[XIVv]
transversos rapit ambitio, agit ira pessimus consultor, pertrahit habendi
numquam satiata cupiditas. Atque his fere cum exteris res erat, Christianis cum
Turcis foedus est, inter ipsos bellum. Iam Ethnicos Tyrannos fere gloriae sitis
ad bellum exstimulabat, atque hi tamen sic Barbaras atque efferas nationes
subigebant, ut vinci expediret, et victor de victis bene mereri studeret.
Dabant operam, ut quam fieri posset, incruenta esset victoria, quo simul et
victori honesta fama praemium esset, et victis solatium victoris benignitas.
At
pudet meminisse, quam pudendis, quam frivolis de causis, Christiani Principes
orbem ad arma concitent. Hic obsoletum ac putrem aliquem titulum, aut reperit,
aut commentus est. Quasi vero ita magni referat, quis regnum administret, modo
publicis commodis reste consulatur. Ille causatur omissum, nescio quid, in
foedere centum capitum. Hic illi privatim infensus est, ob sponsam interceptam,
aut scomma liberius dictum. Et quod est omnium sceleratissimum, sunt qui
tyrannica arte, quod populi concordia potestatem suam labefactari sentiant,
dissidio stabiliri, subornent qui data opera bellum excitent, quo simul et
coniunctos dirimant, et infelicem populum licentius expilent:
|