Academica
Liber, Caput
1 I, 11 | usus est. Quod autem erat sensu comprensum id ipsum sensum
De divinatione
Liber, Par.
2 I | vis quaedam abstraxisse a sensu mentis videretur.~
3 I, 110 | et referta sint aeterno sensu et mente divina, necesse
4 II, 141 | igitur earum rerum quae sensu accipiuntur divinatio adhibetur.
5 II, 224 | videantur, oculorum fallacissimo sensu iudicant ea quae ratione
6 II | cernentes utuntur natura atque sensu; animi, si quando vel vaticinando
De finibus
Liber, Par.
7 I, | bonum sit aut quid malum, sensu iudicari, sed animo etiam
8 I, | dolorem timentis, quod mors sensu careat, dolor in longinquitate
9 II, | est enim iucundus motus in sensu—, sed etiam quid eam tu
10 II, | summum bonum est, huic omnia sensu, non ratione sunt iudicanda,
11 II, | dissolutum sit, id esse sine sensu, quod autem sine sensu sit,
12 II, | sine sensu, quod autem sine sensu sit, id nihil ad nos pertinere
13 II, | dissolutum sit, id esse sine sensu, id eius modi est, ut non
De haruspicum responso
Caput
14 19 | terrae domestico nativoque sensu Italos ipsos ac Latinos,
15 54 | duceremur, tamen ipsi nostro sensu coniecturaque raperemur;
De legibus
Liber, Caput
16 I, 47 | ea quae penitus in omni sensu implicata insidet, imitatrix
17 II, 66 | quid et latet in animo ac sensu meo, quo me plus hic locus
De officiis
Liber, Caput
18 I, 11 | quod haec tantum, quantum sensu movetur, ad id solum, quod
De oratore
Liber, Caput
19 II, XVI | hac societate civili, in sensu hominis communi, in natura,
20 II, XLIII | si est suaviter et cum sensu tractatum, ut saepe plus
21 II, XLIII | Tantum autem efficitur sensu quodam ac ratione dicendi,
22 II, LXXXVII| effingi nostris, quae essent a sensu tradita atque impressa;
23 III, VI | quam ut hominum possit sensu aut cogitatione comprehendi,
24 III, XXXVII | sed quodam quasi naturali sensu iudicatur: in quo non magna
25 III, L | Omnes enim tacito quodam sensu sine ulla arte aut ratione
De partitione oratoria
Caput
26 16 | ea quae significata sunt sensu, reperta quae ex his facta
27 39 | ceterorum aliquid quod sensu percipi possit; etiamsi
De re publica
Liber
28 VI | propter magnitudinem sonitus sensu audiendi caret. Hic vero
Cato Maior de senectute
Caput
29 4 | senectus. Ita sensim sine sensu aetas senescit nec subito
30 1 | ipsis voluptatibus carere sensu senectutem. Me vero et magisteria
In Catilinam
Oratio, Caput
31 III, 2 | incerta condicio, et quod sine sensu nascimur, cum voluptate
32 IV, 11 | crudelitas? Ego enim de meo sensu iudico. Nam ita mihi salva
Laelius de amicitia
Caput
33 14 | morte, sic certe nihil mali; sensu enim amisso fit idem, quasi
34 27 | applicatione magis animi cum quodam sensu amandi quam cogitatione
Orator
Caput
35 8 | neque auribus neque ullo sensu percipi potest, cogitatione
36 86 | significant ingenue quo sensu quidque pronuntient. ~
37 183 | cognitus, sed natura atque sensu, quem dimensa ratio docuit
38 203 | sed aures ipsae tacito eum sensu sine arte definiunt. ~
Paradoxa Stoicorum
Parad., Caput
39 I, 6 | disputationibus, non ex meo sensu deprompta haec videatur
Philippicae
Oratio, Caput
40 II, 68 | Quamvis enim sine mente, sine sensu sis, ut es, tamen et te
Post reditum in senatu
Caput
41 14 | crederes interesse; sine sensu, sine sapore, elinguem,
Pro Archia
Caput
42 19 | haec neque attingere neque sensu nostro gustare possemus,
43 33 | sempiternam. Haec vero sive a meo sensu post mortem afutura est
Pro Cluentio
Caput
44 2 | accipere sine acerbissimo animi sensu ac molestia et sine summo
Pro Plancio
Caput
45 | valeret, inquam, communi sensu omnium et dulcissima commendatione
Pro Rabirio
Caput
46 29 | nocere possunt, quoniam sensu et vita caret?' Itane vero?
Pro Roscio Amerino
Caput
47 129 | pro me ipso ex animi mei sensu ac dolore pronuntio; quae
Pro Sestio
Caput
48 47 | fugiendum non esse, carere sensu, alterum etiam optandum,
49 47 | etiam optandum, meliore esse sensu. denique,~
Timaeus
Caput
50 <LIV2 | manentes semper eadem non sensu sed intellegentia continentur ...
Tusculanae
Liber, Caput
51 Tusc, XI | manentibus, aut non miseros sensu carentis. ~
52 Tusc, XII | malum sit non dico carere sensu, sed carendum esse. Auctoribus
53 Tusc, XXXIV | arbitror, et fit plerumque sine sensu, non numquam etiam cum voluptate,
54 Tusc, XXXVII | potest esse miser quisquam, sensu perempto. ~
55 Tusc, XXXVII | ipsum odiosum est, sine sensu esse.' Odiosum, si id esset
56 Tusc, XXXVII | partiae est, ut eam non sensu nostro, sed salute ipsius
57 Tusc, XLIV | interitus non est sine gravi sensu; illa inania: 'Ipse summis
58 Tusc, XLIV | 107 non ipsa saxa magis sensu omni vacabunt quam ille '
59 Tusc, XLIV | sentiret, <sunt> nulla sine sensu. illud vero perquam inane: '
60 Tusc, XLVI | orbati sumus esse cum aliquo sensu in is malis quibus volgo
61 Tusc, XLIX | domum remigremus aut omni sensu molestiaque careamus; sin
62 Tusc, XVIII | homine gignuntur quolibet sensu. Nec vero ita dici potest,
63 Tusc, XXXI | extinctum putet, quod autem sensu careat, nihil ad nos id
64 Tusc, XXXIII | omniaque iucunda, quamquam sensu corporis iudicentur, ad
|