[XXVIII^r] Quidquid hactenus insanitum est, fatis imputetur: placeat Christianis, quae quondam profanis placuit, superiorum malorum oblivio.

Posthac communibus consiliis in pacis studium incumbite, et sic incumbite, ut non stupeis, sed solidis atque adamantinis vinculis coeat, numquam dirumpenda.

Vos appello, Principes, de quorum nutu potissimum pendent res mortalium, qui Christi Principis imaginem inter mortales geritis, agnoscite Regis vestri vocem ad pacem vocantis, existimate totum orbem diutinis fessum malis, hoc a vobis flagitare. Si quid cui dolet etiamnum, aequum est hoc publicae omnium felicitati donare. Maius est negotium, quam ut levibus causis debeat retardari. Appello vos, Sacerdotes, Deo sacri, hoc studiis omnibus exprimite, quod Deo gratissimum esse scitis: hoc depellite, quod illi maxime invisum. Appello vos, Theologi, pacis Evangelium praedicate, hanc semper popularibus auribus occinite. Appello vos, Episcopi, aliique dignitate Ecclesiastica praeminentes, ad pacem aeternis vinculis adstringendam vestra valeat auctoritas. Appello vos, Primates et Magistratus, ut sapientiae Regum, ut pietati Pontificum vestra voluntas sit adiutrix. Vos appello promiscue, quicumque Christiano nomine censemini, consentientibus animis in hoc conspirate. Hic ostendite quantum valeat adversus potentum tyrannidem multitudinis concordia. Huc pariter omnes omnia sua consilia conferant. Iungat aeterna concordia, quos tam multis rebus coniunxit natura, pluribus Christus.