Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | esse rerum expetentiarum et finem bonorum adeptum esse omnia
Brutus
Caput
2 157 | querendi sed ne lugendi quidem finem reperiemus. ~
De finibus
Liber, Par.
3 II, | disputamus. quaerimus enim finem bonorum. possumusne hic
4 II, | contulerimus inter nos, cum finem bonorum dixerimus, quid
5 II, | numquam. nam hunc ipsum sive finem sive extremum sive ultimum
6 II, | inquit, optimum, ut is, qui finem rerum expetendarum voluptatem
7 II, | oportere? Teneo, inquit, finem illi videri nihil dolere.
8 II, | sitiens bibat? Tum ille: Finem, inquit, interrogandi, si
9 II, | Academicorum et Peripateticorum, ut finem bonorum dicerent secundum
10 II, | vestro faciendum, si suum finem bonorum sequi volet, quod
11 II, | Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et
12 III, | qui vacuitatem doloris finem bonorum esse voluerunt,
13 III, | tum summum; licebit etiam finem pro extremo aut ultimo dicere—,
14 III, | illorum, qui illum bonorum finem, quod appellamus extremum,
15 III, | dicere, qui crescere bonorum finem non putamus. ut enim qui
16 III, | hoc fingamus esse quasi finem et ultimum, ita iacere talum,
17 III, | praepositum quiddam habebit ad finem, qui aliter, contra, neque
18 III, | tali ad eum, quem dixi, finem pertinebit, sic ea, quae
19 III, | referuntur illa quidem ad finem, sed ad eius vim naturamque
20 IV, 1 | 1] Quae cum dixisset, finem ille. Ego autem: Ne tu,
21 IV, 6 | ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod
22 IV, 10 | diligere constituereque ex his finem illum summi boni atque ultimi.
23 IV, 10 | 26] Hunc igitur finem illi tenuerunt, quodque
24 IV, 15 | neglegemus neque tamen ad finem summi boni referemus, non
25 IV, 16 | quidem illi errasse, qui finem bonorum esse dixerunt honeste
26 IV, 16 | recessit. Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt,
27 IV, 16 | dicunt, non adiungunt ad finem bonorum, desciscunt a natura
28 IV, 16 | honesteque vivere bonorum finem, communem fore vobis cum
29 IV, 16 | una virtute constituunt finem bonorum, quodque dicitis,
30 IV, 17 | responderit non esse verum aliunde finem beate vivendi, a se principia
31 IV, 18 | quidem ita non sola virtute finem bonorum contineri putant,
32 IV, 18 | etiam, si qui Carneadeum finem tueri volunt? ~
33 IV, 24 | maiora non sunt, quia ne ad finem quidem bonorum eum, quem
34 IV, 26 | nos paucis ad haec additis finem faciamus aliquando; longum
35 V, 37 | natura est, necesse est finem quoque omnium hunc esse,
36 V, 37 | habere propositum quasi finem et extremum, se ut custodiat
37 V, 37 | natura vigeant, similem esse finem, non eundem. ex quo intellegi
38 V, 42 | expletione naturae summi boni finem consistere, cum longe multumque
De inventione
Liber, Caput
39 I, 6 | dictione. Inter officium et finem hoc interest, quod in officio,
40 I, 6 | curare ad sanandum apposite, finem sanare curatione, item,
41 I, 6 | oratoris quid officium et quid finem esse dicamus, intellegimus,
42 I, 6 | cuius causa facere debet, finem appellamus. ~
43 I, 9 | ostendere possimus genus et finem et officium huius artis,
44 I, 12 | dissideant et suum quaeque finem habeat, quo referri debeat?
45 I, 33 | accessit et omnibus absolutis finem dicendi fecit, sic nobis
46 II, 12 | Nam ceteri utilitatis modo finem in suadendo et in dissuadendo
47 II, 156 | placet in iudiciali genere finem esse aequitatem, hoc est
48 II, 156 | tractabuntur, quaedam separatius ad finem, quo referri omnem orationem
De lege agraria
Oratio, Caput
49 II, 12 | ullam largitionem probarem. Finem feci offerendi mei ne forte
De legibus
Liber, Caput
50 I, 52 | prolab<ar>. ~Marcvs: Ad finem bonorum, quo referuntur
De officiis
Liber, Caput
51 I, 7 | genus est, quod pertinet ad finem bonorum, alterum, quod positum
52 I, 7 | ea quamquam pertinent ad finem bonorum, tamen minus id
53 I, 52 | referenda est ad illum Ennii finem "nihilominus ipsi lucet",
54 I, 102 | retinentur, ii sine dubio finem et modum transeunt. relinquunt
55 II, 237 | unius imperatoris praeda finem attulerit tributorum. At
De oratore
Liber, Caput
56 I, XXXIV | oratione aliqua lecta ad eum finem, quem memoria possem comprehendere,
57 II, LV | ex libro tertio, in quo finem scribendi fecit - tot enim,
De partitione oratoria
Caput
58 9 | omnem collocationem ad finem accommodo quaestionis. Nam
59 11 | Ut rationem collocandi ad finem cuiusque accommodem. ~
60 126 | iudicatarum auctoritatem, ad finem aliquem periculi; communeque
De re publica
Liber
61 VI | agitatur aliunde, quando finem habet motus, vivendi finem
62 VI | finem habet motus, vivendi finem habeat necesse est. Solum
Cato Maior de senectute
Caput
63 2 | quia se ipse moveat, ne finem quidem habiturum esse motus,
In Catilinam
Oratio, Caput
64 I, 1 | tuus nos eludet? quem ad finem sese effrenata iactabit
Orator
Caput
65 187 | labitur, quoad perveniat ad finem et insistat. Perspicuum
Philippicae
Oratio, Caput
66 V, 20 | imbuisset, nulla res ei finem caedendi nisi defatigatio
67 VI, 2 | etiamsi ille dies vitae finem mihi adlaturus esset, satis
68 VIII, 18 | oppugnabis? ne triumphus quidem finem facit belli, per quem lata
69 IX, 6 | publica susceptum vitae finem fore, maluit in maximo rei
70 XIII, 22 | apparuisse numen deorum intra finem anni vertentis at iam soluto
Pro Caecina
Caput
71 22 | et iam ingrediens intra finem eius loci quem oleae terminabant
Pro Caelio
Caput
72 11 | iterum petenti. Quem ergo ad finem putas custodiendam illam
Pro Cluentio
Caput
73 2 | defensa neque tamen illa finem facere vellet, quidam ex
74 1 | Oppianici quaestiones; quibus finem aliquando non mulieris modus,
Pro Ligario
Pars, Caput
75 XII | aut quemquam loqui tecum, finem iam faciam; tantum te admonebo,
Pro Marcello
Caput
76 1 | dolore, partim verecundia—finem hodiernus dies attulit,
77 1 | monumentis tuis adlatura finem sit aetas,—nihil est enim
Pro Milone
Caput
78 1 | sit locus; mortem naturae finem esse, non poenam. Sed hic
Pro Murena
Caput
79 12 | libentissime meruisse pietatis, finem stipendiorum patris victoriam
Pro Plancio
Caput
80 1 | condonatus est ille; non facis finem; ferre non possumus.' ei
81 1 | fateor fuisse praeclarum, si finem tum vincendi viderem, quem
Pro Roscio Comoedo
Caput
82 14 | 14] Hic ego si finem faciam dicendi, satis fidei
Pro Sestio
Caput
83 136 | et ut ego ante dicendi finem faciam quam vos me tam attente
Pro Sulla
Caput
84 11 | nondum ad propositum mihi finem honoris perveneram, quod
Timaeus
Caput
85 <LIV2 | transferet, et si ne tum quidem finem vitiorum faciet gravius
Tusculanae
Liber, Caput
86 Tusc, XIX | temperato ignibus, insistit et finem altius se ecferendi facit.
87 Tusc, XXIII | agitatur aliunde, quando finem habet motus, vivendi finem
88 Tusc, XXIII | finem habet motus, vivendi finem habeat necesse est. solum
89 Tusc, 0 | sibi, eumdem bene dicendi finem proponerent, et cum obruerentur
90 Tusc, 0 | cogitanti fore aliquando finem huius lucis et amissionem
91 Tusc, VI | philosophia fieri non potest, finem miseriarum nullum fore.
92 Tusc, XXXVII| magis iracundus esset, aut finem haberet prius quam esset
93 Tusc, I | Quintus hic dies, Brute, finem faciet Tusculanarum disputationum,
94 Tusc, VII | contentus; neque enim umquam finem inveniet libido -, nos vellem
95 Tusc, IX | Antisthenes diceret, non is qui finem bonorum voluptatem esse
96 Tusc, XXVIII| facilis conclusio est; qui cum finem bonorum esse senserint congruere
97 Tusc, XXXI | desertum illum Carneadeum <finem> curent defendere; nemo
|