[III] nam quod mihi
discessum obiecisti meum, et quod horum, quibus ille dies acerbissimus fuit qui
idem tibi laetissimus, luctum et gemitum renovare voluisti, tantum tibi respondeo
me, cum tu ceteraeque rei publicae pestes armorum causam quaereretis, et cum
per meum nomen fortunas locupletium diripere, sanguinem principum civitatis
exsorbere, crudelitatem vestram odiumque diuturnum quod in bonos iam
inveteratum habebatis saturare cuperetis, scelus et furorem vestrum cedendo
maluisse frangere quam resistendo. [7] qua re peto a te ut
mihi ignoscas, Vatini, ei cum patriae pepercerim quam servaram, et, si ego te
perditorem et vexatorem rei publicae fero, tu me conservatorem et custodem
feras. deinde eius viri discessum increpas quem vides omnium civium desiderio,
ipsius denique rei publicae luctu esse revocatum. at enim dixisti non mea sed
rei publicae causa homines de meo reditu laborasse: quasi vero quisquam vir excellenti
animo in rem publicam ingressus optabilius quicquam arbitretur quam se a suis
civibus rei publicae causa diligi! [8] scilicet aspera mea
natura, difficilis aditus, gravis vultus, superba responsa, insolens vita; nemo
consuetudinem meam, nemo humanitatem, nemo consilium, nemo auxilium requirebat;
cuius desiderio, ut haec minima dicam, forum maestum, muta curia, omnia denique
bonarum artium studia siluerunt. sed nihil sit factum mea causa: omnia illa
senatus consulta, populi iussa, Italiae totius, cunctarum societatum,
conlegiorum omnium decreta de me rei publicae causa esse facta fateamur. quid
ergo, homo imperitissime solidae laudis ac verae dignitatis, praestantius mihi
potuit accidere? quid optabilius ad immortalitatem gloriae atque in memoriam
mei nominis sempiternam, quam omnis hoc civis meos iudicare, civitatis salutem
cum unius mea salute esse coniunctam? [9] quod quidem ego tibi
reddo tuum; nam ut tu me carum esse dixisti senatui populoque Romano non tam
mea causa quam rei publicae, sic ego te, quamquam es omni diritate atque
immanitate taeterrimus, tamen dico esse odio civitati non tam tuo quam rei
publicae nomine.
|