Caput,  Par.

 1   1, 11|        non difficile est ex tot hominum millibus unum atque alterum
 2   1, 15|   opinionibus, quae inox in tot hominum perniciem redundent. Si
 3   1, 21|       horum mirari, quae uulgus hominum magni facit, sed omnia ueris
 4   1, 55|        suos habent, quam uulgus hominum equos et asinos. Nam hos
 5   1, 64|        honesti sita est, non in hominum numero. Grauiter a Seneca
 6   1, 70|   sobrius, numinum curam agens, hominum negotia curans, stabilis,
 7   1, 72|        potest, quem maxima pars hominum cupiat exstinctum. ~
 8   1, 75|     mediocris, ut nunc sunt res hominum, praestiterit Monarchiam
 9   1, 79|    multos habeo seruos: sed tot hominum millia de mea pendent sollicitudine,
10   1, 89|         dormire noctem, cui tot hominum millia, cui tantae negotiorum
11   1, 96|       illa quae iam in publicam hominum exsecrationem abiit, Oderint
12   1, 99|        talem reddere, quale est hominum uulgus? ut irae, ut libidini,
13   2, 17|    Ethnicorum, aut illaudatorum hominum exempla. Si sic sibi temperauit
14   4, 3 |      inhumanum est, ob haec tot hominum millia domi cum uxoribus
15   6, 16|      quid est, obsecro, cur hoc hominum genus calceariis aut agricolis
16   6, 25|      inueteratae sunt. Nec enim hominum numero constat honesti natura,
17   6, 30|       opus quaestuosissimo isto hominum genere, qui se Iureconsultos
18  10, 8 |    umquam eclipsis sic afflixit hominum genus, ut Iulii Pontificis,
19  11, 2 | barbarica fex sceleratissimorum hominum, et dum Princeps erga Principem
20  11, 2 |   militi mercenario, quo quidem hominum genere non est aliud uel
21  11, 3 |    detrimentum, sed interim tot hominum millia uel exstincta sunt,
22  11, 13|       breuis, quam fragilis est hominum uita, et quot obnoxia calamitatibus,