Brutus
Caput
1 43 | tragice ornare potuerunt; illa mors volgaris nullam praebebat
De divinatione
Liber, Par.
2 I, 51 | et deleti Latini. Cuius mors ita gloriosa fuit, ut eandem
3 II | quid esset futurum. "At mors insecuta Gracchum est."
De finibus
Liber, Par.
4 I, | nec dolorem timentis, quod mors sensu careat, dolor in longinquitate
5 I, | 60] Accedit etiam mors, quae quasi saxum Tantalo
6 II, | super eam assidere, cuius mors tibi emolumentum futura
7 II, | fuga turpis aut gloriosa mors, opposuit hostibus. praeclarae
8 III, | qui sine virtute sunt, mors est oppetenda. et saepe
De haruspicum responso
Caput
9 43 | coegit; C. autem Gracchum mors fraterna, pietas, dolor,
De inventione
Liber, Caput
10 I, 42 | ut frigus calori, vitae mors. ~D i s p a r a t u m autem
11 I, 45 | ad amicum huius aliquem mors illius pertinebat: relinquitur
De legibus
Liber, Caput
12 I, 31 | adsciscitur, similique inscitia mors fugitur quasi dissolutio
De officiis
Liber, Caput
13 I, 81 | decertandum manu est et mors servituti turpitudinique
14 II, 198 | plerique exterrentur; vita, mors, divitiae, paupertas omnes
15 III, 272 | est contra naturam quam mors, quam paupertas, quam dolor,
16 III, 275 | est contra naturam quam mors, quam dolor, quam cetera
De oratore
Liber, Caput
17 II, LXXX | et servilis percontatio, mors Chrysidis, vultus et forma
18 III, II | immortalibus vita, sed donata mors esse videatur. Non vidit
19 III, III | hominis, eodem illo die mors fuisset nefaria;
De partitione oratoria
Caput
20 82 | requirentur. Neque vero mors eorum quorum vita laudabitur
De re publica
Liber
21 I | populi sint? nam ut videtis mors Tiberii Gracchi et iam ante
22 VI | vero, quae dicitur, vita mors est. Quin tu aspicis ad
In Catilinam
Oratio, Caput
23 I, 4 | et C. Servilium praetorem mors ac rei publicae poena remorata
24 IV, 3 | moriar. Nam neque turpis mors forti viro potest accidere
25 IV, 20 | conscripti, paenitebit. Etenim mors, quam illi [mihi] fortasse
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
26 XIX | fortuna quadam est illa mors non in poena putanda. Quae
27 XXVI | honorem conlega, alteri mors peremit. Inrisa est abs
Laelius de amicitia
Caput
28 23 | amicorum. Ex quo illorum beata mors videtur, horum vita laudabilis.
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
29 II, 18 | inprobis demigrandum sit? Mors terribilis iis, quorum cum
Philippicae
Oratio, Caput
30 II, 27 | clarissimi viri, non avunculi mors, non spoliatio dignitatis
31 II, 119 | conscripti, iam etiam optanda mors est perfuncto rebus iis,
32 VIII, 29 | libertas parata victori est aut mors proposita victo, quorum
33 IX, 5 | profusus in morte, sed ipsa mors ob rem publicam obita honori
34 IX, 14 | statuam non censuit. Nam si mors legati sine caede atque
35 IX, 15 | publicae tempore, eiusque mors consentanea vitae fuerit
36 X, 19 | facta referuntur, optanda mors est, quae civibus Romanis
37 X, 20 | recuperatio libertatis, ut ne mors quidem sit in repetenda
38 XI, 3 | victore si cruciatus absit, mors in beneficii parte numeretur? [
39 XII, 21 | Dolabella fecerit, ut optanda mors esset, modo sine cruciatu
40 XII, 30 | patietur, patriae reservetur; mors aut necessitatem habeat
41 XIII, 39 | iudicato Dolabella, Caesaris mors facillime defenditur oblivione
42 XIII, 41 | di omen avertant!) beata mors eorum futura sit, qui e
43 XIV, 31 | conciderunt. O fortunata mors, quae naturae debita pro
44 XIV, 32 | videatur. In fuga foeda mors est, in victoria gloriosa.
Pro Balbo
Caput
45 | audiret? Nemo profecto; mors enim cum exstinxisset invidiam,
Pro Cluentio
Caput
46 2 | periculum iam abstulerit, mors vero etiam doloris; hic
47 3 | manifestoque deprehensa aut obeunda mors Cluentio aut suscipienda
48 3 | quidem quid tandem illi mali mors attulit? nisi forte ineptis
49 3 | intellegunt, quid ei tandem mors eripuit praeter sensum doloris?
50 | vita ad luctum conservata, mors sepulcro patris privata
Pro Flacco
Caput
51 14 | ficorum obiecisti. Cuius mors te aliqua re levavit; edacem
Pro Milone
Caput
52 3 | nec postulaturi, ut si mors P. Clodi salus vestra fuerit,
53 2 | maerorem ac luctum senatui mors P. Clodi adferebat, ut nova
54 1 | summorurn atque infimorum: mors quidem inlata per scelus
55 1 | humilem necarit: aut eo mors atrocior erit P. Clodi,
56 3 | ipso senatus; ei viro autem mors parabatur, cuius in vita
57 1 | prodest, sed obest etiam Clodi mors Miloni. ~
Pro Murena
Caput
58 75 | divini hominis Africani mors honestaretur; quem cum supremo
Pro Plancio
Caput
59 1 | publicatio bonorum, exsilium, mors proponeretur, haec perpeti,
Pro Quinctio
Caput
60 XV | mortuos amandatur. Etenim mors honesta saepe vitam quoque
Pro Rabirio
Caput
61 14 | graviorem dolorem patrui tui mors attulit quam C. Graccho
62 14 | tibi acerbior eius patrui mors est quem numquam vidisti
63 16 | aliquod vestigium libertatis. Mors denique si proponitur, in
Pro Rabirio Postumo
Caput
64 39 | vinclis familiaris suos, mors ob oculos saepe versata
Pro Roscio Amerino
Caput
65 13 | is, cui non modo luctum mors patris attulit, verum etiam
66 24 | ante oculos versabantur, mors hominis florentissimi, Sex.
67 105 | Volaterras in castra L. Sullae mors Sex. Rosci quadriduo quo
Pro Sestio
Caput
68 6 | ademit Albino soceri nomen mors filiae, sed caritatem illius
69 47 | ut quidam putant, fuit mors aequo animo oppetenda? quid?
70 47 | multitudine cum gerebam, non mihi mors, non exsilium ob oculos
71 47 | cum esset omnibus definita mors, optandum esse ut vita,
72 49 | si causam publicam mea mors peremisset, neminem umquam
Tusculanae
Liber, Caput
73 Tusc, V | Malum mihi videtur esse mors. Iisne, qui mortui sunt,
74 Tusc, VIII | deieceris? Quonam modo? Quia, si mors etiam mortuis miserum esset,
75 Tusc, VIII | mortem mali nihil est, ne mors quidem est malum, cui proxumum
76 Tusc, VIII | efficias quod vis, tamen, mors ut malum non sit, efficies.
77 Tusc, IX | 18 Mors igitur ipsa, quae videtur
78 Tusc, XI | earum sententiarum quas eui, mors aut malum non sit aut sit
79 Tusc, XXXI | vivemus. nam haec quidem vita mors est, quam lamentari possem,
80 Tusc, XXXI | autem abest ab eo ut malum mors sit, quod tibi dudum videbatur,
81 Tusc, XXXI | dimittam, ulla uti ratione mors tibi videri malum possit.
82 Tusc, XXXII | audire, cur, etiamsi ita sit, mors tamen non sit in malis?
83 Tusc, XXXIV | consolati sumus. a malis igitur mors abducit, non a bonis, verum
84 Tusc, XXXIV | certe si ante occidissemus, mors nos a malis, non a bonis
85 Tusc, XXXVIII| Itaque non deterret sapientem mors,quae propter incertos casus
86 Tusc, XXXVIII| noster adferat,sic exitum mors,ut nihil pertinuit ad nos
87 Tusc, XXXVIII| quid potest esse mali,cum mors nec ad vivos pertineat nec
88 Tusc, XL | effeminamur, ut, si ante mors adventet quam Chaldaeorum
89 Tusc, XLI | aut sensus omnino omnes mors auferat aut in alium quendam
90 Tusc, XLII | omnibus, intellegamusque, si mors malum sit, esse sempiternum
91 Tusc, XLII | malum. nam vitae miserae mors finis esse videtur; mors
92 Tusc, XLII | mors finis esse videtur; mors si est misera, finis esse
93 Tusc, XLV | pertinere. Sed profecto mors tum aequissimo animo oppetitur,
94 Tusc, XLIX | at vero ille sapiens: 'Mors mea ne careat lacrimis:
95 Tusc, 0 | verum etiam quia nihil habet mors quod sit horrendum, mortem
96 Tusc, 0 | qui sapientia magis vestra mors devitari potest.~Namque
97 Tusc, XVII | si, cum id ferret modice, mors liberorum accessisset? '
98 Tusc, XXIII | humanae sunt, neglegenda mors est, patibiles et dolores
99 Tusc, XL | enim praesto est, [quoniam mors ibidem est], aeternum nihil
|