Caput,  Par.

 1   1, 4 |            id unum oportet spectare populum in Principe deligendo, nimirum,
 2   1, 26|       turgeat, si regaliter expilet populum, si caetera faciat, quae
 3   1, 32|        proinde non concionatur apud populum de Christi mysteriis, nec
 4   1, 55|            qui rapacitate deglubunt populum, aut crudelitate laniant,
 5   1, 62|             sibi equos, nec reducet populum in Aegyptum, equitatus numero
 6   1, 62|         Regem Iudaeum efferri supra populum suum, fratres illos appellans,
 7   1, 63|     esuriens, Princeps impius super populum pauperem. Ac rursus alibi:
 8   1, 65|             quosdam tales esse erga populum, quasi iuxta morem illum
 9   1, 69|       iudicabat indignum, nisi quod populum deuoraret. At idem Homerus,
10   1, 80|          esse imperium Princcpps in populum, quam quale est animi in
11   1, 80|             quis morbus corripuerit populum, ab omni stultitiae lue
12   1, 86|        Christiana caritas conciliat populum ac Principem, ibi tua sunt
13   1, 86|           mutuum inter Principem ac populum commercium. Tibi populus
14   7, 2 | moderatiores, uerum etiam quod apud populum nonnihil auctoritatis illis
15   7, 3 |          nihil aliud quam compilant populum, ubi plebes non obtemperat
16  10, 2 |       praecipue sermo talis sit, ut populum reddat meliorem, memor,
17  10, 3 |         Episcopo dignum est, docere populum: ac miro consilio, quod
18  11, 8 |       simili, quid hoc ad uniuersum populum? Omnia bonus Princeps publicis