Caput,  Par.

 1   1, 12|       rem haudquaquam uulgarem agere, sed omnium ut longe maximam,
 2   1, 58|   patriae liceat in otio uitam agere: quod se iugibus curis discruciet,
 3   1, 69|      in his maxime ueteratorem agere potest, ita plurimi faciunt,
 4   1, 70|        populi mores, qui ducem agere norit, ac Principem, qui
 5   1, 76|  uideatur. Quod si diuinum est agere Regem, profecto Tyrannum
 6   1, 76|       Regem, profecto Tyrannum agere, nihil aliud sit oportet,
 7   1, 76|       oportet, quod eius uicem agere, qui Deo dissimillimus est.
 8   1, 83|       homines. Licet quo lubet agere, licet distrahere, licet
 9   1, 89|   uiuentes, ut difficilius sit agere mediocrem patremfamilias,
10   1, 90|       operosam esse rem, bonum agere Principem, ita multo est
11   1, 90|     multo est operosius, malum agere Principem. Longe minus habent
12   1, 94|     bonum Principem non possit agere. At bonus Princeps esse
13   1, 95|                    1,95] Regem agere non potes, nisi te ratio
14   2, 3 |     qui deprehensus fuerit hoc agere, ut alloquiis et obsequiis
15   3, 7 |        Principe, quam si foris agere gaudeat, quod negligi uideatur
16   3, 13|         et dum uidentur illius agere negotium, pessime consulunt
17   8, 1 | attinet cotidie tot foederibus agere, perinde quasi omnes omnium
18  10, 2 |     functionibus, quam abditum agere. Quoties autem prodit, aduigilet,