Brutus
Caput
1 81 | habitus eloquens, qui pro L. Cotta dixit accusante Africano;
2 82 | 82] Tum ipse L. Cotta est veterator habitus; sed
3 115 | ipse pro sese et pauca C. Cotta, quod sororis erat filius—
4 137 | 137] L. etiam Cotta praetorius in mediocrium
5 137 | Atque ego et in hoc ipso Cotta et in aliis pluribus intellego
6 182 | aequales propemodum fuerunt C. Cotta P. Sulpicius Q. Varius Cn.
7 183 | 183] ex his Cotta et Sulpicius cum meo iudicio
8 189 | adulescentibus nobis cum esset Cotta et Hortensius, num quis,
9 201 | quando igitur, inquam, a Cotta et Sulpicio haec omnis fluxit
10 202 | inveniebat igitur acute Cotta, dicebat pure ac solute;
11 203 | Crassum hic volebat imitari; Cotta malebat Antonium; sed ab
12 204 | enim tam dissimile quam Cotta Sulpicio, et uterque aequalibus
13 207 | Philippum fere aut ad Caesarem; Cotta <tum et> Sulpicius expetebantur.
14 227 | solitudo. Sulpicius occider at, Cotta aberat et Curio; vivebat
15 259 | loquendi famam confecerat. Cotta, qui se valde dilatandis
16 297 | quae de his ipsis, quae de Cotta, quae de Sulpicio, quae
17 303 | florescente Crassus est mortuus, Cotta pulsus, iudicia intermissa
18 305 | primus dolor percussit, Cotta cum est expulsus. reliquos
19 317 | imitandi cupiditate incitarent, Cotta et Hortensius; quorum alter
20 317 | Dolabella consulari, cum Cotta princeps adhibitus esset,
21 318 | quaesturam nos, consulatum Cotta, aedilitatem peteret Hortensius.
22 318 | Siciliensis excepit annus, Cotta ex consulatu est profectus
23 333 | Antonius, Crassus, post Cotta, Sulpicius, Hortensius.
Commentariolum petitionis
Caput
24 XII | mentiri malint quam negare. C. Cotta, in ambitione artifex, dicere
De consulatu suo
Caput
25 2 | quae quondam et consule Cotta~Lydius ediderat Tyrrhenae
De divinatione
Liber, Par.
26 I, 8 | vero," inquam; "etenim ipse Cotta sic disputata ut Stoicorum
27 I, 8 | quidem istuc," inquit, "a Cotta, et vero saepius, credo,
28 I | quae quondam et consule Cotta~Lydius ediderat Tyrrhenae
29 II | redemptor, qui columnam illam de Cotta et de Torquato conduxerat
De lege agraria
Oratio, Caput
30 II, 44 | cursus hoc tempore quos L. Cotta L. Torquato consulibus cucurrerunt?
De legibus
Liber, Caput
31 III, 177 | ingenii summaque prudentia L. Cotta dicebat, nihil omnino actum
De officiis
Liber, Caput
32 II, 220 | amplissima. Dicebat idem Cotta, Curio. Nobis quoque licet
De oratore
Liber, Caput
33 I, VII | dignitatis suae conlocarent, C. Cotta, qui [tum] tribunatum plebis
34 I, VII | tribus illis consularibus Cotta deplorata et commemorata
35 I, VIII | relaxarentur animi omnium, solebat Cotta narrare Crassum sermonem
36 I, XXII | 100] Tum Cotta "quoniam [id,] quod difficillimum
37 I, XXII | 104] Quod si te, Cotta, arbitrarer aut te, Sulpici,
38 I, XXIX | Minime vero," inquit Cotta; "nunc enim te iam exoremus
39 I, XXX | adridens "quid censes," inquit "Cotta, nisi studium et ardorem
40 I, XXX | Tum Sulpicius "o diem, Cotta, nobis" inquit "optatum!
41 I, XXXV | Tum Scaevola "quid est, Cotta?" inquit "quid tacetis?
42 I, XXXV | 163] "Ego vero" inquit Cotta "a te peto, Scaevola: -
43 I, LXII | dubitare visus est Sulpicius et Cotta, utrius oratio propius ad
44 II, III | Antonius autem inambularet cum Cotta in porticu, repente eo Q.
45 II, IV | Sulpicius familiaris meus aut Cotta plus quam ego apud te valere
46 II, VII | disserat, quemque iam dudum et Cotta et Sulpicius exspectat?"
47 II, XXIII| recte potest, Caesar et Cotta; quorum alter inusitatum
48 II, XXVII| quidem locos - vobis hoc, Cotta et Sulpici, dico - multa
49 II, XXXII| multo etiam magis ad vos, Cotta noster et Sulpici: quo modo
50 II, XC | dicere." "Ille vero" inquit Cotta "ornamenta orationis non
51 II, XC | tuam putas pertinere?" Tum Cotta ridens "possem tibi," inquit "
52 III, III | miserosque casus; ex quibus [C.] Cotta, quem ille florentem reliquerat,
53 III, IV | interfuissemus et quibus C. Cotta tantum modo locos ac sententias
54 III, V | requierunt, in primis hoc a se Cotta animadversum esse dicebat,
55 III, VIII | prope aequales Sulpicius et Cotta. Quid iam inter se dissimile?
56 III, XI | tuus, Catule, sodalis, L. Cotta, gaudere mihi videtur gravitate
57 III, XII | 46] Qua re Cotta noster, cuius tu illa lata,
58 III, XXXVI| 144] Tum Cotta "equidem," inquit "Crasse,
59 III, LV | Crasse, video," inquit Cotta "quod nota esse nobis putes,
60 III, LXI | 230] quo magis est tibi, Cotta, et tibi, Sulpici, vigilandum
In Catilinam
Oratio, Caput
61 III, 19 | profecto memoria tenetis Cotta et Torquato consulibus complures
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
62 XXVI | summo ingenio praeditus, C. Cotta, nullo certo hoste flagravit.
63 XXVI | quam Piso, prudentior quam Cotta, abundantior consilio, ingenio,
Orator
Caput
64 106 | est aut sibi ipse, numquam Cotta visus esset, numquam Sulpicius,
65 106 | Hortensius; nihil enim ample Cotta, nihil leniter Sulpicius,
Philippicae
Oratio, Caput
66 II, 13 | numero reliqui sunt. L. Cotta, vir summo ingenio summaque
Pro Caecina
Caput
67 97 | libertatem defenderem et Cotta xviris religionem iniecisset
68 97 | Atque hoc et contra dicente Cotta et Sulla vivo iudicatum
Pro Fonteio
Caput
69 40 | suo iudicio, quam multa L. Cotta, denique P. Rutilius! qui,
Pro Sestio
Caput
70 73 | princeps rogatus sententiam L. Cotta dixit id quod dignissimum
|