Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | ante hoc tempus numquam in mentem venit a te requirere. sed
2 I, 7 | dicunt mundi, eandemque esse mentem sapientiumque perfectam,
3 I, 8 | indicium veritatis in sensibus. mentem volebant rerum esse iudicem,
4 I, 11 | qua superiores sensus et mentem effici rebantur, non adhiberet;
5 I, 11 | quae quidque gigneret et mentem atque sensus. discrepabat
Brutus
Caput
6 22 | in te intuenti crebro in mentem venit vereri, ecquodnam
7 139 | Omnia veniebant Antonio in mentem; eaque suo quaeque loco,
Commentariolum petitionis
Caput
8 I | ea quae mihi veniebant in mentem dies ac noctes de petitione
9 IV | alienati, venire tibi in mentem certo scio; esse etiam non
10 XIV | Haec mihi veniebant in mentem de duabus illis commentationibus
De divinatione
Liber, Par.
11 I, 38 | autem vis illa terrae, quae mentem Pythiae divino adflatu concitabat,
12 II, 190 | canorum sua sponte, quid in mentem venit Callistheni dicere
13 II, 250 | autem quam adflatus e terra mentem ita movens ut eam providam
De fato
Caput
14 20 | causarum seriem sempiternam, ei mentem hominis voluntate libera
De finibus
Liber, Par.
15 II, | noli. tute introspice in mentem tuam ipse eamque omni cogitatione
16 IV, 16 | appeteret aliquid. Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque
17 IV, 17 | et ii, qui quodcumque in mentem veniat aut quodcumque occurrat
18 V, 29 | Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic
19 V, 49 | deseruit. Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere
De haruspicum responso
Caput
20 26 | segregabant. Ne hoc quidem tibi in mentem veniebat, Sibyllino sacerdoti,
21 41 | tanta ornamenta ad meliorem mentem voluntatemque esse conversa.
22 55 | eversionem civitatis in mentem subito in rostris cogitanti
De inventione
Liber, Caput
23 I, 90 | dicitur, hoc modo: "Si in mentem venisset, non commisisset";
24 II, 132 | et ex ea ratione, quae in mentem aut in libidinem venerit,
De lege agraria
Oratio, Caput
25 II, 10 | possum. Venit enim mihi in mentem duos clarissimos, ingeniosissimos,
26 II, 17 | plebis potissimum venit in mentem, populum Romanum universum
27 II, 23 | aut si Rullo potuisse in mentem venire arbitramini. Viderunt
28 III, 6 | Sullam dictatorem fuisse in mentem venire non posset?
De legibus
Liber, Caput
29 II, 71 | principem legem illam et ultimam mentem esse dicebant omnia ratione
30 II, 79 | adrogantem, ut in se rationem et mentem putet inesse, in caelo mundoque
31 II, 82 | homini ascensus in caelum, Mentem, Virtutem, Pietatem, Fidem,
De officiis
Liber, Caput
32 II, 217 | 56] Itaque miror, quid in mentem venerit Theophrasto, in
33 III, 295 | id est, ut ego arbitror, mentem suam, qua nihil homini dedit
34 III, 359 | Euripides: "Iuravi lingua, mentem iniuratam gero". Regulus
De oratore
Liber, Caput
35 I, XXXV | tacetis? Nihilne vobis in mentem venit, quod praeterea ab
36 I, LVI | tu," inquit "quid tibi in mentem venit ita respondere?" Tum
37 II, XXV | tum et in sensum et in mentem iudicis intrare non potest,
38 II, XXXVII| libidinis scopulum sic tuam mentem ad philosophiam appulisti,
39 II, XLII | nisi admonito venisset in mentem; ut possis existimare me
40 II, LX | meum? Non me hercule in mentem mihi quidem venit: sunt
41 II, LXI | tuarum virtutum veniat in mentem," praeclarum et grave est:
42 III, VIII | ceteris argumentis in eo mentem orationemque defigit; Sulpicius
De partitione oratoria
Caput
43 136 | facto cuiusque iudex legis mentem interpretaretur. Deinde
In Catilinam
Oratio, Caput
44 I, 6 | erumpunt omnia? Muta iam istam mentem, mihi crede, obliviscere
45 I, 15 | sceleri ac furori tuo non mentem aliquam aut timorem tuum
46 I, 22 | cogites? Utinam tibi istam mentem di inmortales duint! tametsi
47 III, 22 | inmortalibus ducibus hanc mentem, Quirites, voluntatemque
48 IV, 3 | circumsessum videtis Neque meam mentem non domum saepe revocat
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
49 XX | enim numquam venerat in mentem furorem et insaniam optare
In Vatinium
Caput
50 19 | eius modi ut, si tibi in mentem modo venit, nemo sit qui
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
51 I, 15 | quo est maior, eo magis mentem ex sua sede et statu demovet,
52 IV, 29 | multo etiam magis, si illam mentem, unde haec consilia manarunt,
Philippicae
Oratio, Caput
53 II, 18 | Qui autem tibi venit in mentem redigere in memoriam nostram
54 II, 40 | qui istuc tibi venit in mentem? Ego enim amplius sestertium
55 II, 90 | fuisses, si illius diei mentem servare potuisses! Pacem
56 XIV, 31 | honore utinam mihi plura in mentem venirent! Duo certe non
Pro Archia
Caput
57 15 | publica proponens animum et mentem meam ipsa cognitatione hominum
Pro Caecina
Caput
58 15 | quoque mulieri veniebat in mentem, quoniam potestas esset
59 15 | cui putatis? an non in mentem vobis venit omnibus illius
60 40 | rei ius atque actionem in mentem maioribus nostris non venisse. ~
61 55 | 55] Veniunt in mentem mihi permulta, vobis plura,
62 70 | labefactat; quod vobis venire in mentem profecto necesse est, nihil
63 98 | ut ex me ea quae tibi in mentem non veniunt audias—quem
Pro Caelio
Caput
64 53 | prudenti non venisse in mentem rem tanti sceleris ignotis
65 60 | meam fletu debilitavit et mentem dolore impedivit. ~
Pro Cluentio
Caput
66 1 | avarissimi atque audacissimi mentem maxime commovebat.
67 | et fraudem versare suam mentem coepit: 'Ego dem iudicibus?
68 1 | opus sit ipsi veniat in mentem; proxime accedere illum
69 1 | stultus est is cui nihil in mentem venit, quam ille qui quod
70 1 | quod stulte alteri venit in mentem comprobat. Istam conciliationem
71 2 | vetet. Qua re qui vobis in mentem venit haec appellare iudicia,
72 2 | dicitis (mihi enim venit in mentem quid dici possit, tametsi
73 3 | invenitur. Non venit in mentem primum orationem Stratonis
Pro Flacco
Caput
74 18 | Romani perspiciunt eandem mentem et voluntatem; omnibus rebus
Pro Fonteio
Caput
75 21 | Gallia primum venisse in mentem ut portorium vini institueret,
Pro Marcello
Caput
76 3 | praesentem intuemur, cuius mentem sensusque et os cernimus,
Pro Milone
Caput
77 1 | suis crudelissimi inimici mentem oculosque satiavit. Quos
78 1 | proinde quasi nostram ipsam mentem qua sapimus, qua providemus,
79 1 | ac sustulit; cui primum mentem iniecit, ut vi irritare
80 | immortales, ut supra dixi, mentem illi perdito ac furioso
81 1 | eum di immortales in eam mentem impulissent, ut homo effeminatus
Pro Plancio
Caput
82 2 | iste reficit et recreat mentem meam, cum intueor et contemplor
83 2 | iudices, mihi venit in mentem admirandum esse M. Laterensem,
Pro Quinctio
Caput
84 II | minus saepe ei venit in mentem potestatis quam aequitatis
Pro Roscio Amerino
Caput
85 58 | istud vobis suspicari in mentem venerit. Cum hoc modo accusas,
86 59 | neglegens esse coepit ut, cum in mentem veniret ei, resideret, deinde
87 74 | solet? Et simul tibi in mentem veniat facito quem ad modum
88 95 | meam; venit enim mihi in mentem oris tui. Tene, cum ceteri
89 105 | rem. At qui ei venit in mentem praedia concupiscere hominis
90 122 | hoc mihi nunc primum in mentem venit dicere. Meministis
Pro Roscio Comoedo
Caput
91 24 | illa dicam quae vobis in mentem venire certo scio? Fraudabat
92 35 | sibi cavere non venit in mentem? nesciebat videlicet Panurgum
93 39 | forsitan hoc tibi veniat in mentem, repromisisse Fannium Roscio,
Pro Sestio
Caput
94 67 | Pompeius invitissimis iis qui mentem optimi ac fortissimi viri
95 130 | dignitatem propinqui sui mentem a Clodianis latrociniis
Pro Sulla
Caput
96 19 | ac virginum veniebat in mentem, et cum illae infestae ac
97 38 | quidem Autronium, huius in mentem venire potuisse. Sed tamen
Timaeus
Caput
98 <LIV2 | qui unus ex septem motibus mentem atque intellegentiam cieret
Tusculanae
Liber, Caput
99 Tusc, XIII | omnium tam sit inmanis, cuius mentem non imbuerit deorum opinio (
100 Tusc, XVI | autem est ingenii sevocare mentem a sensibus et cogitationem
101 Tusc, XXIII | facile sim passus ne in mentem quidem mihi aliquid contra
102 Tusc, XXVIII| tanti operis et muneris? sic mentem hominis, quamvis eam non
103 Tusc, XXXIII| corpore existunt, quae acuant mentem, multa, quae obtundant.
104 Tusc, IV | constantiaque censebant; his rebus mentem vacuam appellarunt insaniam,
105 Tusc, XVIII | in bonis. Laetantem enim mentem ita novi: spe eorum omnium,
106 Tusc, VIII | adpropinquantis, pavorem metum mentem loco moventem, ex quo illud
107 Tusc, XXVIII| sit beatius, mihi certe in mentem venire non potest. ~[82]
|