Brutus
Caput
1 94 | ob causam videtur Laeli mens spirare etiam in scriptis,
2 103 | Graccho Gaioque Carbone talis mens ad rem publicam bene gerendam
3 273 | in exitu vel fortuna vel mens fuit; qui quamdiu auctoritati
De divinatione
Liber, Par.
4 I, 114 | commovent, quorum furibunda mens videt ante muto quae sint
5 I, 120 | efficit in avibus divina mens, ut tum huc, tum illuc volent
6 I, 128 | esse futuras aut concitata mens aut soluta somno cernit
7 II, 252 | abstinere, quasi vero eo cibo mens, non venter infletur. Sed
8 II, 264 | possimus. Qualis autem ista mens est deorum, si neque ea
De finibus
Liber, Par.
9 I, | vivere. nec enim habet nostra mens quicquam, ubi consistat
10 IV, 11 | id ipsum tamen sic, ut ea mens nihil haberet in se, quod
11 V, 41 | quae princeps est, quaeque mens nominatur, plures sunt virtutes,
12 V, 42 | longe multumque praestet mens atque ratio? Sic, quod est
De legibus
Liber, Caput
13 I, 16 | quantam uim rerum optimarum mens humana contineat, cuius
14 I, 19 | est enim naturae uis, ea mens ratioque prudentis, ea iuris
15 II, 73 | 10] Neque enim esse mens divina sine ratione potest,
16 II, 74 | Marcus: Ergo ut illa divina mens summa lex est, item quom
17 II, 91 | 28] Bene vero quod Mens, Pietas, Virtus, Fides consecrantur
De officiis
Liber, Caput
18 I, 105 | omni impetu, hominis autem mens discendo alitur et cogitando,
19 II, 168 | sequatur. Quae enim esset ista mens vel quae vita potius, non
20 III, 358 | enim ita iuratum est, ut mens conciperet fieri oportere,
De oratore
Liber, Caput
21 I, XLIV | dignitatis? Cuius primum nobis mens, mos, disciplina nota esse
22 II, XLV | concipere possit, sic nulla mens est tam ad comprehendendam
23 II, LXXIV| ingeni, quam potens et quanta mens fuerit? Qui ita responderit,
De partitione oratoria
Caput
24 20 | ceteri tamen, et maxime mens ipsa moveri potest. Sed
De re publica
Liber
25 II | hominum quaeque pars animi mens vocatur, non unam aut facilem
26 VI | quousque humi defixa tua mens erit? Nonne aspicis, quae
27 VI | moderator luminum reliquorum, mens mundi et temperatio, tanta
28 VI | forma ista declarat, sed mens cuiusque is est quisque,
Cato Maior de senectute
Caput
29 1 | et prudentius viveretur. Mens enim et ratio et consilium
In Catilinam
Oratio, Caput
30 II, 25 | bona ratio cum perdita, mens sana cum amentia, bona denique
In L. Calpurnium Pisonem
Caput
31 XIII | liberos fuisse putet, quorum mens fuerit oppressa praemio,
32 XVIII | fraus, impedita et oppressa mens, bonorum odium, nota inusta
Orator
Caput
33 116 | explicanda est saepe verbis mens nostra de quaque re atque
34 131 | Nec vero miseratione solum mens iudicum permovenda est—qua
35 200 | confestimque verba concurrunt, quae mens eadem, qua nihil est celerius,
Philippicae
Oratio, Caput
36 X, 3 | tua ratio, Calene, quae mens, ut numquam post Kalendis
37 X, 23 | conscripti, omnis cogitatio, tota mens auctoritatem senatus, libertatem
38 XIV, 3 | favere sententiae; quorum ea mens idque consilium est, ut,
Pro Archia
Caput
39 1 | quoad longissime potest mens mea respicere spatium praeteriti
Pro Caelio
Caput
40 52 | Huic facinori tanto tua mens liberalis conscia, tua domus
41 59 | ceteris ex partibus oppressa mens esset, extremum sensum ad
Pro Cluentio
Caput
42 | libertatis, hic fons aequitatis: mens et animus et consilium et
Pro Ligario
Pars, Caput
43 III | armorum tuorum? Quae tua mens, oculi, manus, ardor animi?
Pro Marcello
Caput
44 2 | fatear, ut ea vix cuiusquam mens aut cogitatio capere possit,
Pro Murena
Caput
45 81 | contra quem multum tua mens, multum omnes boni providerunt
Pro Rabirio Postumo
Caput
46 21 | fecit certe suo; quaecumque mens illa fuit, Gabini fuit.
Pro Roscio Amerino
Caput
47 131 | adsequi non possit, si id mens humana adepta non sit.
Pro Scauro
Caput
48 41 | 41] nunc est una vox, una mens non expressa dolore, sed
49 1 | dicam, quocumque non modo mens verum etiam oculi inciderunt.
Timaeus
Caput
50 <LIV2 | quales animalium formas mens in speciem rerum intuens
Tusculanae
Liber, Caput
51 Tusc, X | naturam censet esse, e qua sit mens; cogitare enim et providere
52 Tusc, XVII | aliquid animus, ne tam vegeta mens aut in corde cerebrove aut
53 Tusc, XX | tamen sentire nihil queat mens, nisi id agat et adsit.
54 Tusc, XXIV | versantur, quorum quanta mens sit, difficile est existimare;
55 Tusc, XXVII| modo intellegi potest nisi mens soluta quaedam et libera,
56 Tusc, XXVII| eadem e natura est humana mens.' ~
57 Tusc, XXVII| igitur aut qualis est ista mens? —ubi tua aut qualis? potesne
58 Tusc, V | intellegi necesse est, quorum mens motu quasi morbo perturbata
59 Tusc, V | quasi vero atra bili solum mens ac non saepe vel iracundia
60 Tusc, IV | cadent in sapientem, semper mens erit tranquilla sapientis.~ -
61 Tusc, XVI | est; omnibus enim, quorum mens abhorret a ratione, semper
62 Tusc, XXI | veri simile, quo longius mens humana progredi non potest?
63 Tusc, XXIV | aliquid quod perturbata mens melius possit facere quam
64 Tusc, XIII | erroribus, fit perfecta mens, id est absoluta ratio,
65 Tusc, XXIII| actionemque quaerimus, alterius mens rationibus agitandis exquirendisque
66 Tusc, XXV | praecepta cognitio, ut ipsa se mens agnoscat coniunctamque cum
|