[XIXr]
Ad populum phaleras, Deus fucis non deluditur. Atque interea solennes aguntur
supplicationes, magnis clamoribus petitur pax, vociferantur immani boatu, ut
pacem nobis dones, te rogamus, audi nos. Nonne iure optimo Deus istis
responderit: Quid me ridetis? Rogatis ut depellam, quod ipsi vobis accersitis
volentes? Deprecamini, cuius ipsi vobis estis auctores. Si quaelibet offensa
bellum parit, cui tandem non est quod queratur? Inter uxorem et maritum
incidunt ad quae sit connivendum, nisi malis dirimi benevolentiam. Quod si quid
eiusmodi sit ortum inter Principes, quid opus erat mox ad arma rapi? Sunt
leges, sunt hommes eruditi, sunt venerandi Abbates, sunt reverendi Episcopi,
quorum salubri consilio tumultus rerum componi poterat. Cur non hos potius
arbitros faciunt, quos haud possint tam iniquos nancisci, quin minore malo
discessuri sint, quam si armis experiantur? Vix ulla tam iniqua pax, quin bello
vel aequissimo sit potior. Prius expende singula, quae bellum vel postulat, vel
adducit, et quantum lucri feceris intelliges. Summa est Romani Pontificis
auctoritas. Ast cum Gentes, cum Principes impiis bellis tumultuantur, idque
annos aliquot, ubi tum Pontificum auctoritas, ubi potestas Christo proxima?
|