderat sapiens ille qui inire viam doceret. '
81 28 | consvlere?' iam perdidistis. Sapiens existimari nemo potest in
82 41 | aequitatis largitio; qua in sorte sapiens praetor qualis hic fuit
83 62 | ductus es sed opinione; 'sapiens nihil opinatur.' Errasti
84 62 | dixisti. 'Numquam' inquit 'sapiens irascitur.' At temporis
Pro Plancio
Caput
85 1 | causa fingere. scilicet homo sapiens excogitavi quam ob rem viderer
Topica
Caput
86 12 | uno varie commutantur, ut sapiens sapienter sapientia. Haec
Tusculanae
Liber, Caput
87 Tusc, XXX | ille me Dius Fidius vir sapiens laetus ex his tenebris in
88 Tusc, XLIV | melius Accius et aliquando sapiens Achilles: 'Immo enimvero
89 Tusc, XLIX | fletu faxit!' at vero ille sapiens: 'Mors mea ne careat lacrimis:
90 Tusc, 0 | enim quodam loco, si uratur sapiens, si crucietur - exspectas
91 Tusc, 0 | ingemescit quidem vir fortis ac sapiens, nisi forte ut se intendat
92 Tusc, VII | aegritudo quidem. At nemo sapiens nisi fortis: non cadet ergo
93 Tusc, VII | animi: semper igitur ea sapiens vacabit. ~
94 Tusc, IX | modi est: numquam igitur sapiens irascitur. Nam si irascitur,
95 Tusc, IX | vacabit. ~[20] Etenim si sapiens in aegritudinem incidere
96 Tusc, X | quidem. Quodsi aegre ferre sapiens soleret, misereri etiam
97 Tusc, XX | declaravit vir gravis et sapiens lege Sempronia patrimonium
98 Tusc, XX | negat ullum esse tempus, quo sapiens non beatus sit: omnia philosopho
99 Tusc, XXVIII | pertinere aegre ferre, quod sapiens non sis, quod idem adfingimus
100 Tusc, IV | animi perturbatione posse sapiens vacare.~ - Aegritudine
101 Tusc, XVII | gestiens deliquescat, is est sapiens quem quaerimus, is est beatus,
102 Tusc, X | possunt accidere—potest esse sapiens; nam haec casus importat,
103 Tusc, X | displacet, videtur semper sapiens beatus. Hic dignitate huius
104 Tusc, XI | Bruto, ut sit beatus semper sapiens—quam sibi conveniat, ipse
105 Tusc, XII | moderatus, hic fortis, hic sapiens, hic et nascentibus et cadentibus
106 Tusc, XV | dubitabis beatum dicere? Atqui sapiens semper ita adfectus est;
107 Tusc, XV | adfectus est; semper igitur sapiens beatus est. Atque etiam
108 Tusc, XV | nonne beatus? At semper sapiens talis; semper igitur beatus.
109 Tusc, XIX | quidem cum repulsa (si, cum sapiens et bonus vir, qualis ille
110 Tusc, XXV | otii. Transeat idem iste sapiens ad rem publicam tuendam.
111 Tusc, XXVII | etiam dixerim? Dolorem vero sapiens extimescet? is enim huic
112 Tusc, XXXV | comitantur huic vitae, in qua sapiens nemo efficietur umquam,
113 Tusc, XXXVI | numerosque moderantur, vir sapiens multo arte maiore praeditus
114 Tusc, XXXVIII| ille, quod quaerimus, ut sapiens semper beatus sit.~[111] '
|