Brutus
Caput
1 141 | subrauca natura. sed hoc vitium huic uni in bonum convertebat. ~
2 279 | utrum ista sanitas fuerit an vitium? quis enim non fateatur,
De divinatione
Liber, Par.
3 II, 176 | Itaque comitiorum solum vitium est fulmen, quod idem omnibus
4 II, 229 | liberarentur. Multi etiam naturae vitium meditatione atque exercitatione
De finibus
Liber, Par.
5 I, | reliquerunt. sed hoc commune vitium, illae Epicuri propriae
6 II, | opprimenda est. non est enim vitium in oratione solum, sed etiam
7 III, | per se ipsum, id eo ipso vitium nominatum puto, vel etiam
8 III, | ad aliud nos unum certum vitium consuetudo Latina traduceret.
9 III, | traduceret. nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. ~
10 IV, 14 | reliquit. Ut si cultura vitium, cuius hoc munus est, ut
11 IV, 14 | causa si igitur illa cultura vitium in vite insit ipsa, cetera,
12 V, 45 | aut non appareat corporis vitium aut quam minimum appareat?
De inventione
Liber, Caput
13 I, 30 | neglegenter. Quare, ut hoc vitium vitetur, omnia torquenda
14 I, 72 | concludenda esse et illud vitium, quod illis displicet, magnopere
15 I, 88 | saepe obscurius positum vitium pro vero probatur, cum aut
16 I, 89 | ostendetur, si aut in ipso vitium erit aut non ad id, quod
17 I, 89 | accommodabitur. Atque in ipso vitium erit, si omnino totum falsum
18 II, 165 | est diffidentia et ea re vitium est; audacia non contrarium,
19 II, 165 | est ac propinquum et tamen vitium est. Sic uni cuique virtuti
20 II, 165 | cuique virtuti finitimum vitium reperietur, aut certo iam
De legibus
Liber, Caput
21 III, 150 | hominibus est hoc fortasse vitium. Sed quaero quid reapse
De officiis
Liber, Caput
22 I, 10 | praeterire aliquid maximum vitium in dividendo sit, duo praetermissa
23 I, 18 | temere assentiamur, quod vitium effugere qui volet--omnes
24 I, 19 | 19] Alterum est vitium, quod quidam nimis magnum
25 I, 121 | cui dedecori esse nefas et vitium iudicandum est. ~
26 I, 130 | ornatus, et huic simile vitium in gestu motuque caveatur.
27 I, 134 | primisque provideat, ne sermo vitium aliquod indicet inesse in
28 II, 238 | 77] Nullum igitur vitium taetrius est, ut eo, unde
29 III, 277 | aut corporis aut fortunae vitium vitiis animi gravius existimat.
30 III, 318 | pertinere notum esse emptori vitium, quod nosset venditor. Quod
31 III, 318 | aequitatem Antonius, "quoniam id vitium ignotum Sergio non fuisset,
De oratore
Liber, Caput
32 I, III | disiunctum, in dicendo autem vitium vel maximum sit a vulgari
33 I, LVIII | quid arborum putatio ac vitium, quo tempore anni aut quo
34 II, XIX | primum exponerentur, in quo vitium est, si genus ullum praetermittitur;
35 II, LII | maximeque hoc est commune vitium et perpetuum, invidetur
36 II, LX | sed non numquam in hoc vitium scurrile delabitur. "Cenabo"
37 II, LXVI | deformitatem aut in aliquod vitium corporis ducuntur cum similitudine
38 III, XI | 42] Est autem vitium, quod non nulli de industria
39 III, XXIX | virtus in homine aut num in vitium possit convertere.
40 III, XXXVII| non magna laus est vitare vitium, quamquam est magnum, verum
41 III, XLIV | efficitur coniunctione verborum, vitium est, et tamen eam coniunctionem
Cato Maior de senectute
Caput
42 1 | non proprium senectutis vitium est, sed commune valetudinis.
43 2 | 52. Quid ego vitium ortus, satus, incrementa
44 3 | religatio et propagatio vitium, sarmentorum ea, quam dixi
Laelius de amicitia
Caput
45 91 | multis nominibus est hoc vitium notandum levium hominum
Orator
Caput
46 30 | quod est in oratione civili vitium vel maximum.
47 67 | id quidem orationis est vitium—numerus vocatur, qui Graece
48 74 | si poeta fugit ut maximum vitium, qui peccat etiam, cum probi
49 171 | qui nihil illorum nisi vitium sequuntur, cum a bonis absint
50 220 | alterum si fit, intolerabile vitium est, alterum nisi fit, dissipata
51 231 | regula absunt, tamen hoc vitium compensant vel facultate
Philippicae
Oratio, Caput
52 II, 83 | dicis. Id igitur obvenit vitium, quod tu iam Kalendis Ianuariis
53 III, 9 | habitus et dictus; quod nos vitium in privatis saepe tulimus,
Pro Caelio
Caput
54 44 | lustrorum libido: quod quidem vitium ventris et gurgitis non
Pro Cluentio
Caput
55 1 | ob totius vitae non dicam vitium, sed erratum; neque enim
Pro Murena
Caput
56 13 | illa quibus remotis hoc vitium omnino esse non potest?
Pro Plancio
Caput
57 2 | tu ostendito, si poteris, vitium; ego qua ratione tulerit
Pro Sulla
Caput
58 25 | oporteret, a Torquato tamen hoc vitium sileretur; est enim ipse
59 31 | alterum iam oratoris <est> vitium non videre quid quaeque
60 63 | iudicum sententia, sed legis vitium corrigebatur. Nemo iudicium
Topica
Caput
61 62 | cito irascitur; natura, ut vitium in dies crescat; arte, ut
Tusculanae
Liber, Caput
62 Tusc, VIII | constantiam. Cui contrarium vitium nequitia dicitur. ~[18]
63 Tusc, XIII | morbus, est aegrotatio, est vitium, sic in animo. Mo r b u
64 Tusc, XIII | perturbatione gignuntur, vitium autem integra valetudine
65 Tusc, XIII | repugnantia. Non enim omne vitium partis habet dissentientis,
66 Tusc, XVII | Modum tu adhibes vitio? an vitium nullum est non parere rationi?
|