Brutus
Caput
1 10 | salutavi: Quid vos, inquam, Brute et Attice? numquid tandem
2 13 | delectaverint. Istae vero, inquam, Brute, non modo delectationem
3 14 | est? Istum ipsum, inquam, Brute, dico librum mihi saluti
4 18 | vero, inquam, tibi ego, Brute, non solvam, nisi prius
5 22 | et saepe facio. nam mihi, Brute, in te intuenti crebro in
6 24 | 24] Praeclare, inquam, Brute, dicis eoque magis ista
7 74 | apta videntur huic sermoni, Brute, Attico adsigna, qui me
8 75 | 75] Recte, inquam, Brute, intellegis. atque utinam
9 91 | Nec enim est eadem inquam, Brute, causa non scribendi et
10 109 | fuit. tuus etiam gentilis, Brute, M. Pennus facete agitavit
11 119 | 119] Et ego: non, inquam, Brute, sine causa, propterea quod
12 120 | 120] Quo magis tuum, Brute, iudicium probo, qui eorum [
13 123 | ego, inquam, intellego, Brute, quem dicas; certe enim
14 125 | noli enim putare quemquam, Brute, pleniorem aut uberiorem
15 125 | lego. Immo plane, inquam, Brute, legas censeo. damnum enim
16 126 | inquam, est hic orator, Brute, si quisquam alius, iuventuti;
17 130 | Brutus, in quo magnum fuit, Brute, dedecus generi vestro,
18 148 | Hic ego: noli, inquam, Brute, existimare his duobus quicquam
19 149 | omnis virtus sit, ut vestra, Brute, vetus Academia dixit, mediocritas,
20 152 | anteponis? Sic enim, inquam, Brute, existumo, iuris civilis
21 171 | esse quendam scio. id tu, Brute, iam intelleges, cum in
22 187 | mihi cane et populo, mi Brute', dixerim, ut qui audient
23 192 | 192] quid tu, Brute? possesne, si te ut Curionem
24 211 | vero Scipionis etiam tu, Brute, credo, aliquando audisti
25 212 | Recte, inquam, iudicas, Brute. etenim istius genus est
26 219 | commisisset? ~Quid autem, inquam, Brute, stultius quam, si ea vituperare
27 222 | acutum, patremque tuum, Brute, iuris quo que et publici
28 230 | mea cum aetate et cum tua, Brute, et cum aliquanto superiore
29 231 | igitur, ut ad te oratorem, Brute, pervenerimus tam multis
30 232 | ego: vere tibi, inquam, Brute, dicam. non me existimavi
31 252 | 252] Sed tamen, Brute, inquit Atticus, de Caesare
32 253 | eloquentiae tribueritque, mi Brute, huic nostro, qui me de
33 255 | Et recte quidem, inquam, Brute; modo sit hoc Caesaris iudici,
34 266 | perdidisset. Sileamus, inquam, Brute, de istis, ne augeamus dolorem.
35 279 | ipsis, quoniam id etiam, Brute, postulas, pauca dicemus.
36 300 | explicabis? ~Vero, inquam, Brute; sed in Cumano aut in Tusculano
37 307 | perspicere, quoniam voluisti, Brute, possis—nam Attico haec
38 309 | est; sine qua etiam tu, Brute, iudicavisti te illam iustam
39 317 | non talis qualem tu eum, Brute, iam deflorescentem cognovisti,
40 324 | perterritum armis hoc studium, Brute, nostrum conticuit subito
41 324 | quidem causis tu etiam, Brute, praesto fuisti complurisque
42 327 | non erat. hoc tibi ille, Brute, minus fortasse placuit
43 330 | 330] Nos autem, Brute, quoniam post Hortensi clarissimi
44 330 | sustentor quam tu mihi, Brute, adhibuisti tuis suavissimis
45 331 | 331] Sed in te intuens, Brute, doleo, cuius in adulescentiam
46 332 | etsi cursum ingeni tui, Brute, premit haec importuna clades
De finibus
Liber, Par.
47 I, | 1] Non eram nescius, Brute, cum, quae summis ingeniis
48 III, | 1] Voluptatem quidem, Brute, si ipsa pro se loquatur
49 III, | rebus autem saepenumero, Brute, vereor ne reprehendar,
50 V, 29| Cum audissem Antiochum, Brute, ut solebam, cum M.Pisone
51 V, 31| oratio attende, quaeso, Brute, satisne videatur Antiochi
De oratore
Liber, Caput
52 II, LV| in Privernati essemus." "Brute, testificatur pater se tibi
53 II, LV| filius." "Vbi sunt hi fundi, Brute, quos tibi pater publicis
54 II, LV| et celeritate verborum "Brute, quid sedes? Quid illam
Orator
Caput
55 1 | quod rogares diu multumque, Brute, dubitavi. Nam et negare
56 19 | Investigemus hunc igitur, Brute, si possumus, quem numquam
57 | Magnum opus omnino et arduum, Brute, conamur; sed nihil difficile
58 40 | semper a nobis, non numquam, Brute, leniter et erudite repugnante
59 52 | 52] Quod quidem ego, Brute, ex tuis litteris sentiebam,
60 73 | satis. Magnus est locus hic, Brute, quod te non fugit, et magnum
61 100 | 100] Tenemus igitur, Brute, quem quaerimus, sed animo;
62 110 | 110] Cum dico me, te, Brute, dico; nam in me quidem
63 136 | sententias: quas cum tu optime, Brute, teneas, quid attinet nominibus
64 174 | 174] Visne igitur, Brute, totum hunc locum accuratius
65 227 | 227] Nihil enim est aliud, Brute, quod quidem tu minime omnium
66 237 | Habes meum de oratore, Brute, iudicium; quod aut sequere,
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
67 Ded, 1| 1] Animadverti, Brute, saepe Catonem, avunculum
Tusculanae
Liber, Caput
68 Tusc, I| aliquando liberatus, rettuli me, Brute, te hortante maxime ad ea
69 Tusc, 0| haud placere". Ego autem, Brute, necesse mihi quidem esse
70 Tusc, I| I. [1] Quidnam esse, Brute, causae putem, cur, cum
71 Tusc, I| hominum ingenia virtutesque, Brute, soleo mirari, tum maxime
72 Tusc, I| I. [1] Quintus hic dies, Brute, finem faciet Tusculanarum
73 Tusc, I| dubitationem avunculus tuus, Brute, sustulit, omnia, quae cadere
|