bold = Main text
grey = Comment text
Brutus
Caput
1 60 | quaestorque his consulibus M. Cato modo plane annis cxl ante
2 61 | Cethegum consecutus est aetate Cato, qui annis ix post eum fuit
3 68 | amatur, cum penitus ignoretur Cato? antiquior est huius sermo
4 69 | et creber et distinctus Cato. nec vero ignoro nondum
5 75 | Originibus scriptum reliquit Cato. tamen illius, quem in vatibus
6 89 | senectute, ut ante dixi, M. Cato legem suadens in Galbam
7 90 | sicut idem scriptum reliquit Cato. atque etiam ipsum Libonem
8 108 | M. Fulvius Flaccus et C. Cato Africani sororis filius,
9 333 | quem ad modum accepimus, et Cato cedebat senior et qui temporibus
De divinatione
Liber, Par.
10 I, 28 | auguria, multa auspicia, quod Cato ille sapiens queritur, neglegentia
11 II, 135 | bonus efficitur et fortis, Cato noster in horum librorum
De fato
Caput
12 28 | dicentur: 'Veniet in senatum Cato', non inclusae in rerum
De finibus
Liber, Par.
13 III, | libros promerem. et quidem, Cato, hanc totam copiam iam Lucullo
14 III, | 11] Dicuntur ista, Cato, magnifice, inquam, sed
15 III, | 12] Quae adhuc, Cato, a te dicta sunt, eadem,
16 III, | 40] Ne tu, inquam, Cato, verbis illustribus et id,
17 IV, 1 | Ego autem: Ne tu, inquam, Cato, ista exposuisti, ut tam
18 IV, 1 | dissidere? ~Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas
19 IV, 2 | Existimo, igitur, inquam, Cato, veteres illos Platonis
20 IV, 6 | igitur loco, quamquam a te, Cato, diligenter est explicatum,
21 IV, 8 | 19] Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus
22 IV, 10 | Sed ut proprius ad ea, Cato, accedam, quae a te dicta
23 IV, 14 | 37] Vos autem, Cato, quia virtus, ut omnes fatemur,
24 IV, 16 | videamus, nisi aut ad haec, Cato, dicere aliquid vis aut
25 IV, 18 | sit? Placet igitur tibi, Cato, cum res sumpseris non concessas,
26 IV, 22 | oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
27 IV, 22 | loquantur? 'Nos cum te, M. Cato, studiosissimum philosophiae,
28 IV, 23 | verum respondere velles, Cato, haec erant dicenda, non
29 IV, 24 | Ista similia non sunt, Cato, in quibus quamvis multum
De legibus
Liber, Caput
30 II, 68 | alteram civitatis: ut ille Cato, quom esset Tusculi natus,
31 III, 172 | in utroque magnus noster Cato est. ~
De officiis
Liber, Caput
32 I, 36 | in exercitu remansisset, Cato ad Popilium scripsit, ut,
33 I, 112 | Num enim alia in causa M. Cato fuit, alia ceteri, qui se
34 II, 250 | Quid faenerari?", tum Cato: "Quid hominem," inquit, "
35 III, 252 | dicere solitum scripsit Cato, qui fuit eius fere aequalis,
36 III, 267 | sapientes habiti et nominati, M. Cato et C. Laelius, sapientes
37 III, 317 | OPORTERET EX FIDE BONA. M. Cato sententiam dixit, huius
De oratore
Liber, Caput
38 I, XXXVII| 171] Quid vero ille [M.] Cato? Nonne et eloquentia tanta
39 I, XLIX | eadem ratione ac via M. Cato, P. Africanus, Q. Metellus,
40 I, LIII | misericordiam concitasset, cum M. Cato, Galbae gravis atque acer
41 II, XII | scriptitarunt, ut noster Cato, ut Pictor, ut Piso;
42 II, XII | aliique permulti, talis noster Cato et Pictor et Piso, qui neque
43 II, LXIII | Nobiliorem mobiliorem" Cato; aut, ut idem, cum cuidam
44 II, LXIX | patientis ac lenti, ut, cum Cato percussus esset ab eo, qui
De re publica
Liber
45 I | Africanum avum meum scribit Cato solitum esse dicere, possit
Cato Maior de senectute
Caput
46 | Cato Maior de senectute~
47 1 | rerum tuam excellentem, M. Cato, perfectamque sapientiam,
48 1 | gravius dicant sustinere. Cato. Rem haud sane difficilem,
49 3 | 6. Laelius. Atqui, Cato, gratissimum nobis, ut etiam
50 3 | aetatem ferre possimus. Cato. Faciam vero, Laeli, praesertim
51 3 | sane, nisi molestum est, Cato, tamquam longam aliquam
52 1 | 7. Cato. Faciam, ut potero, Laeli.
53 2 | Laelius. Est, ut dicis, Cato; sed fortasse dixerit quispiam
54 2 | posse multis contingere. Cato. Est istuc quidem, Laeli,
Laelius de amicitia
Caput
55 5 | scripsi de amicitia. Tum est Cato locutus, quo erat nemo fere
56 6 | in iure civili putabatur, Cato, quia multarum rerum usum
57 9 | Galum, sed hi in pueris, Cato in perfecto et spectato
58 39 | sequebantur C. Carbo, C. Cato, et minime tum quidem C.
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
59 Ded, 2 | discrepent ab opinione populari, Cato autem, perfectus mea sententia
60 Ded, 3 | ille ipse, de quo loquor. Cato enim dumtaxat de magnitudine
61 I, 12 | horum aetates interiectus Cato, quid? innumerabiles alii (
Philippicae
Oratio, Caput
62 XIII, 30 | praetorii! quorum princeps M. Cato idemque omnium gentium virtute
Pro Archia
Caput
63 24 | In caelum huius proavus Cato tollitur: magnus honos populi
Pro Fonteio
Caput
64 45 | quos P. Rutilius, quos L. Cato, quos Cn. Pompeius habuerit;
Pro Milone
Caput
65 3 | fortissimum civem: te, M. Cato, testor, quos mihi divina
66 1 | constanter et fortiter, M. Cato, et dixit in turbulenta
Pro Murena
Caput
67 3 | respondebo. Negat fuisse rectum Cato me et consulem et legis
68 3 | probem. A quo tandem, M. Cato, est aequius consulem defendi
69 13 | Saltatorem appellat L. Murenam Cato. Maledictum est, si vere
70 13 | auctoritate, non debes, M. Cato, adripere maledictum ex
71 31 | 31] Verum haec Cato nimium nos nostris verbis
72 34 | iudicarit. Hunc tu hostem, Cato, contemnis quocum per tot
73 56 | esse debebant. Accusat M. Cato qui cum a Murena nulla re
74 60 | oportere. Ego tuum consilium, Cato, propter singulare animi
75 62 | homo ingeniosissimus, M. Cato, auctoribus eruditissimis
76 63 | autem illi--fatebor enim, Cato, me quoque in adulescentia
77 64 | magistros si qua te fortuna, Cato, cum ista natura detulisset,
78 67 | criminibus ipsis. Quid accusas, Cato, quid adfers ad iudicium,
79 71 | hominum fructum offici, Cato; sine eos qui omnia a nobis
80 74 | mecum austere et Stoice Cato, negat verum esse adlici
81 75 | 75] Qua re noli, Cato, maiorum instituta quae
82 78 | publica adduxit. Credo, Cato, te isto animo atque ea
83 81 | videtis? Te, te appello, Cato; nonne prospicis tempestatem
84 82 | volunt. Nec minus vellent, Cato, te quoque aliqua ratione,
85 83 | in periculis est tuum, M. Cato, qui mihi non tibi, sed
Pro Sestio
Caput
86 60 | cum consulibus illis M. Cato, etiam cum iam desperasset
Tusculanae
Liber, Caput
87 Tusc, XXX | et vetera et a Graecis; Cato autem sic abiit e vita,
88 Tusc, XLII | nominem, cum legiones scribat Cato saepe alacris in eum locum
89 Tusc, XXVIII| amissis fÏliis, qualis M. Cato praetore designato mortuo
90 Tusc, II | auctor in Originibus dixit Cato morem apud maiores hunc
|