Caput, Par.
1 1, 12| etiam secum cogitet, sese rem haudquaquam uulgarem agere,
2 1, 21| moderator, ut uirtutem ceu rem omnium pulcerrimam ac felicissimam,
3 1, 21| suspiciat. Turpitudinem ceu rem foedissimam ac miserrimam
4 1, 22| suspicere diuitias, ut rem eximiam, per fas ac nefas
5 1, 59| fuerit dissensionis, continuo rem inter eos componere, nimirum,
6 1, 62| annis sancte et incorrupte rem populi administrans. At
7 1, 83| 1,83] Rem ita tecum expendas licebit,
8 1, 89| praestare bonum Principem, rem quidem esse omnium multo
9 1, 90| non potest, operosam esse rem, bonum agere Principem,
10 1, 91| Deo. Cur nihil minus ad rem pertinere iudicamus, quam
11 1, 91| iudicamus, quam id quod solum ad rem pertinet? Imo non desunt
12 1, 92| respectu, quo tantum auribus rem accipiat. Quin et in ipsis
13 1, 96| mederi, prout iudicabit in rem communem expedire. Qui hunc
14 1, 98| ab hoc exemplari, qui sic rem gerunt, ut quidquid malorum
15 3, 13| Principi, quae maxime sint in rem populi: alioqui fit saepenumero,
16 6, 1 | nec alio spectant, quam ad rem communem in melius prouehendam. ~
17 6, 27| exierint. Fur punitur, quod rem alienam occuparit: atqui
18 6, 27| non est huius instituti rem publicam ullam taxare, has
19 9, 4 | nihil aeque expedire in rem omnium, atque ut Princeps
20 10, 2 | semper aliquid agat, quod ad rem communem faciat, hoc est,
21 11, 3 | non credebam bellum esse rem adeo pestilentem. Sed, o
22 11, 6 | uitia? Postremo si quis rem excutiat diligentius, is
23 11, 7 | suorum etiam expilationibus rem augeant domi. Fit aliquoties,
24 11, 7 | colludant, et fictis titulis rem gerant, quo magis attenuent
25 11, 8 | Magistratus, quorum sententia rem confici decebat potius,
26 11, 9 | sapiunt, malunt aliquoties rem perdere quam persequi, quod
27 11, 16| si quis praestiterit, is rem longe splendidiorem confecerit,
|