Brutus
Caput
1 24 | 24] Praeclare, inquam, Brute, dicis eoque
2 32 | is et ipse scripsit multa praeclare et docuit alios; et cum
3 59 | eloquentia, qua virum excellentem praeclare tum illi homines florem
4 123 | 123] Praeclare, inquit Brutus, teneo qui
5 126 | accessit operibus eius: praeclare inchoata multa, perfecta
6 181 | 181] Atque ego praeclare intellego me in eorum commemoratione
7 251 | Atticus iudicet. ~Et ille: praeclare, inquit, tibi constas, ut
8 253 | adfatus: ac si, cogitata praeclare eloqui <ut> possent, nonnulli
De divinatione
Liber, Par.
9 I, 104 | contemni vel etiam rideri praeclare intellego, sed id ipsum
10 I, 132 | Quae cum dixisset Quintus, "Praeclare tu quidem," inquam," paratus**** ~ ~
11 II, 198 | exstitisse, eoque die rem praeclare esse gestam non haruspicis
De finibus
Liber, Par.
12 I, | idem Lucilius, apud quem praeclare Scaevola: ~Graecum te, Albuci,
13 I, | de amicitia dicenda sunt. praeclare enim Epicurus his paene
14 II, | ipsum usquam referretur. praeclare hoc quidem. bonum ipsum
15 II, | gumias ex ordine nostros. praeclare Laelius, et recte sofñw,
16 II, | multorum te benivolentia praeclare tuebere et munies. ~
17 II, | tuos hostes' reliquaque praeclare: 'Nam tibi moenimenta mei
18 III, | 9] Praeclare, inquit, facis, cum et eorum
19 III, | bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. istius modi
20 III, | Videamus nunc, quam sint praeclare illa his, quae iam posui,
21 III, | iuris esse cum bestiis. praeclare enim Chrysippus, cetera
22 IV, 4 | commutare gestiret. Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque
23 IV, 8 | Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni
24 IV, 25 | Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum
25 V, 49 | qualia sint intellegantur. Praeclare enim Plato: 'Beatum, cui
26 V, 55 | illud dico, ea, quae dicat, praeclare inter se cohaerere. ~
27 V, 57 | 88] Sed haec etsi praeclare, nondum tamen perpolita.
De lege agraria
Oratio, Caput
28 III, 8 | impudens istorum quin agi secum praeclare arbitretur. Tu vero, Rulle,
De legibus
Liber, Caput
29 I, 56 | iisque parere. ~Qvintvs: Praeclare, frater, iam nunc a te uerba
30 II, 70 | sumus revertamur. ~Marcus: Praeclare exigis Quinte — at ego effugisse
31 II, 76 | tuentur bonos. ~Quintus: Praeclare intellego, nec vero iam
32 III, 155 | Vitia quidem tribunatus praeclare Quinte perspicis, sed est
De officiis
Liber, Caput
33 I, 22 | 22] Sed quoniam, ut praeclare scriptum est a Platone,
34 I, 46 | sed cum iis, in quibus praeclare agitur, si sunt simulacra
35 I, 87 | honorumque contentio, de qua praeclare apud eundem est Platonem "
36 II, 184 | nec alienius quam timeri. Praeclare enim Ennius 'Quem metuunt
37 II, 204 | 43] Quamquam praeclare Socrates hanc viam ad gloriam
38 II, 214 | bene de multis promerendum. Praeclare in epistula quadam Alexandrum
39 II, 217 | divitiis scripsit, in quo multa praeclare, illud absurde: est enim
40 II, 223 | diligentiam adhibere. Nam praeclare Ennius 'Bene facta male
41 III, 355 | et ad fidem pertinet. Nam praeclare Ennius: ~"O Fides alma apta
De oratore
Liber, Caput
42 I, XVI | non rustica, scripsisse praeclare, quid est cur non orator
43 I, XIX | ex orationibus Demostheni praeclare scripta pronuntians docebat
44 I, XXV | posse, - quod falsum est; praeclare enim res se habeat, si haec
45 II, XVII | 71] Tum Catulus "praeclare mihi videris, Antoni, posuisse"
46 II, XL | contrario: "si Gracchus nefarie" praeclare Opimius."
47 II, XLV | non nullisque aliis quasi praeclare acta laudaret, quae me hercule
48 III, X | quae dicebant, omnes prope praeclare locuti; quorum sermone adsuefacti
49 III, XXIII| non possim; at alii, quia praeclare faciunt, vehementius, quam
50 III, XXVI | 101] Qua re "bene et praeclare" quamvis nobis saepe dicatur; "
De re publica
Liber
51 III | esse rem publicam.' ~(44) Praeclare quidem dicis' Laelius; '
52 IV | interiectis.' hic Laelius: 'praeclare intellego Scipio te in iis
Cato Maior de senectute
Caput
53 1 | patientia sua molliebat; de quo praeclare familiaris noster Ennius: ~
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
54 XXXVII | coegisti. Hoc tu in exitu, praeclare imperator, cum tibi ad pristinas
Laelius de amicitia
Caput
55 11 | vero quis neget actum esse praeclare? Nisi enim, quod ille minime
56 20 | virtute summum bonum ponunt, praeclare illi quidem, sed haec ipsa
Orator
Caput
57 30 | forensibus causis possit praeclare consistere. Thucydides autem
58 70 | dicamus sane decorum; de quo praeclare et multa praecipiuntur et
59 213 | Cadit autem per se ille ipse praeclare, quo etiam satietas formidanda
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
60 I, 10 | qui hanc rem publicam tam praeclare fundatam nobis reliquerunt,
61 V, 33 | habendus omnino non erit. Praeclare enim est hoc usurpatum a
Philippicae
Oratio, Caput
62 III, 25 | 25] Praeclare igitur facitis, tribuni
63 IV, 5 | hostes necesse est iudicemus. Praeclare et loco, Quirites, reclamatione
64 VII, 2 | illam ultimam postulare, praeclare;~
65 VIII, 23 | circumscriptione exisset. Praeclare; senatus enim faciem secum
66 IX, 3 | alia, sic hoc, C. Pansa, praeclare, quod et nos ad honorandum
67 XIII, 9 | Pacem volt M. Lepidus. Praeclare, si talem potest efficere,
68 XIII, 25 | debes,'—Debet vero solvitque praeclare. Si enim ille patriae parens,
69 XIV, 33 | 33] Actum igitur praeclare vobiscum, fortissimi, dum
Pro Caecina
Caput
70 30 | primo veterator intellegere praeclare quid causae obstaret, et
Pro Milone
Caput
71 1 | potius luitur quam Milonis? Praeclare enim vixero, si quid mihi
Pro Murena
Caput
72 27 | 27] Nam, cum permulta praeclare legibus essent constituta,
Pro Roscio Amerino
Caput
73 37 | videantur! Etenim si, id quod praeclare a sapientibus dicitur, voltu
Pro Roscio Comoedo
Caput
74 20 | dicatur; cuius personam praeclare Roscius in scaena tractare
75 20 | videtur, nisi forte quod praeclare hunc imitari se in persona
76 34 | molestia et cura liberabo. Praeclare suum negotium gessit Roscius,
77 35 | Fannium Roscio esse socium.—Praeclare; nam iste cum eo litem contestatam
78 49 | Quid deinde? Postea quam se praeclare confirmavit, venit ad Cluvium.
Pro Sestio
Caput
79 23 | corporis devorarat; eosdemque praeclare dicere aiebat sapientis
80 51 | pridem ita exstincta sunt ut praeclare cum iis agamus quos pacatos
81 122 | Catulo, si revixisset, praeclare posse dici viderentur; is
82 140 | quidem ego possum dicere, praeclare vir de re publica meritus,
Tusculanae
Liber, Caput
83 Tusc, II | iudicio Graeciae, fidibus praeclare cecinisse dicitur, Themistoclesque
84 Tusc, XLIII| excessero, consequetur.' praeclare is quidem, qui et amico
85 Tusc, XLIII| oberit nihil sentienti?' praeclare Anaxagras, qui cum Lampsaci
86 Tusc, IX | Male Latine videtur, sed praeclare Accius; ut enim 'videre',
87 Tusc, X | mediocritas caret sanitate. Itaque praeclare nostri, ut alia multa, molestiam
88 Tusc, XX | dici multa severe, multa praeclare. Itaque, ut saepe dixi,
89 Tusc, XIX | quemquam nisi quod lubeat praeclare facere posse. Noctu ambulabat
90 Tusc, XXV | iratum Accium? Aguntur ista praeclare et ab oratore quidem melius,
91 Tusc, I | satis est, quis est qui non praeclare et ab illis positam et a
92 Tusc, IX | Epicurum imitari? qui multa praeclare saepe dicit; quam enim sibi
93 Tusc, IX | me adspirare non posses.' Praeclare, si Aristo Chius aut si
|