Commentariolum petitionis
Caput
1 XIV | fallacia, multa in omni genere vitia versantur, multorum adrogantia,
De fato
Caput
2 11 | haec ex naturalibus causis vitia nasci possunt, extirpari
De finibus
Liber, Par.
3 III, | kak¤aw Graeci appellant, vitia malo quam malitias nominare. ~
4 III, | consuetudinem nostrae orationis vitia posuisse contraria. quod
5 III, | negant nec virtutes nec vitia crescere, tamen utrumque
6 IV, 9 | insipientiam, iniustitiam, alia vitia similia esse, omniaque peccata
7 IV, 15 | neglegemus, in Aristonea vitia incidemus et peccata obliviscemurque
8 IV, 17 | ullas praeter virtutes et vitia, inter quas quicquam omnino
9 IV, 24 | accedere nihil potest; ne vitia quidem igitur crescere poterunt,
10 IV, 24 | Atqui hoc perspicuum est, vitia alia [in] aliis esse maiora,
11 IV, 24 | haerebitis. si enim propterea vitia alia aliis maiora non sunt,
12 IV, 24 | quoniam perspicuum est vitia non esse omnium paria, finis
13 IV, 25 | inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. ~
14 IV, 28 | inconstantiae est, haec autem vitia in omnibus stultis aeque
15 IV, 28 | stultis aeque magna esse vitia, et eadem inbecillitate
16 V, 53 | unum Aristo tenuit: praeter vitia atque virtutes negavit rem
De inventione
Liber, Caput
17 I, 26 | 26] Vitia vero haec sunt certissima
18 II, 4 | eius offenderemur, aut ad vitia eius quoque accedere, cuius
De legibus
Liber, Caput
19 II, 91 | audax>. Virtutes enim, non vitia consecrari decet. Araque
20 II, 101 | severitas morum ob alia vitia cecidisset, tum fuit in
21 III, 155 | 23] Marcus: Vitia quidem tribunatus praeclare
22 III, 164 | principes, quod non solum vitia concipiunt ipsi, sed ea
De officiis
Liber, Caput
23 I, 18 | naturali et honesto duo vitia vitanda sunt, unum, ne incognita
24 I, 114 | sint, sequamur, quam ut vitia fugiamus. ~
25 I, 121 | primum illud exceptum sit ne vitia sint imitanda, deinde si
26 I, 146 | corriguntur in discendo, quorum vitia imitantur emendandi causa
27 III, 302 | constitutum sit, dicere vitia oportere, cetera sine insidiis
28 III, 305 | vir bonus, propter aliqua vitia, quae ipse norit, ceteri
29 III, 306 | venditorem eius rei, quam vendat, vitia narrare? Quid autem tam
30 III, 316 | civili, ut in iis vendendis vitia dicerentur, quae nota essent
31 III, 319 | plagam ponas, [domum propter vitia vendas,] in eam aliquis
32 III, 342 | mancipio vendundo dicendane vitia, non ea, quae nisi dixeris,
De oratore
Liber, Caput
33 I, XXV | quin acutius atque acrius vitia in dicente quam recta videat;
34 I, XLIII | praemiis, splendore decoratur, vitia autem hominum atque fraudes
35 II, XXII | delegerat, imitari etiam vitia voluit;
36 II, XLVIII| Omnium seditionum genera, vitia, pericula conlegi eamque
37 II, LVII | commovere potest, cuius ille vitia non videat? Sic ego nunc,
38 II, LXXV | 305] Quid, si, quae vitia aut incommoda sunt in aliquo
39 III, XI | videtur: sunt enim certa vitia, quae nemo est quin effugere
40 III, XII | ut arbitror, hic hodie vitia ponemus."
41 III, XXV | iudicio etiam magis infucata vitia noscuntur. ~
42 III, XLII | in genere et virtutes et vitia pro ipsis, in quibus illa
De partitione oratoria
Caput
43 81 | diligenter, ne fallant ea nos vitia, quae virtutem videntur
44 133 | probarint, fore ut multa vitia, stulta, iniqua, contraria
De re publica
Liber
45 I | deinde habent perniciosa alia vitia; nullum est enim genus illarum
46 I | prima facile in contraria vitia convertuntur, ut exsistat
47 II | commutationumque Graeciae propter ea vitia maritimarum urbium quae
48 II | conplecti maritimas Romulus et vitia vitare, quam quod urbem
Cato Maior de senectute
Caput
49 2 | 14. Sua enim vitia insipientes et suam culpam
50 1 | senectuti est, eiusque vitia diligentia compensanda sunt,
51 2 | obliviosos, dissolutos, quae vitia sunt non senectutis, sed
52 4 | etiam avari; sed haec morum vitia sunt, non senectutis. Ac
53 4 | Ac morositas tamen et ea vitia, quae dixi, habent aliquid
In Catilinam
Oratio, Caput
54 II, 25 | virtutibus tot et tanta vitia superari? ~
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
55 I | Pauci ista tua lutulenta vitia noramus, pauci tarditatem
Laelius de amicitia
Caput
56 76 | delabitur. Erumpunt saepe vitia amicorum tum in ipsos amicos,
Orator
Caput
57 231 | concludebantur uno modo. Quae vitia qui fugerit, ut neque verbum
58 231 | numerorum, is omnia fere vitia vitaverit. Nam de laudibus
59 231 | quibus sunt illa perspicue vitia contraria. ~
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
60 III, 21 | inter se, paria esse etiam vitia necesse est. Atqui pares
61 III, 22 | Sequitur igitur, ut etiam vitia sint paria, siquidem pravitates
62 III, 22 | siquidem pravitates animi recte vitia dicuntur. Atqui, quoniam
Philippicae
Oratio, Caput
63 I, 26 | integrum vobis; demonstro vitia; tollite: denuntio vim,
64 XI, 10 | meus! Occulta enim erant vitia non inquirenti. Neque nunc
Pro Caelio
Caput
65 12 | stimuli ac laboris. Flagrabant vitia libidinis apud illum; vigebant
66 29 | Ut tibi reum neminem, sed vitia ista proponas, res tamen
67 29 | accusator erexerit in rem, in vitia, in mores, in tempora, emittere
68 30 | ne aetatis ac temporum vitia noceant. Atque ego idem,
69 34 | non est? Cur te fraterna vitia potius quam bona paterna
70 57 | omnia denique inaudita vitia ac flagitia versentur, hic
Pro Cluentio
Caput
71 2 | mendacio factus, quique ea vitia quae a natura habebat etiam
Pro Flacco
Caput
72 FrM | non obscure versatus est, vitia et flagitia protuleris,
Pro Plancio
Caput
73 1 | 27] vitia me hercule Cn. Planci res
Pro Roscio Amerino
Caput
74 41 | et quaeramus, quae tanta vitia fuerint in unico filio,
75 53 | argueret explicare omnia vitia ac peccata fili quibus incensus
Pro Scauro
Caput
76 44 | stirpis ipsius et gentis vitia vicerunt. magnam quidem
Tusculanae
Liber, Caput
77 Tusc, 0 | philosophia est; haec extrahit vitia radicitus et praeparat animos
78 Tusc, II | accessit atque omnis undique ad vitia consentiens multitudo, tum
79 Tusc, XXX | Sunt enim ista non naturae vitia, sed culpae. Stultitiam.
80 Tusc, XXX | proprium stultitiae aliorum vitia cernere, oblivisci suorum. ~[
81 Tusc, XIII | partes, quaestio est. ~[30] Vitia enirn adfectiones sunt manentes,
82 Tusc, XIV | putantur quam summa illa vitia, quae virtutibus sunt contraria.
83 Tusc, XIV | Morbis enim manentibus vitia sublata esse [non] possunt,
84 Tusc, XXIV | omnia essent in moribus vitia, quod nullum erat iracundia
85 Tusc, XXXVII| dicitur: cum multa in conventu vitia conlegisset in eum Zopyrus,
86 Tusc, XXXVII| ceteris, qui illa in Socrate vitia non agnoscerent, ab ipso
87 Tusc, XXXVII| sic animus alius ad alia vitia propensior. Qui autem non
88 Tusc, XXXVII| vitiosi esse dicuntur, eorum vitia constant e falsis opinionibus
|