Brutus
Caput
1 23 | prudenter intellegit; quare qui eloquentiae verae dat operam, dat prudentiae,
2 26 | Testis est Graecia, quae cum eloquentiae studio sit incensa iamdiuque
3 40 | nisi iam tum esset honos eloquentiae; neque ipse poeta hic tam [
4 56 | esse aut omnino tum ullum eloquentiae praemium fuisse nihil sane
5 57 | Cornelius Cethegus, cuius eloquentiae est auctor et idoneus quidem
6 58 | loquuntur; sed est ea laus eloquentiae certe maxuma: ~is dictust
7 66 | quem florem aut quod lumen eloquentiae non habent? amatores huic
8 84 | Laelium: sic ingeni litterarum eloquentiae sapientiae denique etsi
9 108 | opus esset satis habuisse eloquentiae dicitur; isdemque temporibus
10 150 | esset oratori et Servius eloquentiae tantum adsumpsisse, ut ius
11 165 | fuiss e summasque virtutes, eloquentiae tantum, quod esset in rebus
12 166 | magnus erat, tamen etiam eloquentiae quandam mediocritatem adferebat. ~
13 182 | publica maxumis praemiis eloquentiae propositis omnes cupisse
14 253 | verborum dilectum originem esse eloquentiae tribueritque, mi Brute,
15 279 | vixissent, magnam essent eloquentiae laudem consecuti. ~
16 320 | procedens ut in ceteris eloquentiae partibus, tum maxume in
17 322 | litteris, quibus fons perfectae eloquentiae continetur; nemo qui philosophiam
18 330 | clarissimi oratoris mortem orbae eloquentiae quasi tutores relicti sumus,
19 331 | omne virtutis cum summa eloquentiae laude iunxisses. ~
20 333 | ipsorum ad aetatem laus eloquentiae perfecta nondum fuit; Antonius,
De finibus
Liber, Par.
21 IV, 22 | civitatum perscripsimus. Eloquentiae vero, quae et principibus
De inventione
Liber, Caput
22 I, 1 | copia dicendi ac summum eloquentiae studium. Nam cum et nostrae
23 I, 5 | quidem animo nihilo minus eloquentiae studendum est, etsi ea quidam
De lege agraria
Oratio, Caput
24 II, 13 | causa fecerit, an hoc genere eloquentiae delectetur nescio. Tametsi,
De officiis
Liber, Caput
25 II, 228 | quoque loco intermissionem eloquentiae, ne dicam interitum deplorarem,
De optimo genere oratorum
Pars, Caput
26 IV, 10 | unum iudicem diceremus, vim eloquentiae sua facultate, non rei natura
De oratore
Liber, Caput
27 I, IV | omittam Graeciam, quae semper eloquentiae princeps esse voluit, atque
28 I, IV | umquam vehementius quam eloquentiae studia viguerunt.
29 I, V | causarum varietate, amplissimis eloquentiae propositis praemiis esse
30 I, IX | constituendam rem publicam, num eloquentiae vestigium apparet? Quid?
31 I, X | nostra familia sine ulla eloquentiae et laude versantur, num
32 I, XIV | facultate utebatur, non eloquentiae.
33 I, XXIII | deum, tum vero tibi numquam eloquentiae maiorem tribui laudem quam
34 I, XXXII | non ut ea secuti oratores eloquentiae laudem sint adepti, sed,
35 I, LV | idcirco istam iuris scientiam eloquentiae tamquam ancillulam pedisequamque
36 II, II | se posse profitetur, aut eloquentiae nomen relinquendum est.
37 II, III | dicere, sive, ut ille pater eloquentiae de se Isocrates scripsit
38 II, XIII | non est; nemo enim studet eloquentiae nostrorum hominum, nisi
39 II, XIX | quinque faciunt quasi membra eloquentiae, invenire quid dicas, inventa
40 II, LV | numquam castra videris! An eloquentiae? Quae neque est in te, et,
41 II, LXXXII| quamquam una fere vis est eloquentiae, tamen quia summa dignitas
42 II, LXXXIX| neminem sapientiae laudem et eloquentiae sine summo studio et labore
43 III, III | quidem ad summam gloriam eloquentiae efflorescenti ferro erepta
44 III, XIV | admiratio ingeni, omnis laus eloquentiae continetur; nemo enim umquam
45 III, XIV | Antonius et eis hoc nomen dixit eloquentiae solis esse tribuendum. Qua
46 III, XVII | ducem et sententiae atque eloquentiae principem in senatu, in
47 III, XX | 76] illa vis autem eloquentiae tanta est, ut omnium rerum,
48 III, XXIV | inlustrandae orationis ac totius eloquentiae cumulandae, quarum altem
49 III, XXVI | 104] Summa autem laus eloquentiae est amplificare rem ornando,
50 III, XXXV | sapientiam iunctam habere eloquentiae, philosophum appellare malet,
Orator
Caput
51 3 | igitur idque iam saepius quod eloquentiae genus probem maxime et quale
52 6 | cur eorum qui se studio eloquentiae dediderunt spes infringatur
53 | non] cadit, sic perfectae eloquentiae speciem animo videmus, effigiem
54 15 | fuisse gnarumque, quod est eloquentiae maximum, quibus orationis
55 18 | Antonius, cui vel primas eloquentiae patrum nostrorum tribuebat
56 18 | videlicet in eius mente species eloquentiae, quam cernebat animo, re
57 19 | comprehensam animo quandam formam eloquentiae, cui quoniam nihil deerat,
58 | VIII. Semper oratorum eloquentiae moderatrix fuit auditorum
59 40 | domus eius officina habita eloquentiae est. ~
60 43 | suscepimus, sed excellentis eloquentiae speciem et formam adumbrabimus;
61 44 | propria magis prudentiae quam eloquentiae: qua tamen in causa est
62 56 | infantes actionis dignitate eloquentiae saepe fructum tulerunt et
63 56 | potest. Volet igitur ille qui eloquentiae principatum petet et contenta
64 61 | perfecti oratoris et summae eloquentiae species exprimenda est.
65 70 | postulabit causa dicere. Sed est eloquentiae sicut reliquarum rerum fundamentum
66 97 | posse diffiderent. Huius eloquentiae est tractare animos, huius
67 112 | quaerimus: rei potius, id est eloquentiae vim et naturam explicemus.
68 115 | 115] Ego eum censeo qui eloquentiae laude ducatur non esse earum
69 125 | ea inciderit in qua vis eloquentiae possit expromi, tum se latius
70 139 | vides—omnis eluceat oportet eloquentiae magnitudo. ~
Pro Caelio
Caput
71 46 | cur in tantis praemiis eloquentiae, tanta voluptate dicendi,
Pro Sestio
Caput
72 3 | defensionis, querelae quam eloquentiae, doloris quam ingeni partis
Tusculanae
Liber, Caput
73 Tusc, 0 | illa facultas, et effectus eloquentiae est audientium adprobatio)
|