Brutus
Caput
1 22 | de qua disputare ordimur, eloquentia obmutuit. ~
2 28 | cum prudentia tum etiam eloquentia praestitisse; post Pericles,
3 39 | qua et nata et alta sit eloquentia, quam ea sero prodierit
4 45 | civitatis quasi alumna quaedam eloquentia. ~
5 50 | parte dicendi, in universa eloquentia laudem non habet. ~
6 51 | reddiderunt. nam ut semel e Piraeo eloquentia evecta est, omnis peragravit
7 59 | ingeni ipsius lumen est eloquentia, qua virum excellentem praeclare
8 82 | controversia Ser. Galba eloquentia praestitit; et nimirum is
9 82 | quomodo huius, quem constat eloquentia praestitisse, exiliores
10 97 | Cassius multum potuit non eloquentia, sed dicendo tamen; homo
11 126 | avitam gloriam consecutus! eloquentia quidem nescio an habuisset
12 166 | sodalitate conlegio, summa etiam eloquentia, L. Philippum in consulatus
13 176 | 176] Cn. autem Octavi eloquentia, quae fuerat ante consulatum
14 278 | ageres? praesertim cum ista eloquentia alienorum hominum pericula
15 283 | autem et a foro, cui nata eloquentia est, devorabatur. ~
16 309 | quasi contracta et astricta eloquentia putanda est; sine qua etiam
De finibus
Liber, Par.
17 III, | in dialecticis summaque eloquentia rem in summum discrimen
De haruspicum responso
Caput
18 41 | qua gravitate vir, qua eloquentia, qua dignitate! nihil ut
19 41 | Gracchus, quo ingenio, qua eloquentia, quanta vi, quanta gravitate
De inventione
Liber, Caput
20 I, 1 | animi ratione tum facilius eloquentia comparatas. ~Ac me quidem
21 I, 1 | existimem sapientiam sine eloquentia parum prodesse civitatibus,
22 I, 1 | qui vero ita sese armat eloquentia, ut non oppugnare commoda
23 I, 2 | huius rei, quae vocatur eloquentia, sive artis sive studii
24 I, 3 | quae ratione invenissent, eloquentia persuadere potuissent? Profecto
25 I, 3 | nata et progressa longius eloquentia videtur et item postea maximis
26 I, 4 | atque invidiae suscepit eloquentia, ut homines ingeniosissimi,
27 I, 5 | publicae praesidio esset, eloquentia. ~Quare meo quidem animo
28 I, 6 | ampla pars est artificiosa eloquentia, quam rhetoricam vocant.
29 I, 6 | sentimus, qui civilem scientiam eloquentia non putant indigere, et
De officiis
Liber, Caput
30 I, 116 | suam, ut hic idem Africanus eloquentia cumulavit bellicam gloriam,
31 I, 156 | quam vel acutissime sine eloquentia cogitare, quod cogitatio
32 I, 156 | cogitatio in se ipsa vertitur, eloquentia complectitur eos, quibuscum
33 II, 227 | gratior et ornatior. Quid enim eloquentia praestabilius vel admiratione
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
34 II | II] Nam quoniam eloquentia constat ex verbis et ex
De oratore
Liber, Caput
35 I, V | cum ex eis rebus universis eloquentia constet, in quibus singulis
36 I, IX | finitimorum vim repressisse eloquentia videtur, non consilio et
37 I, IX | gubernatrice, ut ais, civitatum eloquentia rem publicam dissipaverunt. ~
38 I, XIV | medico amicoque usi sumus tum eloquentia vincebat ceteros medicos,
39 I, XXIX | avidi; ista tua mediocri eloquentia contenti sumus - idque ex
40 I, XXXII | artificio, sed artificium ex eloquentia natum; quod tamen, ut ante
41 I, XXXVI | patronis" inquit Crassus "eloquentia neque dicendi ratio aut
42 I, XXXVII| ille [M.] Cato? Nonne et eloquentia tanta fuit, quantam illa
43 I, LV | iuris consultum sine hac eloquentia, de qua quaerimus, fateris
44 I, LVI | non iuris scientia, sed eloquentia, sustentatus. Equidem hoc
45 I, LIX | scientiam, ei praesertim, cuius eloquentia copia rerum debeat esse
46 II, I | scriptionis ac temporis, neminem eloquentia non modo sine dicendi doctrina,
47 II, II | existimarem a summis oratoribus de eloquentia divinitus esse dicta, custodirem
48 II, II | Galbae aut C. Carbonis eloquentia scribo aliquid, in quo liceat
49 II, III | non potuissem, permulta de eloquentia cum Antonio disseruisse
50 II, VII | esse partis, ut de tota eloquentia disserat, quemque iam dudum
51 II, IX | illius artis putanda est eloquentia; in qua quia vis magna est
52 II, IX | quod omnes artes aliae sine eloquentia suum munus praestare possunt
53 II, X | quaestionum esse, in quibus eloquentia versaretur, unum infinitum,
54 II, X | modo: expetendane esset eloquentia? Expetendine honores? Certum
55 II, XI | Num igitur placet, cum de eloquentia praecipias, aliquid etiam
56 II, XIII | accepimus; atqui tanta est eloquentia, ut me quidem, quantum ego
57 II, LXXXIV| vis quaedam ingeni et ipsa eloquentia admirationis habet non minus,
58 II, XC | neque eam laudem, ex qua eloquentia nomen suum invenit." "Verba
59 III, VI | sermone significavit Antonius, eloquentia, quascumque in oras disputationis
60 III, XIV | 55] Est enim eloquentia una quaedam de summis virtutibus;
61 III, XVI | et subtilitate tum vero eloquentia, varietate, copia, quam
62 III, XIX | 70] Qua re, si hac eloquentia atque hoc oratore contenti
63 III, XXXIV | temporibus illis aut cuius eloquentia litteris instructior fuisse
64 III, XXXIV | civibus suis utilis, sed ita eloquentia floruit, ut litteris doctrinaque
65 III, XXXIV | hic doctrina, consilio, eloquentia excellens quadraginta annis
66 III, XXXV | repugnante natura dedissent, eloquentia praestitisse.
67 III, XXXV | cognitione non continuo inest eloquentia; quae quamvis contemnatur
De partitione oratoria
Caput
68 79 | 79] Nihil enim est aliud eloquentia nisi copiose loquens sapientia,
De provinciis consularibus
Caput
69 45 | summa auctoritate, summa eloquentia dixit graviter casum illum
De re publica
Liber
70 I | Pericles ille et auctoritate et eloquentia et consilio princeps civitatis
Orator
Caput
71 13 | 13] Sic eloquentia haec forensis spreta a philosophis
72 13 | pertimuit: ita et doctis eloquentia popularis et disertis elegans
73 33 | volumus incohandum et ea demum eloquentia informandum quam in nullo
74 42 | educata huius nutrimentis eloquentia [est] ipsa se postea colorat
75 55 | actio quasi corporis quaedam eloquentia, cum constet e voce atque
76 56 | tertias actioni; si enim eloquentia nulla sine hac, haec autem
77 56 | sine hac, haec autem sine eloquentia tanta est, certe plurimum
78 66 | secus quam a poetis haec eloquentia quam quaerimus sevocanda
79 68 | igitur orator a philosophorum eloquentia, a sophistarum, ab historicorum,
80 100 | ne ipse quidem sua tanta eloquentia mihi persuasisset ut se
81 101 | quod nihil est aliud nisi eloquentia ipsa, quam nullis nisi mentis
82 125 | ascendit in tantum honorem eloquentia. Nam cum omnis pars orationis
83 133 | includi sic potest, ut maior eloquentia ne requiratur quidem. ~
84 141 | re publica nostra primas eloquentia tenuerit semper urbanis
85 141 | quidem ipsa auxilium ab eloquentia saepe peteret, ea vero repugnante
86 142 | pellatur omnino e civitate eloquentia; sin ea non modo eos ornat
87 145 | suspecta. Num igitur aut latere eloquentia potest aut id quod dissimulat
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
88 5 | possitis neminem umquam tanta eloquentia fuisse neque tam divino
Post reditum in senatu
Caput
89 15 | Romanum non consilio neque eloquentia, quod in multis saepe accidit,
Pro Balbo
Caput
90 | suum, hominem incredibili eloquentia, sed paucis ipse verbis
Pro Cluentio
Caput
91 1 | animos iudicum non illius eloquentia, sed defensionis impudentia
92 1 | te, T. Acci, quorum alter eloquentia damnationem illam, alter
93 1 | hominem et non solum qua eloquentia, verum etiam quo lepore
Pro Murena
Caput
94 58 | Cottam. Erat in <eo> summa eloquentia, summa fides, summa integritas,
Pro Plancio
Caput
95 2 | Philippus, summa nobilitate et eloquentia, quaestor C. Caelius, clarissimus
Pro Quinctio
Caput
96 I | tempore, summa gratia et eloquentia; quarum alterum, C. Aquili,
97 I | vereor, alteram metuo. Eloquentia Q. Hortensi ne me in dicendo
98 XXII | me pugnabit L. Philippus, eloquentia, gravitate, honore florentissimus
99 XXVI | modum putatis, omnia sunt in eloquentia; est quaedam tamen ita perspicua
Pro Rabirio
Caput
100 14 | opes, an auctoritas, an eloquentia? quae si in illo minima
Pro Scauro
Caput
101 19 | esse dicet. quae potest eloquentia disputando ignoti hominis
Topica
Caput
102 82 | quaeritur, quibus rebus eloquentia efficiatur. De commutatione
103 82 | commutatione sic: possitne eloquentia commutatione aliqua converti
Tusculanae
Liber, Caput
104 Tusc, IV | adulescentes et prudentiam cum eloquentia iungere, sic nobis placet
105 Tusc, XI | opera nostra opus est? num eloquentia Platonem superare possumus?
106 Tusc, XLIX | cum ita sint, magna tamen eloquentia est utendum atque ita velut
|