P.

 1 Vv     |          apud Christianos valuit Christus? Parum efficax sit doctrina
 2 Xr     |          se conflictarentur. Age Christus ipse iam adultus, quid aliud
 3 Xr     |        concordiam exigat in suis Christus:
 4 Xv     |      bello: vide qua tandem nota Christus insignierit suos, non alia,
 5 XIr    |    animis illorum insidere, quae Christus extremis illis mandatis
 6 XIv    |         Profecto haud aliud agit Christus, iubens ut unum quiddam
 7 XIIr   |     crucis imagine, non agnoscet Christus symbolum, nisi quod ipse
 8 XIIIr  |       amicitia, quam ipse sanxit Christus, quam illi quotidie renovant,
 9 XIIIr  | sacrificiis? Si nihil illic egit Christus, quorsum opus hodie tot
10 XIIIv  |     quibus servandis mortuus est Christus, eorum haurire sanguinem,
11 XIIIv  |      quibus suum sanguinem fudit Christus? O pectora plus quam adamantina,
12 XIIIv  |        solers natura, nihil ipse Christus profecit tot praeceptis,
13 XVIr   |     auctores ac faces esse, quam Christus tantopere detestatus est.
14 XVIIv  |      tamen illic dignatur adesse Christus.
15 XVIIIr |           pugnat crux cum cruce, Christus adversus Christum belligeratur?
16 XVIIIv |         minus fratres sunt, quos Christus copulavit, quam quos sanguinis
17 XIXv   |      provocat, quod unice docuit Christus. Caeterum quos Iulius ad
18 XXIIr  |          eorum pro quorum salute Christus suum fudit sanguinem, reponuntur
19 XXVIIr |        apud Christianos, id quod Christus unum omnium maxime detestatus
20 XXVIIv |        ad plenum continget, quod Christus tam enixe rogaverat Patrem
21 XXVIIIr|       coniunxit natura, pluribus Christus.
22 XXVIIIv|   felicitatis Princeps et Auctor Christus. Ad haec tam multa pacis
23 XXVIIIv|          est: at fortunabit ipse Christus pia consilia, quae se auctore