Brutus
Caput
1 265 | interiores quaedam et reconditae, divina memoria, summa verborum
De consulatu suo
Caput
2 2 | conlustrat lumine mundum~menteque divina caelum terrasque petessit,~
3 2 | feruntur,~omnia iam cernes divina mente notata.~Nam primum
De divinatione
Liber, Par.
4 I, 17 | conlustrat lumine mundum~menteque divina caelum terrasque petessit,~
5 I, 17 | feruntur,~omnia iam cernes divina mente notata. ~
6 I, 42 | somnium.~Ibi ex oraclo voce divina edidit~Apollo: puerum, primus
7 I, 74 | apud Lebadiam Trophonio res divina fieret, gallos gallinaceos
8 I, 89 | incitatione et permotione divina? Quo in genere Marcios quosdam
9 I, 95 | non uteretur praedictione divina? Neque solum in pace, sed
10 I, 110 | sint aeterno sensu et mente divina, necesse est cognatione
11 I, 110 | diiunguntque se a societate divina vinclis corporis impediti.
12 I, 116 | aes, ferrum frustra natura divina genuisset, nisi eadem docuisset
13 I, 120 | Eademque efficit in avibus divina mens, ut tum huc, tum illuc
14 I, 123 | qua soleo, praesagatione divina." Idem etiam Socrates, cum
15 II, 157 | extra fatum, nihil levari re divina potest. Hoc sentit Homerus,
16 II, 161 | modo numine deorum vique divina. Cum rerum natura, tanta
17 II, 250 | solum naturali, sed etiam divina; quae quo tandem modo evanuit? "
18 II, 257 | interiora videamus. Aut enim divina vis quaedam consulens nobis
19 II, 259 | somniantibus. Fuit igitur divina beneficentia dignius, cum
20 II, 259 | quoniam non fit, somnia divina putanda non sunt.
21 II | nascuntur? Nam si ea quoque divina, quid inconstantius deo?
22 II | concitare? Sin vera visa divina sunt, falsa autem et inania
De fato
Caput
23 13 | At si ista conprobabis divina praedicta, et quae falsa
De finibus
Liber, Par.
24 I, | si ad eorum cognitionem divina illa ingenia transferrem.
25 IV, 5 | maximma autem re eodem modo, divina mente atque natura mundum
26 V, 48 | parte hominis, quae in nobis divina ducenda est, ingenii et
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
27 33 | hominis incredibilis ac divina virtus tam brevi tempore
28 36 | 36] Est haec divina atque incredibilis virtus
De lege agraria
Oratio, Caput
29 II, 90 | ea res fefellit homines divina mente et consilio praeditos.
De legibus
Liber, Caput
30 II, 73 | 10] Neque enim esse mens divina sine ratione potest, nec
31 II, 73 | ratione potest, nec ratio divina non hanc vim in rectis pravisque
32 II, 73 | autem est simul cum mente divina. Quam ob rem lex vera atque
33 II, 74 | occidat. Marcus: Ergo ut illa divina mens summa lex est, item
34 II, 85 | parricida esto.' 'Periurii poena divina exitium, humana dedecus.' '
35 II, 106 | recte existimamus quae poena divina sit, sed opinionibus vulgi
De officiis
Liber, Caput
36 I, 26 | Caesaris, qui omnia iura divina et humana pervertit propter
37 I, 158 | pertinent, quasi virgula divina, ut aiunt, suppeditarentur,
38 III, 274 | naturae ratio, quae est lex divina et humana; cui parere qui
De oratore
Liber, Caput
39 I, XXIX | dicere, in te, Sulpici, divina sunt;
40 I, XXXVIII | quaedam et prope singularis et divina vis ingeni videtur, etiam
41 II, XXVII | in quo oratoris vis illa divina virtusque cernitur, ea,
42 II, LVI | Sed haec tragica atque divina; faceta autem et urbana
43 II, LXXXVIII| enim ego summos homines et divina prope memoria, Athenis Charmadam,
44 III, VI | sive de terrae, sive de divina vi sive de humana, sive
45 III, XVIII | manavit, in qua exstitit divina quadam celeritate ingeni
De partitione oratoria
Caput
46 56 | natura, ut caelestia, ut divina, ut ea quorum obscurae causae,
47 73 | de quo agimus accidisse divina atque fatalia. Omnis enim
De provinciis consularibus
Caput
48 32 | Ipse ille C. Marius, cuius divina atque eximia virtus magnis
De re publica
Liber
49 III | incredibilis quaedam et divina virtus exsisteret. quodsi
50 VI | ingeniis in vita humana divina studia coluerunt. (19) Hoc
Cato Maior de senectute
Caput
51 4 | 24. Age, ut ista divina studia omittamus, possum
52 2 | quin ex universa mente divina delibatos animos haberemus.
Orator
Caput
53 120 | 120] Cum illa divina cognoverit, nolo ignoret
Philippicae
Oratio, Caput
54 III, 3 | potius puer, incredibili ac divina quadam mente atque virtute, [
55 III, 24 | provinciarum religiosa sortitio, divina vero oportunitas, ut, quae
56 III, 26 | igitur reliqui, quos sors divina delectet? + L. Annius, M.
57 V, 23 | deorum immortalium beneficio, divina animi, ingenii, consilii
58 IX, 10 | et incredibilis ac paene divina eius in legibus interpretandis,
59 X, 7 | putatis. Ac de hac quidem divina atque immortali laude Bruti
60 X, 11 | fuisset, nisi incredibilis ac divina virtus furentis hominis
61 XII, 8 | illa Martia caelestis et divina legio hoc nuntio languescet
62 XIII, 19 | Caesaris enim incredibilis ac divina virtus latronis impetus
63 XIII, 44 | participem? cuius memorabilis ac divina virtus lucem adfert rei
64 XIV, 38 | crudelissimorum hostium militumque divina virtus, utique, quae praemia
Post reditum ad Quirites oratio
Caput
65 2 | incredibili quadam et paene divina, qua nunc vestro beneficio
66 7 | C. Pisonis, generi mei, divina quaedam et inaudita auctoritas
Post reditum in senatu
Caput
67 25 | auctoritatis et orationis suae divina quadam gravitate ad sui
Pro Archia
Caput
68 34 | modo humana, verum etiam divina in tantis ingeniis commendatio
Pro Flacco
Caput
69 3 | fuerunt? Illa enim est gloria divina Pompei, primum praedones
Pro Marcello
Caput
70 3 | est, vide, quaeso, ne tua divina virtus admirationis plus
Pro Milone
Caput
71 2 | hominum sententiis, non solum divina, sed etiam sapientissimae
72 1 | homo sapiens atque alta et divina quadam mente praeditus multa
73 3 | Cato, testor, quos mihi divina quaedam sors dedit iudices.
74 3 | sive fortuna singulari, divina et incredibili fide. ~
75 1 | sed, quo est ista magis divina virtus, eo maiore a te dolore
Pro Murena
Caput
76 61 | haec bona quae videmus divina et egregia ipsius scitote
Pro Plancio
Caput
77 | et constantissimi viri, divina in me merita commemoras.
Pro Roscio Amerino
Caput
78 37 | si res postularet, iura divina atque humana cogebant.
79 65 | quemquam esse qui, cum omnia divina atque humana iura scelere
80 131 | nisi hoc mirum est quod vis divina adsequi non possit, si id
Pro Sestio
Caput
81 1 | dimicantis; eos autem qui omnia divina et humana violarint vexarint
82 102 | quaeritis! haec ampla sunt, haec divina, haec immortalia; haec fama
83 129a | nam quid ego illa de me divina senatus consulta commemorem?
Timaeus
Caput
84 <LIV2 | esse idque intellegens et divina providentia constitutum. ~
85 <LIV2 | ratione igitur et mente divina ad originem temporis [curris]
86 <LIV2 | quae sunt animantia eaque divina, ob eamque causam suis sedibus
Topica
Caput
87 77 | 77] Divina haec fere sunt testimonia:
88 77 | insunt quasi quaedam opera divina: primum ipse mundus eiusque
Tusculanae
Liber, Caput
89 Tusc, XII | propius aberat ab ortu et divina progenie, hoc melius ea
90 Tusc, XXIV | inesse in animis hominum divina quaedam? quae si cernerem
91 Tusc, XXVI | et inlustriora carere vi divina videntur, ut ego aut poetam
92 Tusc, XXVI | 65 prorsus haec divina mihi videtur vis, quae tot
93 Tusc, XXVI | humana ad deos transferebat: divina mallem ad nos. quae autem
94 Tusc, XXVI | mallem ad nos. quae autem divina? vigere, sapere, invenire,
95 Tusc, XXVII | possit praesentia. quae sola divina sunt, nec invenietur umquam,
96 Tusc, XXVII | videt. haec magna, haec divina, haec sempiterna sunt; qua
97 Tusc, XIV | haec est illa praestans et divina sapientia, et perceptas
98 Tusc, XXVI | sit; ex quo eflÏcitur, ut divina imitetur, humana omnia inferiore
99 Tusc, III | traderetur, nisi caelestium divina cognitio nomen eorum ad
100 Tusc, XIII | animus decerptus ex mente divina cum alio nullo nisi cum
101 Tusc, XXV | agnoscat coniunctamque cum divina mente se sentiat, ex quo
102 Tusc, XXVII | appellentur bona, animi autem illa divina longe lateque se pandant
|