[XIIIr] si iisdem
gaudetis donativis, si iisdem alimini stipendiis, si commune petitur praemium,
quid ita inter vos tumultuamini? Videmus inter impios istos commilitones, qui
mercede ad caedis peragendae ministerium conducti veniunt, tantam esse
concordiam, non ob aliud, nisi quod sub iisdem militant signis, et pietatem
profitentes tot res non conglutinant? Itane nihil agitur tot Sacramentis?
Baptismus communis omnium, per hunc Christo renascimur, et exsecti mundo
Christi membris inserimur. Quid autem tam idem esse potest, quam eiusdem
corporis membra? Ab hoc igitur, neque servus est quisquam, neque liber, neque
Barbarus, neque Graecus, neque vir, neque foemina, sed omnes idem in Christo
sunt, qui omnia redigit in concordiam. Scythas ita iungit paululum sanguinis
utrimque gustati e calice, ut pro amico nihil cunctentur et mortem oppetere,
Ethnicis etiam sancta est amicitia, quam mensa communis conciliavit: et
Christianos coelestis ille panis, ac mysticus ille calix non continet in
amicitia, quam ipse sanxit Christus, quam illi quotidie renovant, ac
repraesentant sacrificiis? Si nihil illic egit Christus, quorsum opus hodie tot
cerimoniis? si rem seriam egit, cur sic a vobis negligitur, quasi rem ludicram
ac scenicam egerit? Audet quisquam ad sacram illam mensam amicitiae symbolum,
|