[III] [7]
Haec autem dixi brevius quidem quam res petebat, sed ad id quod agimus non fuit
dicendum pluribus; unum enim cum sit genus, id quale sit quaerimus. Est autem
tale quale floruit Athenis; ex quo Atticorum oratorum ipsa vis ignota est, nota
gloria. Nam alterum multi viderunt, vitiosi nihil apud eos esse, alterum pauci,
laudabilia esse multa. Est enim vitiosum in sententia si quid absurdum aut
alienum aut non acutum aut subinsulsum est; in verbis si inquinatum, si
abiectum, si non aptum, si durum, si longe petitum. [8]
Haec vitaverunt fere omnes qui aut Attici numerantur aut dicunt Attice. Sed qui
eatenus valuerunt, sani et sicci dumtaxat habeantur, sed ita ut palaestritae;
spatiari in xysto ut liceat, non ab Olympiis coronam petant. Qui, cum careant
omni vitio, non sunt contenti quasi bona valetudine, sed viris, lacertos,
sanguinem quaerunt, quandam etiam suavitatem coloris, eos imitemur si possumus;
si minus, illos potius qui incorrupta sanitate sunt, quod est proprium
Atticorum, quam eos quorum vitiosa abundantia est, qualis Asia multos tulit. [9] Quod cum faciemus—si modo id ipsum assequemur;
est enim permagnum—imitemur, si potuerimus, Lysiam et eius quidem tenuitatem
potissimum; est enim multis locis grandior, sed quia et privatas ille plerasque
et eas ipsas aliis et parvarum rerum causulas scripsit, videtur esse ieiunior,
cum se ipse consulto ad minutarum causarum genera limaverit.
|