Brutus
Caput
1 35 | elegans, quem iam prope audeas oratorem perfectum dicere. nam plane
2 45 | igitur aetas prima Athenis oratorem prope perfectum tulit. nec
3 50 | 50] Quis enim aut Argivum oratorem aut Corinthium aut Thebanum
4 58 | conlega~Marci filius— ~et oratorem appellat et suaviloquentiam
5 59 | huius hic medullam nostrum oratorem fuisse dixerit. ~
6 65 | senatorem aut imperatorem: oratorem enim hoc loco quaerimus:
7 69 | esse satis politum hunc oratorem et quaerendum esse aliquid
8 93 | prudentia numquam deficit oratorem, qua ille utens eodem modo
9 98 | Crassum valde probatum oratorem isdem fere temporibus accepimus,
10 105 | fuisse narrabat, canorum oratorem et volubilem et satis acrem
11 120 | talis est, ut nec perficere oratorem possit ipsa per sese nec
12 141 | Graeci, ea maxume ornant oratorem eaque non tam in verbis
13 182 | existimem clamatorem, quem oratorem f uisse. isdem fere temporibus
14 186 | nemone Philippum, tam suavem oratorem tam gravem tam facetum his
15 186 | est summi oratoris summum oratorem populo videri. ~
16 187 | quae dicuntur qui audit oratorem, vera putat, adsentitur
17 193 | volgus interdum non probandum oratorem probat, sed probat sine
18 200 | dimittat rogantem: intellegit oratorem in ea causa non adesse qui
19 200 | si nihil audiverit, tamen oratorem versari in illo iudicio
20 207 | autem miror summum ipsum oratorem minimeque ineptum Aelianas
21 214 | noverat, nullum legerat oratorem, nullam memoriam antiquitatis
22 216 | potest, nulla re una magis oratorem commendari quam verborum
23 221 | nec abiectus et quem plane oratorem dicere auderes Cn. Pomponius
24 222 | magnum avonculum, gravem oratorem ita dumtaxat cum de re publica
25 231 | Vides igitur, ut ad te oratorem, Brute, pervenerimus tam
26 284 | inquit, Calvus noster dici oratorem volebat: inde erat ista
27 293 | virum—nemo dicet secus—sed oratorem? sed etiam Lysiae similem?
28 295 | enim accepimus —; sin ut oratorem, cedo quaeso orationes—sunt
29 317 | partis Hortensium. acrem enim oratorem, incensum et agentem et
30 328 | sint et Hortensium magnum oratorem semper putavi maxumeque
De haruspicum responso
Caput
31 37 | ulla verba Lentulum, gravem oratorem ac disertum, saepius, cum
De inventione
Liber, Caput
32 I, 7 | rhetor, omnibus de rebus oratorem optime posse dicere existimavit;
33 I, 25 | optime faciendum est, quod oratorem auditori maxime commendat;
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
34 I, 3 | 3] Oratorem genere non divido; perfectum
35 V, 15 | recte; sed nihil ad eum oratorem quem quaerimus. Aliud est
36 VI, 17 | quemque omnes docti summum oratorem esse dixerunt, tamen hunc
De oratore
Liber, Caput
37 I, IX | iudiciis, senatu statuisti oratorem in omni genere sermonis
38 I, X | quasi tuo iure sumpsisti, oratorem in omnis seris monis disputatione
39 I, XI | omnibus una paene voce repelli oratorem a gubernaculis civitatum,
40 I, XI | si quis hunc statuit esse oratorem, qui tantummodo in iure
41 I, XIII | propria, nihil omnino ad oratorem pertinere;
42 I, XIII | suum omne posuerunt, sed oratorem plenum atque perfectum esse
43 I, XV | sint in quaque re, multo oratorem melius quam ipsos illos,
44 I, XVI | parte humanitatis dixerim oratorem perfectum esse debere: numquam
45 I, XVII | qualem illum et quantum oratorem futurum?" ~
46 I, XVIII | lingua celeri et exercitata; oratorem autem, nisi qui sapiens
47 I, XXXII | quaedam quasi ad commonendum oratorem, quo quidque referat et
48 I, XXXVII| dicendo summus, quem ego unum oratorem maxime admiror; sed tamen
49 I, XLIX | 213] Oratorem autem, quoniam de eo quaerimus,
50 I, XLIX | communibus: hunc ego appello oratorem eumque esse praeterea instructum
51 I, LV | consultus esset, esse eum oratorem, itemque qui esset orator,
52 I, LV | posse, fuisseque plurimos; oratorem negas, nisi illam scientiam
53 I, LVI | quaero igitur, quid adiuverit oratorem in his causis iuris scientia,
54 I, LIX | si in gestu, qui multum oratorem adiuvat, et in voce, quae
55 I, LIX | necesse esse arbitrati essent, oratorem ipsum erudire in iure civili,
56 I, LXII | operarium nobis quendam, Antoni, oratorem facis atque haud scio an
57 I, LXII | quiddam videbam, cum censebam oratorem, praesertim in nostra re
58 II, X | aliquem aut baiulum nobis oratorem descripseras, inopem quendam
59 II, XI | quae cadunt aliquando in oratorem, quamvis exigua sint, ea
60 II, XX | 85] Qua re ego tibi oratorem sic iam instituam, si potuero,
61 II, XXVII | reperiuntur ab oratore, sed ad oratorem a causa [atque a re] deferuntur;
62 II, XXVII | illud earum rerum, quae ad oratorem deferuntur, meditatum nobis
63 II, XXVIII| suspicionem - neminem esse oratorem paulo inlustriorem arbitror [
64 II, XXVIII| partitio, si, cum ego hunc oratorem, quem nunc fingo, ut institui,
65 II, XXXVI | probabiliorem huic populo oratorem fore, qui primum quam minimam
66 II, XLI | excitatis, nihil erit quod oratorem effugere possit non modo
67 II, XLIII | ad benevolentiam cum erga oratorem tum erga illum, pro quo
68 II, XLVI | aliorum animos permovendos, oratorem ipsum magis etiam quam quemquam
69 II, LVII | et docebo sus, ut aiunt, oratorem eum, quem cum Catulus nuper
70 II, LVIII | refutat; vel quod ipsum oratorem politum esse hominem significat,
71 II, LX | raritas dictorum distinguent oratorem a scurra, et quod nos cum
72 II, LXI | atque ita, non ut eius modi oratorem esse velim, sed ut mimum. ~
73 II, LXXIV | est posse aliquem inveniri oratorem, qui aliquid mali faceret
74 III, IV | genere orationis utrumque oratorem cognoveramus, id ipsum sumus
75 III, XIV | continetur; nemo enim umquam est oratorem, quod Latine loqueretur,
76 III, XIV | aliter, inrident neque eum oratorem tantum modo, sed hominem
77 III, XV | ad bellum, ut efficeret oratorem verborum actoremque rerum.
78 III, XIX | a me, ex ingenti quodam oratorem immensoque campo in exiguum
79 III, XXII | re si iam me vultis esse oratorem, si etiam sat bonum, si
80 III, XXXI | atque etiam aut inridentes oratorem, ut ille in Gorgia Socrates,
81 III, XXXII | quantisque ex angustiis oratorem educere ausus es et in maiorum
82 III, XXXV | tradat, per me appellet oratorem licet; sive hunc oratorem,
83 III, XXXV | oratorem licet; sive hunc oratorem, quem ego dico sapientiam
84 III, XLIV | multis res una, quae magis oratorem ab imperito dicendi ignaroque
De partitione oratoria
Caput
85 139 | qui appellantur, vel, ut oratorem decet, late exprimere illius
Orator
Caput
86 3 | quod vis effecero eumque oratorem quem quaeris expressero,
87 12 | plerisque, et fateor me oratorem, si modo sim aut etiam quicumque
88 52 | in conlocando summum esse oratorem vellem, sed id mihi quaerere
89 88 | tamen ridiculo sic usurum oratorem ut nec nimis frequenti ne
90 105 | tamen, quoniam et hunc tu oratorem cum eius studiosissimo Pammene,
Pro Cluentio
Caput
91 1 | possent, nemo adhiberet oratorem: nunc adhibemur ut ea dicamus,
Tusculanae
Liber, Caput
92 Tusc, III | III. At contra oratorem celeriter complexi sumus,
93 Tusc, XIX | aliqua acerbitate iracundiae; oratorem denique non modo accusantem,
94 Tusc, XXV | XXV. [55] Oratorem vero irasci minime decet,
|