Caput,  Par.

 1   1, 6 |            gratia ponere. At nulli magis hoc honore digni sunt quam
 2   1, 12|           ambitio et profusio, hac magis instet, et naturae commoditatem
 3   1, 14|        melior est soli natura, hoc magis corrumpitur, et inutilibus
 4   1, 20|        quod ille docuit ad neminem magis pertinere, quam ad Principem. ~
 5   1, 25|          neque noxium aeque, neque magis inuisum omnibus. Ne putaris
 6   1, 28|           28] Quo turpius est, hoc magis erit cauendum, ne talis
 7   1, 30|            cognitas seruent: multo magis a te ipso debes exigere,
 8   1, 32|             Non alio officio potes magis tibi conciliare Deum, quam
 9   1, 35|          esse, non putaram: quanto magis indigna uidebitur Principe:
10   1, 38|            ipsum sis seuerior, quo magis indulgent omnes, ipse tibi
11   1, 39|          sapiente bonoque Monarcha magis salutare, ita e diuerso,
12   1, 39|     Episcoporum, fateor, sed multo magis Principum: nam illos citius
13   1, 41|       animo: quin potius ea res te magis sollicitum reddat, ut respondeas
14   1, 43|        nocere hoc minus uelis, quo magis potes. ~
15   1, 57|            ac Tyranni: ut ad illam magis inflammetur, ab bac uehementius
16   1, 61|          sanctus ac doctus, quanto magis id praestare oportet eum,
17   1, 62|         iustitiae tradebat, quanto magis conuenit, ut Princeps Christianus
18   1, 75|         adiuuari: sin minus, tanto magis expedit, ut sit quod unius
19   1, 78|            si careat Princeps, non magis consulet Reipublicae, quam
20   1, 80|     Dominatur animus corpori, quod magis sapiat quam corpus, sed
21   1, 86|           sitam in possidendo, sed magis in hoc, ut utare seruis.
22   1, 88|           ut aiunt) emptum, quanto magis inter plebem Christianam
23   1, 89|            nemo exacturus est, hoc magis etiam a temet ipso debes
24   1, 92|     quamquam non alia ratione sibi magis potest sapere, quam si patriae
25   1, 92|        stultis laudatoribus, multo magis cogita, quid haec ad Principem.
26   1, 92|           adhibeat. At eadem multo magis praestanda sunt Principi. ~
27   1, 96|         ratione uoluntas. Ac multo magis illa quae iam in publicam
28   2, 1 |        naturae propensione blandis magis gaudeat quam ueris, partim
29   2, 8 |        oportet dissimulare, quibus magis delectetur. Alexander Seuerus
30   2, 9 |           quam Patris Patriae, qui magis proprie quadraret in bonum
31   2, 19|       Principum exempla nonnumquam magis accendunt ad uirtutem, quam
32   2, 23|           in re leuicula, id multo magis faciendum Principi in rebus
33   3, 6 |            erit in suos, et omnino magis pro suis habebit, et populus
34   3, 6 |           suis habebit, et populus magis ex animo fauebit, et libentius
35   3, 16|    degenerare belluam. Nihil autem magis refert Principis, quam ut
36   4, 1 |          et Antoninus Pius. Quanto magis oportet Christianum Principem,
37   4, 2 |      rapacitatem cohibuerit, et si magis studeat recte administrandae
38   4, 5 | beneficentiores fuerint, quantoque magis rebus omnibus abundarint,
39   5, 4 |      cognatorum auxilio destituti, magis obnoxii sunt iniuriis, unde
40   6, 3 |            salutem Reipublicae non magis, quam ex multitudine pharmacorum.
41   6, 6 |             non etiam doceant, imo magis in hoc sint occupatae, ut
42   6, 6 |            sed audacter hoc quidem magis, quam erudite. ~
43   6, 9 |        generoso sunt animo, honore magis capiuntur: qui sordidiore,
44   6, 10|            admissa, sed illo multo magis respiciat et incumbat, hoc
45   6, 14|                        6,14] Et ut magis in genere loquamur, pleraque
46   6, 20|      priuato. Verum in hanc partem magis propendeant, ut imbecillioribus
47   6, 20|            quod humiliorum fortuna magis exposita sit iniuriis. Quod
48   6, 25|     diligentius est tollendum, quo magis inueterauit malum. Et ut
49   6, 29|            se benignius, siue quod magis respondet ad mores Dei,
50   7, 2 |    sapientia et integritate, tamen magis conuenit, ut natu grandes
51   8, 2 |        recedendi ab amicitia. Quin magis adnitendum, ut quam minimo
52   9, 1 |             quid tum postea, si id magis expediat uniuersis? Et illi
53  10, 1 |     omnibus Regiae parietibus, sed magis Regum animis inscribi decet: ~
54  10, 2 |     nusquam non Principem agat. At magis decet Principem in publicis
55  10, 3 |          diuersae parti. Verum quo magis ab hisce rebus abhorreant
56  10, 4 |          agros colendos curet, quo magis suppetat annonae uis, parum
57  11, 2 |        quam bellum? Nihil Principi magis in uotis, quam ut suos incolumes,
58  11, 3 |          et seni. Verum id nusquam magis obseruandum, quam in suscipiendo
59  11, 7 |            titulis rem gerant, quo magis attenuent populi uires,
60  11, 13|            haec stultissima nomina magis nos distrahunt, quam conglutinat
61  11, 14|         caritatis symbola. Quodque magis est absurdum, in utrisque
62  11, 17|          quae cuique priuata sunt, magis florerent. Nunc et hoc perit,