Caput,  Par.

 1   1, 12|    periculosissimam. Et in primis animum adferat eo munere dignum:
 2   1, 12|          uitium, ea primum muniat animum illius salubribus decretis
 3   1, 12|     gerendi Principatus, ni prius animum falsissimis quidem illis,
 4   1, 15|  nocentissimus est, qui Principis animum prauis infecerit opinionibus,
 5   1, 18|          illecebra descenderit in animum puerilem, tum eliciat institutor,
 6   1, 27|            nisi tenacem iustitiae animum, et nullis auocamentis a
 7   1, 32| paucioribus nocueris. Sollicitant animum tuum priuati affectus, quod
 8   1, 32|       parumque Principem. Obfirma animum, ut malis esse uir iustus
 9   1, 54|   Dionysius: sed apud tuum ipsius animum expendito quid sis. Vere
10   1, 62|          plurimas, quae alliciant animum eius, neque argenti et auri
11   1, 64|    latronum ac piratarum habentes animum. Hic enim solus Regem a
12   1, 80|       commodo potius quam suo: et animum regnare in corpore, felicitas
13   1, 89|       numquam deerit quo oblectes animum, ut iam bono Principi non
14   1, 91|            uitae rectitudinem, et animum nullis rationibus ab honesto
15   1, 96|       communem expedire. Qui hunc animum non adfert ad Rempublicam,
16   2, 3 |          illiberalibus, Principis animum ad ea sollicitet, quae parum
17   2, 3 |   praemium est iis, qui Principis animum corruperint. ~
18   2, 15|         honesti studium, lectoris animum a sordidis curis in sublime
19   3, 7 |          Nihil aeque multitudinis animum alienat a Principe, quam