Brutus
   Caput
 1 118            |            in Graecis, ut omnes fere Stoici prudentissumi in disserendo


De divinatione
   Liber, Par.
 2        I, 6    |                            6 Sed cum Stoici omnia fere illa defenderent,
 3       II, 156  |           Ita, quoquo sese verterint Stoici, iaceat necesse est omnis
 4       II, 166  |             esse concedo (multa enim Stoici conligunt; nam et musculorum
 5       II, 173  |            ut hic sibi constata item Stoici. Illius enim deus, nihil
 6       II, 214  |           Num igitur eorum frequente Stoici de sententia deterrentur?
 7       II       |       hebetem et rudem dicere solent Stoici, quem ad modum quod in natura
 8       II, 262  |        indoctissimo genere constant. Stoici autem tui negant quemquam
 9       II, 278  |   innumerabilia quae conlecta habent Stoici quicquam significant nisi


De finibus
   Liber, Par.
10        I,      |            melius nos veriusque quam Stoici. illi enim negant esse bonum
11       II,      |             in animo—vitiosa res, ut Stoici putant, qui eam sic definiunt:
12       II,      |             Zenonis est, inquam, hoc Stoici. omnem vim loquendi, ut
13       II,      |        liceat, liceat illis. Pugnant Stoici cum Peripateticis. alteri
14       II,      |              quae Peripatetici, quae Stoici dicunt, semper tibi in ore
15      III,      |      Quamquam ex omnibus philosophis Stoici plurima novaverunt, Zenoque,
16      III,      |              diligendi sui] plerique Stoici non putant voluptatem esse
17      III,      |            sit in eo, quod žmolog¤an Stoici, nos appellemus convenientiam,
18      III,      |             formido, libido, quamque Stoici communi nomine corporis
19      III,      |           sit is bonorum finis, quem Stoici dicunt, omnis ista rerum
20       IV,   3  |            non spinas vellentium, ut Stoici, nec ossa nudantium, sed
21       IV,   4  |      disserendi, hanc posteriorem et Stoici et Peripatetici, priorem
22       IV,   5  |           tota de maximis fere rebus Stoici illos secuti sunt, ut et
23       IV,   6  |              verbis tria significari Stoici dicunt, unum eius modi,
24       IV,   8  |       honestate dicuntur? Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare,
25       IV,  11  |           elaboretur, ut mihi in hoc Stoici iocari videantur interdum,
26       IV,  16  |           penitus a natura recessit. Stoici autem, quod finem bonorum
27       IV,  23  |           praestantiorem, beatiorem, Stoici autem tantum modo praeponendam
28       IV,  23  |            omnes aeque esse miseros, Stoici hoc videlicet viderunt,
29       IV,  28  |              mihi premi videntur tui Stoici, quod se posse putant duas
30        V,  35  |            expetendum et solum bonum Stoici dicunt. ~
31        V,  36  |           dicam inquinantis. Restant Stoici, qui cum a Peripateticis
32        V,  36  |         instituto veterum, quo etiam Stoici utuntur, hinc capiamus exordium. ~
33        V,  53  |        nullam quaerentes voluptatem. Stoici restant, ei quidem non unam
34        V,  56  |              non dubitabunt, quin et Stoici conveniente sibi dicant
35        V,  57  |            plus ei vitae tribuo quam Stoici. ~
36        V,  59  |           quam mali? Quis hoc dicit? Stoici scilicet. Minime; sed isti
37        V,  59  |              quos non pudet ea, quae Stoici aspera dicunt, mala dicere,
38        V,  59  |              praecipiunt eadem, quae Stoici. Et quidem Arcesilas tuus,


De officiis
   Liber, Caput
39        I, 128  |            Cynici aut se qui fuerunt Stoici paene cynici qui reprehendunt
40      III, 262  |   distraxissent. Cui quidem ita sunt Stoici assensi, ut et, quicquid
41      III, 265  |             libris disputamus, media Stoici appellant; ea communia sunt


De oratore
   Liber, Caput
42        I,   X  |             te ipsum negare cogeret; Stoici vero nostri disputationum
43      III, XVII |      adamarat, Cynici primum, deinde Stoici, tum ab Aristippo, quem
44      III, XXI  |         Vigellius de virtute hominum Stoici possint dicere, qua in disputatione


Paradoxa Stoicorum
   Parad., Caput
45      Ded,   3  |              in gymnasiis et in otio Stoici probant, ludens conieci


Pro Murena
   Caput
46  61            |              cuius inventorum aemuli Stoici nominantur. Huius sententiae


Topica
   Caput
47   6            |           videtur, Aristoteles fuit. Stoici autem in altera elaboraverunt;


Tusculanae
   Liber, Caput
48     Tusc, XXXI |       efficere animos esse mortalis. Stoici autem usuram nobis largiuntur
49     Tusc,   0  |            29 Concludunt ratiunculas Stoici, cur non sit malum; quasi
50     Tusc,   0  |           igitur malum dolere necne, Stoici viderint, qui contortulis
51     Tusc,   V  |          Socrate acceptum diligenter Stoici retinuerunt, omnis insipientes
52     Tusc, XXXIV|             84] Haec omnia definiunt Stoici, eaque verba quae dixi singularum
53     Tusc,   V  |                V. Quia Chrysippus et Stoici cum de animi perturbationibus
54     Tusc,  VI  |               eius modi adpetitionem Stoici  bou/lhsin appellant, nos
55     Tusc, XII  |              sed parcius quam solent Stoici: ut sunt alii ad alios morbos
56     Tusc, XIV  | perturbationibus enucleate disputant Stoici, quae logika/ appellant,
57     Tusc, XVI  |         recte facere'. Quod idem cum Stoici de sapiente dicunt, nimis
58     Tusc, XXIV |          bene definientis, ut putant Stoici; sunt enim omnino omnes
59     Tusc, XXIV |            facere posse? ~[54] Quid? Stoici, qui omnes insipientes insanos
60     Tusc, XXXIV|      auctoritatem tribueremus. ~[72] Stoici vero et Sapientem amaturum
61     Tusc,  XV  |        grandius? ~[47] At enim eadem Stoici praecipua 'vel 'producta'
62     Tusc, XXIX |              cum pace agemus—si enim Stoici finis bonorum recte posiverunt,
63     Tusc, XXX  |              bonum nisi honestum, ut Stoici, nihil bonum nisi voluptatem,
64     Tusc, XLI  |           rebus generis eiusdem quam Stoici, cum ea re, non verbis ponderarentur,