Academica
Liber, Caput
1 I, 5 | dabant, quorum utrumque mentis esset proprium et ingenii;
Brutus
Caput
2 44 | eruditus exercitationem mentis a reconditis abstrusisque
3 250 | cum conscientia optumae mentis tum etiam usurpatione et
De divinatione
Liber, Par.
4 I, 42 | rex ipse Priamus somnio, mentis metu~perculsus, curis sumptus
5 I, 60 | dormientibus ea pars animi quae mentis et rationis sit particeps
6 I, 61 | tradiderit ea parte animi quae mentis et consilii est agitàta
7 I, 61 | utrumque praestringere aciem mentis solet, sive deest naturae
8 I, 61 | tertia pars rationis et mentis eluceat et se vegetam ad
9 I, 62 | is cibus tranquillitati mentis quaerenti vera contrariam.
10 I | quaedam abstraxisse a sensu mentis videretur.~
11 I, 89 | alterum auguriis, alteram mentis incitatione et permotione
12 II, 141 | previsione aut permotione mentis magis quam natura ipsa sentiamus?
13 II, 159 | naturale aut concitatione mentis edi et quasi fundi videbatur
14 II, 252 | esse mundum; hac igitur mentis et ipsius divinitate, et
De finibus
Liber, Par.
15 V, 40 | sit et habeat praestantiam mentis, cui tota bominis natura
16 V, 42 | integritate corporis et ex mentis ratione perfecta. ~
17 V, 48 | ducenda est, ingenii et mentis acie fruuntur nec voluptatem
18 V, 49 | quibus tantum praestat mentis excellens perfectio, ut
De haruspicum responso
Caput
19 20 | dubia, adhibete animos, et mentis vestras, non solum auris,
20 62 | ipsa deorum immortalium non mentis omnium permovebit? Nolite
De imperio Cn. Pompei ad Quirites oratio
Caput
21 70 | temploque praesident, qui omnium mentis eorum qui ad rem publicam
De lege agraria
Oratio, Caput
22 II, 49 | vendetis? Hic mihi parumper mentis vestras, Quirites, commovere
De legibus
Liber, Caput
23 I, 26 | natura non solum celeritate mentis ornauit sed <ei> et sensus
24 I, 30 | imprimuntur, interpresque mentis oratio uerbis discrepat,
25 I, 31 | delectans, sic ab errore mentis tamquam salutare aliquid
De officiis
Liber, Caput
26 I, 17 | actio quaedam, non solum mentis agitatio. Is enim rebus,
27 I, 19 | studia reditus; tum agitatio mentis, quae numquam adquiescit,
28 III, 255 | quo intellegi debet illum mentis agitatione investigationeque
De oratore
Liber, Caput
29 I, VIII | tenere hominum [coetus] mentis, adlicere voluntates, impellere
30 I, XLIII | nostra tueri, ab alienis mentis, oculos, manus abstinere. ~
31 I, LI | dixisti, neminem posse eorum mentis, qui audirent, aut inflammare
32 I, LI | esset iracundia, fervorne mentis an cupiditas puniendi doloris?
33 I, LII | aliquid aget aut erit acturus, mentis sensusque degustet;
34 II, XVI | vim adeptus sit, ut eorum mentis, qui aut de re publica aut
35 II, XXXVIII| interesse, quod ille eadem acie mentis, qua rerum omnium vim naturamque
36 II, XLII | errore aut aliqua permotione mentis quam veritate aut praescripto
37 II, XLIV | quae alio quodam genere mentis iudicum permovet impellitque,
38 II, LI | hominibus, ut nihil ad eorum mentis oratione flectendas proficere
39 II, LXXVII | opere debent, ut ad eorum mentis, apud quos agetur, movendas
40 II, LXXXI | locis tum maxime extremo ad mentis iudicum quam maxime permovendas
41 III, XIV | scientiam complexa rerum sensa mentis et consilia sic verbis explicat,
42 III, XV | fortasse docti, sed impetu mentis simili et voluntate. Eadem
43 III, XLI | illa, quae audita sunt, mentis oculi feruntur; et quoniam
44 III, LIII | quasi inrepit in hominum mentis, alia dicentis ac significantis
Cato Maior de senectute
Caput
45 4 | exercitationes ingeni, haec curricula mentis, in his desudans atque elaborans
46 4 | voluptas, rationi inimica est, mentis, ut ita dicam, praestringit
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
47 I | qui sermo quidam tacitus mentis est, hic in fraudem homines
48 XX | senatusque dimisisses, si tuae mentis compos fuisses? ~
49 XXI | litteras mittat? Hic si mentis esset suae, nisi poenas
50 Fr | 3, 47: Perturbatio istum mentis et quaedam scelerum offusa
In Vatinium
Caput
51 14 | quae te tanta pravitas mentis tenuerit, qui tantus furor
Orator
Caput
52 101 | eloquentia ipsa, quam nullis nisi mentis oculis videre possumus.
Philippicae
Oratio, Caput
53 II, 97 | sit Creta provincia. Tu mentis [es] conpos, tu non constringendus?
Pro Archia
Caput
54 20 | poetam natura ipsa valere, et mentis viribus excitari, et quasi
Pro Balbo
Caput
55 | studio sensuque Poenorum mentis suas ad nostrum imperium
56 | Sed si certorum hominum mentis nulla ratione, iudices,
Pro Caelio
Caput
57 76 | cupiditate vincendi, de ardore mentis ad gloriam; quae studia
Pro Cluentio
Caput
58 1 | maximique aestimare conscientiam mentis suae, quam ab dis immortalibus
Pro Flacco
Caput
59 3 | nunc quae fortium civium mentis cogitationesque sustentet;
Pro Ligario
Pars, Caput
60 VI | uidetur et improuidas hominum mentis occupauisse, ut nemo mirari
Pro Milone
Caput
61 2 | sanctitatis, amplitudinis, mentis, consili publici, caput
Pro Murena
Caput
62 24 | et eorum qui res iudicant mentis permovere. Quaeritur consul
63 76 | nulla re adlici hominum mentis oportere ad magistratum
Pro Plancio
Caput
64 3 | frontis aperit hominum, mentis tegit datque eam libertatem
Pro Rabirio
Caput
65 30 | ac fortissimorum civium mentis, quae mihi videntur ex hominum
Pro Rabirio Postumo
Caput
66 43 | splendor sui nominis, nec mentis quasi luminibus officit
Pro Sestio
Caput
67 47 | restingui, alii autem tum maxime mentis sapientium ac fortium virorum,
68 95 | adulescentes quonam suas mentis conferent? ille qui monumenta
69 139 | qui largitione caecarunt mentis imperitorum, aut qui fortis
70 147 | hoc iudicio omnium bonorum mentis confirmare, improborum reprimere
Pro Sulla
Caput
71 33 | magno opere laetor; erigite mentis aurisque vestras et me de
72 76 | Cethegi, Lentuli ceterorumque mentis; quas vos in his libidines,
Timaeus
Caput
73 <LIV2 | sapientiae quam optimae mentis efficit circumque omne caelum
Tusculanae
Liber, Caput
74 Tusc, XIX | erant caligine, tamen acie mentis dispicere cupiebant.
75 Tusc, XXVI | carmen sine caelesti aliquo mentis instinctu putem fundere,
76 Tusc, XXVII | inest, quod vim memoriae, mentis, cogitationis habeat, quod
77 Tusc, XXVIII | pulchritudine virtutis vim divinam mentis adgnoscito.
78 Tusc, XXX | aspectum omnino amitterent; sic mentis acies se ipsa intuens non
79 Tusc, XXXIII | tanta vis est ad habitum mentis in iis quae gignuntur in
80 Tusc, IV | nomen insaniae significat mentis aegrotationem et morbum,
81 Tusc, V | animi adfectionem lumine mentis carentem nominaverunt amentiam
82 Tusc, V | quia non sint in potestate mentis, cui regnum totius animi
83 Tusc, V | furorem autem esse rati sunt mentis ad omnia caecitatem. Quod
84 Tusc, XV | semper idem voltus, cum mentis, a qua is fingitur, nulla
85 Tusc, XVIII | Nec vero ita dici potest, mentis laetitiam solam esse in
86 Tusc, IX | conservatque considerata iudicia mentis, sic huic inimica intemperantia
87 Tusc, XIII | perturbatione] medicorum conturbatio mentis aufertur. ~[31] Et ut corporis
88 Tusc, XV | ratione et inimicissimi mentis vitaeque tranquillae. Inportant
89 Tusc, XVI | Atque ut haec tabificae mentis perturbationes sunt, aegritudinem
90 Tusc, XXIV | potest sine perturbatione mentis irasci? Bene igitur nostri,
91 Tusc, XXXV | omittas, perturbatio ipsa mentis in amore foeda per se est. ~[
92 Tusc, XXXV | inconstantia mutabilitasque mentis quem non ipsa pravitate
93 Tusc, XXIII | esse volumus; bonum autem mentis est virtus; ergo hac beatam
|