Brutus
Caput
1 139 | 139] Omnia veniebant Antonio in mentem; eaque suo quaeque
2 141 | sententiis. sed cum haec magna in Antonio tum actio singularis; quae
3 143 | requireret. equidem quamquam Antonio tantum tribuo quantum supra
4 163 | opere laudas, vellem aliquid Antonio praeter illum de ratione
5 173 | igitur summis Crasso et Antonio L. Philippus proxumus accedebat,
6 186 | civitate eloquentissimus? in Antonio et Crasso aut dubitaret
7 230 | magis iam etiam vigebat Antonio; et cum Philippo iam sene
8 301 | excellente tum Crasso et Antonio, dein Philippo, post Iulio,
De oratore
Liber, Caput
9 I, XIV | fuisse; nec, si huic M. Antonio pro Hermodoro fuisset de
10 I, XLVII| naturae meae, petimus ab Antonio, ut ea, quae continet neque
11 I, XLVII| inquit Sulpicius; "nam Antonio dicente etiam quid tu intellegas,
12 II, I | plurimum, et patruus, qui cum Antonio in Ciliciam profectus una
13 II, I | 3] De Antonio vero, quamquam saepe ex
14 II, II | qualis fuit in Crasso et Antonio, non cognitis rebus omnibus,
15 II, III | permulta de eloquentia cum Antonio disseruisse et tamquam in
16 II, XXIX | privabis, ut, si quid ab Antonio aut praetermissum aut relictum
17 II, LVII | inquit Iulius "adsentior Antonio dicenti nullam esse artem
18 II, XC | aliquid intellegerem ab Antonio praetermissum, non essem
19 II, XC | Hic ille "primum quis Antonio permisit," inquit "ut et
20 III, IV | genere perfectus, ut neque in Antonio deesset hic ornatus orationis
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
21 II | instructam et ornatam, quam cum Antonio commutavi, quod ita existimabam
Orator
Caput
22 69 | eloquens—hunc enim auctore Antonio quaerimus—is qui in foro
23 106 | 106] Atqui si Antonio Crassus eloquens visus non
Philippicae
Oratio, Caput
24 II, 6 | temperantiae fuit, de M. Antonio querentem abstinere maledictis!
25 II, 12 | 12] Non placet M. Antonio consulatus meus. At placuit
26 II, 55 | ratiocinabimur, uni accepta referemus Antonio. Ut Helena Troianis, sic
27 II, 87 | multis post saeculis a M. Antonio [quod fas non est] rex Romae
28 III, 8 | libertas, quam est depulso iam Antonio retinenda nobis.~
29 III, 9 | habebant; nec tamen, ut Antonio senatum habente in consilio
30 III, 28 | aut quo modo? Quid est in Antonio praeter libidinem, crudelitatem,
31 IV, 7 | Quid igitur D. Brutus de M. Antonio iudicavit?~
32 IV, 9 | ab senatu, quod resistat Antonio. Quem si consulem illa provincia
33 V, 3 | milites veteranos, qui cum ab Antonio in colonias essent deducti,
34 V, 5 | opinio decreturum aliquem Antonio illam ultimam Galliam, quam
35 V, 6 | III] Agitur, utrum M. Antonio facultas detur opprimendae
36 V, 7 | Italiam moderato homini, L. Antonio, dividendam dedit. Quid?
37 V, 37 | non debeatur? Nam, si M. Antonio patuisset Gallia, si oppressis
38 V, 37 | non tradidit, sed opposuit Antonio.~
39 V, 38 | voluntatis et iudicii sui, cum Antonio diadema Caesari imponente
40 VI, 8 | provinciam iudicasset, legiones Antonio et provinciam tradere, domum
41 VI, 15 | possem sine risu dicere: 'L. ANTONIO A IANO MEDIO PATRONO'. Itane?
42 VI, 15 | Iano inventus est qui L. Antonio mille nummum ferret expensum? [
43 VII, 8 | semper auctor pacem cum M. Antonio esse nolo. Magna spe ingredior
44 VII, 11 | Romani bellum gerentem cum Antonio provinciamque fidelissimam
45 VII, 21 | Quae potest pax esse M. Antonio primum cum senatu? quo ore
46 VII, 21 | voluntas iudiciumque de Antonio. Qui frequentissimi in gradibus
47 VII, 23 | Italia fient. Magna pax Antonio cum iis, his item cum illo!
48 VIII, 17 | ego D. Bruto faveo, tu M. Antonio; ego conservari coloniam
49 VIII, 21 | consolabar, quod, cum illi ab Antonio contempti et reiecti revertissent
50 VIII, 32 | ferant, legatos nostros ab Antonio despectos et inrisos facile
51 VIII, 33 | censeo: 'Eorum, qui cum M. Antonio sint, qui ab armis discesserint
52 VIII, 33 | fraudi ne sit, quod cum M. Antonio fuerint. Si quis eorum,
53 VIII, 33 | Si quis eorum, qui cum M. Antonio sunt, fecerit, quod honore
54 IX, 15 | reiectaeque legationis ab Antonio manebit testificatio sempiterna. [
55 X, 9 | esset vel receptaculum pulso Antonio vel agger oppugnandae Italiae
56 X, 10 | Erat ei spes una in C. Antonio, qui duorum fratrum aetatibus
57 X, 11 | Vatini legionibus quid erat Antonio?~
58 XII, 1 | accipere, aperte favere Antonio.~
59 XII, 10 | alios eiecerunt missos ab Antonio, pecunia, militibus et,
60 XII, 19 | offendatur Antonius. Quodsi de Antonio non laboratis, mihi certe,
61 XIII, 11 | Dolabella recuperabit, etiam ab Antonio Tusculanum, iique, qui nunc
62 XIII, 28 | siluero, invidisse videar Antonio. Est etiam Asinius quidam,
63 XIII, 36 | facinus' (ita enim videtur Antonio), sibi parcere idem sentienti.~
64 XIII, 37 | vestigium. Cavebat etiam L. Antonio, qui fuerat aequissimus
65 XIV, 26 | proelii faciendi et cum Antonio confligendi fuit, dignus
66 XIV, 27 | quartam illam, quae relicto Antonio se olim cum Martia legione
Pro Sestio
Caput
67 8 | providerit. atque ego de Antonio nihil dico praeter unum:
|