[XXI^v] quique populi calamitatibus aluntur, ac saginantur: senes cordatos et integros accersat, et quorum pietas patriae spectata sit. Nec temere ad unius aut alterius libidinem bellum moveat, quod semel coeptum, haud facile finitur. Res omnium periculosissima, non nisi totius populi consensu suscipiatur. Belli causae statim praecidendae sunt. Ad quaedam connivendum, comitas comitatem invitabit. Nonnumquam emenda pax. Ea si ratione subduxeris, quid bellum fuerit exhausturum, et quot cives ab exitio serves, parvo empta videbitur, etiamsi magno emeris, quando praeter civium tuorum sanguinem, plus erat bello impendendum. Ineas rationem, quantum malorum vitaris, quantum bonorum tuearis, et impendii non poenitebit.

Fungantur interim suo officio Praesules, Sacerdotes vere sint Sacerdotes, Monachi professionis suae meminerint, Theologi quod Christo dignum est, doceant. Conspirent omnes adversus bellum, in hoc latrent omnes. Pacem publice privatimque praedicent, efferant, inculcent. Tum si minus possint efficere, ne ferro decernatur, certe ne probent, ne intersint, ne rei vel tam sceleratae, vel certe tam suspectae, ipsis auctoribus, honos habeatur. Satis sit in bello caesis, in profano sepulcrum dari. Si qui boni sunt in hoc genere, qui certe paucissimi sunt, non ob haec fraudabuntur suo praemio.