Caput,  Par.

 1   1, 10|   difficilior, quam bene regnandi: cur ad hanc unam nullam desideramus
 2   1, 13|            domitoris et industria: cur existimet ullum hominis
 3   1, 30|          quando sic tecum cogites, cur ista mihi canuntur? non
 4   1, 31|           in illius uerba iurarit: cur ipse tibi ignoscis, lusum
 5   1, 31|   auctoratus? Si haec serio fiunt, cur pro ludo ducimus? sin ludus
 6   1, 31|            ducimus? sin ludus est, cur Christi titulo gloriamur?
 7   1, 62|          sit salutarius bono Rege, cur Deus iratus hanc imaginem
 8   1, 82|    Christianorum unus sit Dominus, cur qui huius gerunt uices,
 9   1, 89|          tua sunt, qui me uicisti? Cur igitur isti tua populantur?
10   1, 89|      inuitis. Haec si non placent, cur ad imperii munus accedis?
11   1, 89|         imperii munus accedis? aut cur forte traditum non cedis
12   1, 91|          auro fuerit antiquius. At cur aliud in historiis, aliud
13   1, 91|         nomine laudatus est a Deo. Cur nihil minus ad rem pertinere
14   6, 7 |         approbare, redditis causis cur id iudicarit expedire Reipublicae. ~
15   6, 16|     obscoenius, quid est, obsecro, cur hoc hominum genus calceariis
16   6, 21|           sed aequo atque honesto. Cur enim passim simplex furtum
17   6, 21|            ex suo metiuntur animo? Cur autem hodie minus saeuiatur
18   9, 4 | coniunctionem eam perpetuam reddi. Cur igitur inter hos maxime
19  11, 6 |      Paulus ubique diuersa docent. Cur horum auctoritas minus apud
20  11, 6 |          improbant ac detestantur? Cur his omnibus dissimulatis
21  11, 8 |            fuerit inter Principes, cur non potius ad arbitros itur?
22  11, 13|          inuisa, ciuitas ciuitati. Cur haec stultissima nomina