Caput, Par.
1 1, 10| desideramus institutionem, sed satis esse ducimus natos esse. ~
2 1, 12| commoditatem cultu adiuuet. Neque satis est, huiusmodi decreta tradere,
3 1, 16| formicae opera incolumi: ubi satis arriserit, tum praeceptor
4 1, 16| potentissimis etiam. Ubi satis riserit aquilam auium reginam,
5 1, 32| Ne putaris te Christum satis tibi demeriturum, si classem
6 1, 38| ita contra, malo nullum satis meritis dignum supplicium. ~
7 1, 54| consulit. Neque tuo sit animo satis, si Rex aut Princeps dicaris:
8 1, 59| ciuium erga se beneuolentia satis tutum putat. Tyranno suspecti
9 1, 92| homine priuato fortasse satis est bona mens, cum et legibus
10 2, 4 | monent magistratus, neque satis amice consulunt consiliarii.
11 2, 17| uideantur non indigna. Et satis Regaliter in Perillum crudelitatis
12 2, 18| amplificationem conferre, satis, opinor, indicauimus in
13 2, 23| numquam deest tempestas. Quis satis laudarit Philippi Macedonum
14 3, 4 | immensum increuit, iam nihil satis esse putat: et tumultuatur,
15 3, 13| 3,13] Neque satis est, si Princeps suos unius
16 3, 13| libidini, non magno negotio fit satis: unius saeuitiam satiare
17 5, 3 | contrahunt sese, nonne re ipsa satis indicant, quam de eo habeant
18 5, 3 | Fortassis Ethnico Principi satis erat in suos esse benignum,
19 6, 2 | nullae quamlibet multae satis erunt. Non optime agitur
20 6, 26| obuenisset. Quod et ipsi satis intelligunt impudenter iniquum
21 6, 29| esse excelso magnoque. Non satis est Principem ab omni crimine
22 7, 1 | officiariis exigere. Neque satis esse ducat, mandasse magistratus,
23 7, 5 | Reipublicae? At Medico non satis est, si ministros habeat
24 9, 3 | patriaque dignos generet. Satis honesta est quocumque sanguine
25 11, 5 | si qualiscumque titulus satis est ad mouendum bellum? ~
26 11, 9 | tumultuandi modum aut finem. Satis igitur constat hisce rationibus
|