Academica
Liber, Caput
1 I, 1 | ecquid ipse novi. silent enim diutius Musae Varronis quam solebant,
Brutus
Caput
2 39 | regnante viguerunt, tamen multo diutius Athenae iam erant, quam
3 126 | ille facile tali ingenio, diutius si vixisset, vel paternam
4 236 | laborem quasi cursum forensem diutius non tulit, quod et corpore
5 279 | duorum adulescentium, qui si diutius vixissent, magnam essent
De divinatione
Liber, Par.
6 I, 49 | respiceret; illum autem id diutius facere non potuisse elatumque
De finibus
Liber, Par.
7 II, | ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum
8 III, | sit inpudens, si virtuti diutius repugnet, aut si honestis
De haruspicum responso
Caput
9 11 | sed ut huic furiae, si diutius in hac urbe quam delere
10 49 | tum ille cui nulla hostium diutius urbs umquam fuit clausa,
11 51 | Sed ne id viros optimos diutius delectet, legant hanc eius
De inventione
Liber, Caput
12 I, 12 | non secuti putemur aut, si diutius in hoc constiterimus, moram
13 I, 61 | dicendum, ne in huiusmodi rebus diutius, quam ratio praecipiendi
14 I, 109 | obsecratio. Commotis autem animis diutius in conquestione morari non
15 II, 138 | Atque in hoc loco cum diutius commoratus sui facti rationem
De lege agraria
Oratio, Caput
16 II, 62 | id profecto perficiet ne diutius inviti ferre cogamini. Verum
17 II, 79 | Romani, deludi vosmet ipsos diutius a tribuno plebis patiemini?
18 III, 16 | vos <in> errore versari diutius non oportet. Num quis vestrum
De legibus
Liber, Caput
19 I, 2 | multaque alia multis locis diutius commemoratione manent quam
De officiis
Liber, Caput
20 II, 215 | libenter facias, curare ut id diutius facere non possis? Atque
21 II, 236 | coepissent. Non essem passus diutius eos imperare.' Ne illi multa
De oratore
Liber, Caput
22 II, LVIII| 235] Ac ne diutius vos demorer, de omni isto
23 II, XC | venerim neque inde umquam diutius quam quaestor afuerim? Sed
24 III, V | praesertim munus putem me diutius posse debere?" "Quinam igitur"
25 III, XIII | neque vero in illo altero diutius commoremur, ut disputemus,
26 III, XX | decedens Athenis, ubi ego diutius essem moratus, nisi Atheniensibus,
27 III, XXV | primo aspectu nos ceperunt, diutius non delectant; cum eidem
28 III, XXV | potione uti aut cibo dulci diutius potest? Cum utroque in genere
29 III, XL | haberet enim moram sperantis diutius esse victurum - sed "rape":
De provinciis consularibus
Caput
30 8 | vos non summitetis, hunc diutius manere patiemini? cuius,
31 9 | 9] An vero in Syria diutius est Semiramis illa retinenda?
32 12 | Retinete igitur in provincia diutius eum, qui de sociis cum hostibus,
De re publica
Liber
33 I | factiones aut tyranni, nec diutius unquam tenetur idem rei
34 I | quandam [magnam], qua carere diutius vix possunt liberi, deinde
35 I | ac prudentissimi, ne si diutius in hoc genere verser, quasi
Cato Maior de senectute
Caput
36 2 | ipsorum animi efficerent, quo diutius memoriam sui teneremus.
In Catilinam
Oratio, Caput
37 I, 10 | intersit. Nobiscum versari iam diutius non potes; non feram, non
38 I, 16 | elapsa est! [tamen ea carere diutius non potes] quae quidem quibus
39 I, 24 | praemissam? Tu ut illa carere diutius possis, quam venerari ad
40 III, 29 | vigiliisque defendite. Id ne vobis diutius faciundum sit, atque ut
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
41 XII | decorarat atque auxerat diutius vestrorum scelerum pestem
In Vatinium
Caput
42 21 | 21] ac ne diutius loquar de auguratu tuo,—
Laelius de amicitia
Caput
43 68 | silvestribus, in quibus diutius commorati sumus. ~
44 104 | mihi aetas ipsa solacium. Diutius enim iam in hoc desiderio
Orator
Caput
45 10 | occidere fluere labi nec diutius esse uno et eodem statu.
Philippicae
Oratio, Caput
46 II, 45 | Quae flagitia domus illa diutius ferre non potuit. Scisne
47 II, 92 | igitur me fefellit, aut num diutius sui potuit dissimilis esse?
48 II, 116 | armis, tui te, mihi crede, diutius non ferent. Quae est autem
49 X, 19 | libertatis exarsit, servire diutius non potest civitas; serius
50 X, 21 | cuius desiderium ferre diutius civitas non potest.~
51 XI, 26 | ipse accipere manicas nec diutius obsidionis metum sustinere.
Post reditum in senatu
Caput
52 16 | occultanda tanta flagitia diutius uti non liceret? cum hoc
53 27 | referretur; meque, etiam si diutius calumniarentur, redire iussistis.
54 34 | sed cum viderem me non diutius quam ipsam rem publicam
Pro Caecina
Caput
55 9 | causam profecto auferam, ne diutius de controversia nostra ac
Pro Caelio
Caput
56 44 | firmiore animo praeditis diutius molestae non solent esse (
57 55 | 55] Sed cur diutius vos, iudices, teneo? Ipsius
58 75 | voluptatum, quae cum inclusae diutius et prima aetate compressae
Pro Cluentio
Caput
59 2 | esse videantur, tamen, ne diutius oratione mea suspensa exspectatio
60 3 | filiae non libidinis. Itaque diutius suspicionibus obscuris laedi
61 2 | maximo cum dolore emori; nec diutius vixit quam locuta est, nam
62 4 | necessariae, in qua ego diutius non morabor, quoniam, quod
63 3 | improbitatem coloni in Falerno diutius ferre posset et huc ad urbem
Pro Fonteio
Caput
64 19 | 17] Dubitabitis etiam diutius, iudices, quin illud quod
65 24 | eandem rem animis agitare et diutius uno <quoque> de teste cogitare
Pro Milone
Caput
66 1 | iudices, etiam dubitandum et diutius cogitandum est? Ante fundum
Pro Plancio
Caput
67 2 | neque te neque quemquam diutius patiar errare. ~
Pro Quinctio
Caput
68 XI | Naevi, citabo. Annum et eo diutius post mortem C. Quincti fuit
69 XVII | deinde, si latitare ac diutius ludificare videatur, amicos
70 XVIII | Quinctius laborabit et, diutius in tanto metu miser periculoque
Pro Roscio Amerino
Caput
71 21 | 21] Ne diutius teneam, iudices, societas
72 26 | neque sese arbitrari posse diutius alienam pecuniam domino
73 82 | de tam perspicuis rebus diutius disseram. Eruci criminatio
74 154 | iudices, hanc pati nolite diutius in hac re publica versari;
Pro Roscio Comoedo
Caput
75 8 | clara sunt consuetudine diutius dicere non debeo; illud
76 39 | nomine abstulisse? tamen diutius inludere viri optimi existimationi,
Pro Sestio
Caput
77 69 | cum hoc non possent iam diutius sustinere, initur consilium
78 130 | gravitatem plenam antiquitatis diutius homo eiusdem sanguinis potuit
Pro Sulla
Caput
79 76 | inclusis in re publica pestibus diutius haec stare potuisse. Itaque
Topica
Caput
80 4 | enim id cernebam—debere diutius, ne ipsi iuris interpreti
Tusculanae
Liber, Caput
81 Tusc, IV | declamitabam causas, quod nemo me diutius fecit, sic haec mihi nunc
82 Tusc, XLVI | domo prodire cunctari illum diutius in vita fortunae obiectum
83 Tusc, XXXV | dicit, quae ne vivus quidem diutius habebat quam fruebatur.' ~[
|