P.

 1 IIv   |  immortalem, quis credat istos homines esse, quis credat ullam
 2 IIIr  |     citius locus sit quam apud homines.~ ~Iam tot orbium coelestium,
 3 IVr   |        consensu tuentur: solos homines, quos omnium maxime decebat
 4 Vv    |    hominis vocabulum, ut inter homines conveniret.~ ~Sed esto,
 5 Vv    |           Sed esto, nihil apud homines profecerit natura, quae
 6 VIv   |         Bonae litterae reddunt homines, Philosophia plusquam homines,
 7 VIv   |  homines, Philosophia plusquam homines, Theologia reddit divos.
 8 IXr   |    praesidio vitia demoliuntur homines pii. Sit ultionum Deus,
 9 IXr   | referti sunt, non ad laniandos homines, sed ad impios affectus
10 IXr   |        Patri reconciliaret? ut homines inter se mutua et indissolubili
11 Xv    | inquiens, argumento cognoscent homines vos esse meos discipulos,
12 XVr   |     novit? Belluae verius quam homines, et sola tyrannide nobiles,
13 XVv   |   armis, illas armavit natura: homines inermes natos, o Deum immortalem!
14 XVIIIr|       oppugnant, quod adorant? homines non una digni cruce, sed
15 XVIIIv|       iam dudum, quid excusent homines in suum ipsorum malum ingeniosi.
16 XXIVv |     auctoramento conductus tot homines iugulat? Si praesentissima
17 XXVIv |      Reipublicae praestiterunt homines impii, quod ad Christi religionem