Caput,  Par.

 1   1, 12|   exempla celebrium uirorum, sed multo maxime refert, quibus opinionibus
 2   1, 30| cognoscant, et cognitas seruent: multo magis a te ipso debes exigere,
 3   1, 39|         Episcoporum, fateor, sed multo magis Principum: nam illos
 4   1, 86|       aliter possidet, et quidem multo tum praeclarius, tum tutius.
 5   1, 86|           ut utare seruis. Atqui multo minus Principatus positus
 6   1, 89|           rem quidem esse omnium multo pulcerrimam, sed eamdem
 7   1, 90|       bonum agere Principem, ita multo est operosius, malum agere
 8   1, 92|          a stultis laudatoribus, multo magis cogita, quid haec
 9   1, 92|   diligentiam adhibeat. At eadem multo magis praestanda sunt Principi. ~
10   1, 96|         pro ratione uoluntas. Ac multo magis illa quae iam in publicam
11   2, 23|         fecit in re leuicula, id multo magis faciendum Principi
12   6, 10|      puniantur admissa, sed illo multo magis respiciat et incumbat,
13   6, 16|       negotiosum otii genus, sed multo pestilentissimum, ex quo
14   6, 16|    Princeps arcebit e suo regno, multo minus erit, quod legibus
15   6, 18|          abuti libidine, cogitet multo durius esse ciuium mores
16   8, 2 |        et quorumdam amicitia non multo bello tolerabilior. ~
17   8, 3 |     regnum, rebus omnibus omnium multo florentissimum: at multo
18   8, 3 |         multo florentissimum: at multo esset florentius, si ab
19   9, 1 |                     9,1] Equidem multo saluberrimum iudicarim Reipublicae,